Rijke stinkerds en een sloppenwijk
Elk jaar ga ik in de zomer op kamp. Dit jaar dus naar Mission Romania, met een christelijke stichting. Deze weblog is om mijn avonturen daar te vertellen, en ook om jullie een beetje te laten meevoelen hoe het is om arm te zijn. Ik vertel een beetje wat we daar gedaan hebben.
In Roemenië, een land wat zich weer aan het opbouwen is na een communistische regering, hebben wij, een groep van 27 tieners (14-18) en hun leiding een school opgeknapt. We hebben drie lokalen gedaan, en buiten basketbaltoestellen
alles geschuurd, nieuwe ramen en heel veel geverfd. De tweede week zijn we naar projecten gegaan van mensen daar. Naar een babyhuis, waar alle mensen van het dorp douchten omdat daar de enigste douche in de wijde omtrek was, en naar een sloppenwijk.
Als je in zo'n sloppenwijk rondloopt, voel je je echt een toerist. Maakt niet uit hoe afschuwelijk lelijke kleren je hebt, ook als je drie dagen achtereen in de modder hebt gerold, je ziet er nog steeds beter uit. Mijn handen jeukten om die mensen te helpen, maar je kunt echt nauwelijks iets voor ze doen, en dat is een afgrijselijk gevoel. De tieners die er vorig jaar ook geweest waren zeiden wel dat het al veel beter was. En inderdaad, alle kinderen hadden kleren aan, en alle hutjes hadden een dak en vier muren, al woonden er vaak DRIE gezinnen in één huisje.
Toch hebben we daar leuk gezongen met de kindjes (gewoon in het Nederlands, ze onder andere hoofd, schouders, knie en teen geleerd) en een heerlijk dolle kietelpartij gehad. En maar doen alsof het daar niet stinkt, al was het goed vol te houden.
Die avond regende het heel erg hard. Het onweerde en waarschijnlijk hebben jullie de beelden van de overstromingen in Roemenie wel gezien. Het was wel een eind uit onze buurt, maar ook bij ons ongelofelijk veel regen. Meteen dwaalden mijn gedachten af naar de mensen daar�
Nu het gedeelte waar een wwkw om draait. Wat heb ik hier aan gehad en wat is mijn boodschap voor de mensheid?
Nou, ik wil proberen jullie te laten voelen wat ik voelde daar. Het feit dat je met 10 euro (ongeveer 400.000 lei) een heel winkeltje kan leegkopen. Het feit dat je met één simpel boterhammetje met een dun laagje jam een kind een geweldige dag kan bezorgen. Het feit dat één potje bellenblaas -waar elk Nederlands kind er zes van krijgt op elke verjaardag- uren plezier kan geven, elke bel een feest.
Begrijp je, dat als je een keer geen geld hebt voor dat leuke truitje, of een keer net een euro tekort komt om met je vrienden naar de bioscoop te gaan, dat je dan helemaal niet arm bent? Snap je dat je stinkend rijk bent? En daar gaat deze wwkw om. Een keer iets serieusers, iets om over na te denken. Doe dat dan ook gewoon, en denk niet zomaar 'het zal wel', want er zijn mensen op de wereld die het écht slecht hebben. En toch waren ze gelukkig.
