Keroppi moet in tenue de ville

Op een avond werd ik, samen met een vriend, uitgenodigd door een kennis om naar de Miljonairs Fair te komen. Hij had een aantal gratis kaartjes dus we waren van harte welkom om ons op deze luxe versie van de Huishoudbeurs te begeven. Ik was meteen enthousiast en zag het al helemaal voor me: champagne en kaviaar in plaats van vechten bij de Unox-stand om een gratis proefzakje. Bovendien had ik die dag geen les, en het vervoer zou me dankzij mijn OV-kaart ook geen cent kosten.

Een klein obstakeltje echter was het feit dat er een 'dresscode' (tenue de ville) gold voor dit evenement. En aangezien de etiquette niet meer tot de basisvorming van de middelbare school behoort, moest ik eerst erachter zien te komen wat het überhaupt inhield. Maar gelukkig leef ik in het tijdperk waar alles op internet te vinden is, zodat ik binnen drie muisklikken en een paar toetsaanslagen op de volgende uitleg stuitte:

Tenue de ville
Betekent letterlijk stadskleding, d.w.z. nette kleding voor overdag (geen avondkleding)
Voor heren een net pak, al dan niet driedelig, donkerblauw of grijs (niet bruin), met overhemd en das, zwarte (gepoetste) schoenen en donkere sokken. Voor dames: een mantelpakje of een geklede jurk (little black dress), met panties of kousen (geen blote benen), met of zonder hoed

Slik, ik had niet echt de illusie dat ik in mijn kledingkast, vol spijkerbroeken en sportieve shirtjes, een geklede jurk dan wel mantelpakje zou aantreffen. En ik was nou ook niet bepaald van plan om zoiets voor deze gelegenheid aan te schaffen.
Toch besloot ik mijn kast even ondersteboven/binnenstebuiten te keren, je weet immers nooit wat je kan tegenkomen. Uit de berg met kleding viste ik een net wollen rokje, ergens anders trok ik een colbert-achtig jasje vandaan, en och, niemand zou toch zien dat dat zwarte shirtje slechts vijf euro had gekost bij de H&M? Het enige dat nog ontbrak was de panty, die ik daarom maar snel aanschafte bij de eerder genoemde grootgrutter voor kleding.

Op de dag zelf keek ik naar buiten en mijn angstige vermoeden werd bevestigd... het was koud. IJzig koud zelfs. Toch hees ik me uit mijn warme bed en begon voorzichtig met het aantrekken van de panty. Een secuur werkje, want voor je het weet heb je een ladder van heup tot hiel. Ik was bijna boven, ik hoefde nog maar een klein stukje, en toen: RATS!
Ik trok geen ladder in mijn panty, ik ging er gewoon finaal doorheen met mijn duimnagel. Het resultaat: een gat en een onbruikbare panty.
Een vrouw die op dit soort zaken is voorbereid zou in dit geval een nieuwe panty uit de kast halen en verder gaan waar zij gebleven was. Maar helaas behoor ik niet tot die categorie en brak er toch een beetje angstzweet uit.

Okee, ik moest dus zo snel mogelijk ergens anders een panty vandaan zien te toveren. Een huisgenoot was geen optie aangezien ik mijn huis deel met twee heren. De Albert Heijn! Dat was het! Ik wist dat ik tijdens het boodschappen doen bij deze kruidenier, eens panty's in de schappen had zien liggen, en het toeval wil dat ik een AH pal naast mijn deur heb liggen. Snel trok ik een broek aan, stapte in de gereedstaande ballerina's en spurtte naar de supermarkt. Daar bleek maar weer eens dat niet elke supermarkt van een bepaald merk dezelfde spullen in het assortiment heeft. Oftewel: geen panty's te vinden.
Op naar plan B, het verderop gelegen winkelcentrum. Ik sprong op mijn fiets, me afvragend hoe ik dat straks met dat korte rokje voor elkaar zou krijgen en trapte snel door naar de Kruidvat. Onderweg werd bevestigd dat het toch wel behoorlijk koud was. En nu had ik nog een warme broek aan, hoe moest dat straks in een kort rokje en een dunne panty? Ik probeerde me te vermannen en fietste stevig door.
Aangekomen bij de Kruidvat griste ik snel twee panty's uit de schappen om weer snel naar huis terug te keren.

Voor de mannen (en de vrouwen die weigeren rokjes te dragen) onder ons: panty's worden geleverd in de confectiematen. Alleen moet je bij het vinden van de juiste maat toch altijd een behoorlijke correctiefactor inbouwen. Ik zelf bijvoorbeeld heb maat 36 - 38, maar de panty's in maat 40 - 42 bleven halverwege mijn dijen steken. Ik had geleerd van mijn fout vanochtend, dus ik besloot niet extra kracht te zetten maar scheurde de verpakking met maat 44 - 46 open.
Uiterst behoedzaam, want dit was toch wel mijn allerlaatste paar, haalde ik ze uit de verpakking en deed ze aan. Je kunt je wel voorstellen hoe groot mijn opluchting was toen bleek dat dit paar paste en dat ze überhaupt heel waren.

Vervolgens trok ik de rest van mijn outfit aan en bekeek mezelf (bij gebrek aan grote spiegel) in een ruit. Mja, eigenlijk zag het er best okee uit, en ik besloot dat ik wel door kon gaan voor verwend miljonairs dochtertje (afgezien van het feit dat mijn outfit bij elkaar nog geen 100 euro waard was).

Ik sprong op mijn fiets (wat verbazend goed ging) en fietste bibberend van de kou naar het station. Nou begreep ik waarom die voetbalvrouwen alles met de auto doen!