Mijn eerste keer

Ik herinner het me nog heel goed, trillende vingers, zweet op mijn voorhoofd, op mijn rug, tussen mijn schouderbladen - ik voelde zelfs nattigheid tussen mijn borsten - kramp in mijn maag, een droge keel en de borrel die ik had klaargezet om mijn zenuwen tot bedaren te brengen, voor de ferme slok en de teleurstelling, mocht het een en ander verkeerd begrepen worden, want ja, het wàs tenslotte mijn eerste keer.
Niet dat ik mij niet goed had voorbereid, want dat had ik wél gedaan, heus, juist in het kader van de slimme meid die op alles is voorbereid, nou, ik niet dus!

Ik kwam het tegen op al surfend op internet, een interessante site, op het eerste oog zeer toegankelijk, dacht ik tenminste, totaal onschuldig. Internet is tegenwoordig toch voor iedereen, jong én oud, zelfs mijn oma durft haar mail te openen en ik weet zeker dat ze mij zal terugmailen, volgend jaar al misschien.
Ach, wat leuk, dacht ik voordien nog, een eenvoudige verhalenwedstrijd, laat ik ook eens een kansje wagen.

Jezelf registreren op Fok! viel nog mee, al wilde ik al gauw een beetje meer, maar dat was van later zorg. Eerst mijn verhaal plaatsen, mijn vingers jeukten, gelezen wilde ik worden, die drang was zo ontzettend groot.
Mijn zoektocht naar de juiste topic, het was zo eenvoudig had Nachtlicht gezegd: plaats je verhaal daar maar, niet bij ons, maar in de Nachtlicht-wedstrijdtopic op Fok!, druk op Reageer en voila, je verhaal staat dan on-line. Oké.

Wist ik dat die topic helemaal naar onderen was gezakt omdat niemand de wedstrijd nog interessant vond. Maar ik onschuldige fanatiekeling, ik wilde zo graag. Help, in godsnaam, hoe werkte het? Dit waren nog mijn meest nobele gedachten, de andere zal ik jullie besparen.
Wiskunde leek het, had ik op school maar beter opgelet, vuile sadist die leraar, ware Literatureluurs-statistiek, wie verzon zo'n naam trouwens? Ik kan het niet eens uitspreken, zonder dat ga stotteren.
Tientallen titels en namen rolden die dag voorbij, verdomde kleine letters, maar wat betekende het allemaal? Ongeduld, irritatie, boosheid, ik begon gevoelens te ontwikkelen waarvan ik dacht dat ik die ontgroeid was. Maar achterlijk? Nee, dat toch niet?

Site navigatie dan maar, och, dat was helemaal een verkeerde keuze, ik kwam overal terecht, behalve in het juiste topic. Waar, verdomme, kon ik nu mijn verhaal kwijt?
Ik geef het toe, ik reageerde in het wild, kon niet meer helder denken en werd zomaar opeens, voor de allereerste keer topicstarter met mijn ontroerende verhaal. Dacht ik.
Ik werd genadeloos afgekraakt, leerde meteen wat een slotje was en het nut van een moderator. Hierbij nog mijn oprechte dank voor die fijne dame die een eind maakte aan mijn geestelijke kwelling.

Lang verhaal kort, uiteindelijk is het me toch nog gelukt. Ik had mijn verhaal geplaatst en werd vervolgens genegeerd, reactie noch feedback, positief noch negatief, van niemand, niets, nada, niente. Pas nadat ik zelf in een topic had gereageerd, kreeg ik antwoord, nou ja, iets in ieder geval, men verdacht mij ervan een kloon te zijn.
KLOON? Wat the fuck, waar sloeg dat nu weer op, wat was dàt nu weer? Ik, een kloon, om de sodemieter niet, ik ben écht, achter mijn naam schuilt een vrouwmens, aardig vind ik mezelf bovendien, al zijn de meningen daarover tegenwoordig verdeeld geraakt, maar daarover een andere keer.

Ik was na een paar dagen iets wijzer geworden. Het werd de hoogste tijd voor een mooi plaatje, een icoon, en een pakkende signature, zo'n interessante tekst eronder, die meteen indruk zou maken, want dat ontbrak mij nog, dat was natuurlijk de oorzaak. Wilde ik serieus genomen worden, net als de anderen, moest ik er nog wel wat voor doen.
Die ellende zal ik jullie besparen, ik geloof dat alleen de ware computerfreak dit in één seconde voor elkaar krijgt. Maar het stond er, na een dag of zo.

De laatste paar maanden doe ik actief mee op Fok!, sinds maandag is mijn icoon opgewaardeerd met een tag en mag ik mezelf weblogger noemen!
Ik durf het nu wel te bekennen, op mijn bureaublad ligt een héél dik woordenboek en er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat ik een nieuw woord heb geleerd, ja heus, van de taalpuristen op Fok! die je zonder mededogen op taal- en andere fouten wijzen. Op Fok! ja, dáár leer je tenminste nog iets!

Daarom het volgende mensen, ik vind dat we moeten pleiten voor meer computers in het voortgezet onderwijs en voor elke leerling toegang op internet met verplichte Fok!registratie. Fok! moet een Vak! worden.

Wat vinden jullie?