Gelukkig jaloers!

Voorheen gaf ik het nooit toe, niet graag tenminste, maar tegenwoordig ben ik er blij mee. Ik ben gelukkig jaloers! Klinkt raar, hè?
Veel mensen keuren jaloezie juist af, omdat zij het ervaren als een negatieve emotie. Het is waar: jaloezie kàn gevaarlijk worden, denk bijvoorbeeld aan de crime passionnel. Hoeveel moorden zijn niet uit hartstocht gepleegd?
Je kunt last hebben van jaloezie wanneer je partner "teveel" naar anderen kijkt of het flirten niet kan laten. Dit kan je relatie negatief beïnvloeden, behoorlijk verpesten zelfs.
Je eigen blik kan door jaloezie vertroebeld worden en het is meestal je partner die hieronder lijdt. Het is immers niet leuk om van flirten of "teveel" kijken beschuldigd te worden wanneer hij of zij zich van geen kwaad bewust is.
Voorbeeld: mijn liefste en ik hadden ooit een hele dag ruzie, omdat ik hem ervan had beschuldigd verschillende malen naar het mooie achterste van een dame te kijken. Nog zie ik zijn verbaasde blik: hij keek niet háár, welnee, hij had slechts belangstelling voor haar paard!

Maar over dat vervelende voorval wil ik het helemaal niet hebben. Het is prachtig weer; de zon schijnt, ik zie slechts een strakblauwe hemel en het is nu al lekker warm. Helga heeft het weer eens goed voorspeld.
Ach, blonde Helga, wie kent haar niet? Ooit werd zij gekozen tot meest sympathieke weervrouw op tv. Het imago van de weervoorspellers moest eens opgepoetst: het is immers een moeilijk vak, vooral bij foute weersvoorspellingen.
Helga heeft grote indruk gemaakt op ons. Geen enkele weervrouw heeft in zo'n korte tijd, zo'n wonderbaarlijke metamorfose ondergaan. Ik herinner me haar bril nog, à la Jaques d'Ancona, die grauwsluier over heur haar, haar verhullende kleding - zoals Loretta tegenwoordig moet - en haar brede glimlach, altijd, weer of geen weer. Daaraan dankt zij haar titel.
Daarnaast wekte zij bij velen ook nog eens vertedering op. Zoals ze daar toen stond, in volle glorie voor de weerkaart, zo stralend, zo mooi zwanger. Dat ronde buikje van haar, het vervulde ons ook een beetje met trots.

Wij, mijn man en ik, vonden het weer na de verdwijning van Helga niet meer zo erg interessant. Maar sinds zij is teruggekeerd van haar zwangerschapsverlof, kijken we weer, genieten met volle teugen, en voelen we ons teleurgesteld als niet zij, maar een ander voor de weerkaart staat. (altijd met hun achterste voor Italië) Bah! Helga willen wij zien en anders niet.

Ik geef het eerlijk toe. Eergisteren was ik strontjaloers op haar. Toen zag zij er niet alleen mooi uit, maar was zij ook onwaarschijnlijk sexy gekleed.
Want in het prille begin van hun moederschap, hebben de meeste vrouwen hun handen vol, alleen maar aandacht voor de kleine nazaat en stukken minder voor zichzelf. Maar Helga niet, oh nee, zij bloeide op, werd mooier met de dag.
Een poosje terug smeet zij haar bril in de brillenkoker, verfde heur haar spectaculair blond en nam een andere couturier in de arm, zo een met het juiste oog voor haar figuur en zonder jaloerse partner natuurlijk.
Haar figuur, ongelooflijk! Was dit wel onze oude, vertrouwde Helga? Een strak T-shirt droeg zij, een zwarte pantalon als gegoten, haar slanke taille geaccentueerd met behulp van een riem met grote, ronde gesp. Hoe gewaagd!
Zeg mij nu eens, hoeveel vrouwen kunnen dit dragen, zo vlak na hun zwangerschap? Nee, voor ons kan Helga niet meer stuk.

En weet je wat nu zo fijn is? Ik màg jaloers zijn, want volgens hoogleraar psychologie David Buss, is dit niet alleen een normale, maar ook een noodzakelijke emotie. Jaloezie is zelfs een basisvoorwaarde om de liefdesrelatie in stand te houden. Ja, dàt besef je vooral na de ruzie, bij het goedmaken.

Vandaar dus: ik ben gelukkig en gelukkig hartstikke jaloers!