Eerstejaars "regelen"

Ik heb dit zelf ook meegemaakt, en naast al die vrijheden die je opeens in je schoot geworpen krijgt, is er een ander fenomeen dat het allemaal weer grondig verpest: Het is namelijk zo dat iedereen Jiskefet heeft gezien, en aangezien Kamphuis & Co er lustig op los neukten, verwacht iedereen eigenlijk wel dat zijn seksleven er alleen op vooruit kan gaan.

NIKS IS ECHTER MINDER WAAR! De eerste paar semesters is het afzien, en al die lekkere wijven waarmee je de intro bent begonnen lijken iets aan hun ogen te hebben, want de één na de ander laat zich inpakken door de meest afzichtelijke, foutgeklede bierhengst die je ooit bent tegengekomen. Ook valt het je op dat je vrouwelijke jaargenoten opeens parelkettingen (?!) gaan dragen en met de meest truttige schoentjes ever rondlopen. Er gebeuren allerlei dingen om je heen die je niet kunt plaatsen; net alsof je tijdens een woestijnttocht s'ochtends uit je tent kruipt en merkt dat de hele karavaan is verder getrokken.

Het is opeens totaal onbelangrijk geworden dat je een scooter hebt met Tasmanian Devil erop, en je O'Neill rugzak trekt ook geen volle zalen meer. De nieuwe statussymbolen zijn vooral te vinden in- en rond de studentenverenigingen. Mensen uit rare commissies of uit bepaalde jaarclubjes zijn opeens ongelofelijk belangrijk, en de mores dicteert dat als jij een meisje meeneemt naar een gala, zij jou vervolgens je gang laat gaan als jullie laveloos thuiskomen.
I shit you not!!!!!!!!!

Nou zijn er ook mensen die dit geheel meteen oppikken, naar de desbetreffende winkel rennen en een nieuwe garderobe aanschaffen; rode khaki's, veel hemden, beetje Burberry, bootschoenen, en een nimmer aflatende collectie van obscure petjes. Deze dienen overigens wel van een zeilmerk te zijn, en bij wijze van hoge uitzondering mogen de New York Yankees ook meedoen, maar alleen omdat die zo'n leuke donkerblauwe kleur hebben.

De lezer zal ongetwijfeld gemerkt hebben dat ik niet bij de laatstgenoemde groep hoorde, wat mijn frustratie alleen maar vergrootte; want het zijn precies die jongens die zich in de sociëteit en op elke borrel als een vis in het water heen en weer bewegen tussen hun nieuwe vrienden en de bar, en zichzelf daarbij totaal nieuw uitvinden. Met groeiende verbazing zag ik hoe die jongens zich een ander taalgebruik aanmeten, bierbuikjes kweekten en nadat zij hun technieken hadden geperfectioneerd, konden ook zij moeiteloos eerstejaars het bed in kletsen.

Ik denk dat ik daar nog een goede twee jaar tegenaan heb zitten kijken, totdat ik me realiseerde dat je een "invalshoek" moet hebben, een "edge" als het ware. De jongens van de studentenvereniging doen in feite niks anders; door quasi ongeïnteresseerd te brallen over hun vereniging, en wat ze daar uitspoken, vertellen ze in feite tussen de regels door dat ze "belangrijk" zijn. En de eerstejaars dames slurpen het op met grote ogen; in geval van twijfel toetsen ze nog even bij een ouderejaars of "Pieter-Paul" wel bij het goede dispuut zit, maar meestal zit het vanaf het begin af aan goed, tenslotte zijn alle uiterlijke kenmerken aanwezig; het jasje, het bierzweet op zijn voorhoofd, de inhammen, de sigarenrook. Zijn lichaamstaal schreeuwt in feite; "Met mij vozen is statusverhogend binnen de vereniging!" En geloof me, bijna alle eerstejaars gaan hier in mee...

Zelf ben ik geen haar beter, aangezien ik iets soortgelijks heb gedaan onder het motto; "If you can't beat them, join'em!". Door lid te worden van het Erasmus Student Network. Als mentor binnen deze vereniging is het één van je taken om buitenlandse studenten op te halen van het vliegveld, en hen de leukere kanten te laten zien van het Nederlandse studentenleven. Ik was dan ook altijd van de partij als er zweedse PABO-studentes opgehaald moesten worden. Niet alleen hebben deze dames NIKS met Nederlandse studentenvereniging (behalve die van mij), ook blijven zij maar drie maanden in Nederland.

En denk daar maar eens over na; een Zweeds meisje dat drie maanden in Nederland komt studeren. Al haar vrienden en vriendinnen wonen een paar duizend kilometer verderop, dus het is niet zo dat ze een reputatie te verliezen heeft. Daarnaast is alcohol hier goedkoop en zijn ze in Zweden niet vies van een feestje. Het gevolg is dan ook dat ongeveer de helft van de Zweedse studentes helemaal los gaan gedurende drie maanden: en meestal was ik het eerste "vriendelijke" gezicht wat ze zagen, in de terminal van Schiphol.

Kortom, zoek een edge; als je niks tegen groepsgedrag hebt, ga bij de vereniging van jouw stad, en ga vanaf dag één voor de hoofdprijs; heb een grote bek, koop de kleding, en wees vaak dronken: de rest komt vanzelf. Voor de mensen met iets meer drang naar individuele ontplooiing, organiseer feesten, wees olympisch roeier tijdens je studietijd, maar zorg vooral dat je ergens bij hoort, desnoods haal je studenten van het vliegveld...