Gods furie.

Ik werk dus. Vakantiebaantje. Ja, een hel, maar ik wil en ik zal een powerbook. Via via kon ik vorig jaar voor een zeer grote drukker al een bedrijfvideo maken, en dit jaar kon ik er echt terecht om werk te doen waar een mens moe van word. En als ik ergens een hekel aan heb, dan is hetr wel moe worden.

Nee, geef Nietzie maar een muis om mee rond te schuiven, en je hebt een dag lang (Mede dankzij Microsoft Werksimulatie 3.0™®) geen kind aan me. (Niemand is zo goed als mij in het uitspreiden van vijf minuten werk over een gehele dag.) Geef me ook nog een redelijk aantal euro's in een uurtje en ik ben als een kind in een snoepwinkel. Maargoed, dit jaar moet er dus daadwerkelijk iets gebeuren.

"Maar, wat is er nou met Gods furie dan." Simpel. Het is een dundrukker. We drukken op van dan kekke vloeipapier, en als je echt geinteresseerd bent wil ik zelf nog wel opzoeken hoeweiniggramspapier het wel niet is. Dundrukkers drukken onderandere wetboeken, maar 99% van het drukwerk bestaan uit bijbels, psalmboeken en bijbels. In allerhande soorten, maten en talen. Het is de grootste bijbeldrukker van Westeuropa, en om ook Amerika te veroveren heeft men tegenwoordig een tweekleurenpers. De Yanks willen het woord "God" namelijk in het rood. I kid you not. Rexona in Axelsuis Deo.

Bij een drukkerij houtd vanaktiewerk vaak in: Slepen. Papierrol op de pers. Boekblok naar de boekblokknijper. Geknepen boekblok naar het pallet, pallet naar de naaimachines, boekblokken in goed volgorde door naaimachine, van naaimachine naar pallet, van pallet naar lijmmachine, van lijmmachine naar zaag, van zaag naar snijmachine, van snijmachine naar pallet, van pallet naar lintinbrengmachine, van lintinbrengmachine naar kaftmachine, en van kaftmachine naar pallet.

Ergo, geestdodend werk. Al is dat natuurlijk nog niet the top, er zit namelijk ook een club van 's ochtends vroeg tot 's middags laat handgrepen te maken in boeken. Dus, bladzijde opzoeken, hoekje eruitsnijden, en weer vergulden. En natuurlijk mensen die de hele boeken vergulden of verzilveren. Of de mensen die boekhoekrandjes slijpen.

En dat mocht ik vanavond doen. Boekhoekrandjes slijpen. De boekhoekrandjesslijmachine werkt redelijk simpel, je drukt vier boeken onder het ding, en drukt op een knop. Dan worden de boeken met perslucht samengedrukt, en komt een freesje de hoekjes van de boeken slijpen. Tof, toch?

Niet als je God tegen je hebt. Die gozer is zo rancuneus als de pest en moet me echt hebben. Misschien komt het omdat ik "Allah was here" in een aantal bijbels heb gekrast, of omdat ik het nodig vond om tegen iedereen te zeggen: "Ha, bij God kan ik lekker een potje breken, verdomme! Ik heb vandaag 44000 bijbels door de lijmmachine heengehaald!" Wat het ook is, baardmans heeft de pik op me in. Want drie keer raden wie zijn vinger tussen de bijbels en de drukpers kreeg? Juist, moi.

Mijn vingers zijn gekneusd, ik heb hele kekke bloedblaren, ik heb pijn in mijn complete linkerhand en last but not least zijn mijn nagels gescheurd. Fuck, wat moet ik nu lakken?

Anywho, sorry God.