Modern sprookje

Insomaniac
Er was eens een meisje. Niet bijster knap om te zien, maar ze was gezegend met een gezond stel hersens. Het was een doodnormaal meisje, uit een doodnormaal gezin. Echter wilde het meisje geen doodnormaal leven leiden. Haar standaard leventje veranderde na het overlijden van haar vader. Het meisje en de rest van haar familie waren ontroostbaar. Gelukkig kreeg het meisje al snel een nieuwe papa met een chique achternaam en dito contacten.

Het meisje groeide op en ging studeren. Op de universiteit ging alles goed, het meisje bleek een uitmuntende studente te zijn, die het heel ver zou schoppen met haar pientere koppie. Het meisje was echter nog steeds op zoek naar iets wat haar bovengemiddeld zou maken. Haar vriendinnen waren net als zij heel pienter en afkomstig uit een goed milieu, maar echt spannend was haar leven niet. Samen met een vriendinnetje besloot ze zich op de zeilwereld te storten. De stoere zeebonken vond zij reuze spannend. Een van deze heren trok haar aandacht in het bijzonder. Het was een sinistere mysterieuze man, met veel contacten in de onderwereld. Dat vond het meisje ontzettend interessant en ze zorgde ervoor dat ze een keer met hem mee mocht zeilen. Stiekem was ze verliefd op hem, maar hij was niet het soort man wat haar leven zo speciaal zou kunnen maken als het behoorde te zijn.

Ze stortte zich weer op haar studie en slaagde met groot gemak. Inmiddels had ze via haar netwerk een heel leuk bedrijf gevonden waar ze kon werken. Onder het mom van liefdadigheid ging ze aan de slag bij het Open Society Institute. Met veel plezier ging ze naar haar werk.
Bij de OSI werkten allemaal mensen zoals zij; upper-class, rechts, pro-Amerikaans, Atlantisch, overtuigd van de superioriteit van de westerse waarden. Ze had een verhouding met een belangrijke foute meneer van de VN en was redelijk gelukkig. Toch wrong er iets. Het volk kende haar niet. Ze had niet de aandacht die ze verdiende.

Via een vriendin leerde ze een leuke jongeman kennen. Hij was een tikje verlegen, erg intellectueel en van koninklijken bloede. De ideale man voor haar. Al snel werden ze verliefd. Toen ze voor de eerste keer kennismaakte met zijn familie, straalde het meisje van geluk. Het paleis was geweldig ingericht en haar aanstaande schoonfamilie was erg
aangenaam gezelschap. Eindelijk zat ze in de kringen waar ze thuis hoorde. Het enige probleem was haar schoonvader. De oude man stelde wel erg veel vragen over haar verleden en mede daarom wilde haar vriend haar niet ten huwelijk vragen.

Het onvermijdelijke gebeurde. De oude prins kwam te overlijden. Het meisje haastte zich naar het paleis om haar ontroostbare schoonmoeder op te vangen. Zachtjes lispelde ze in het oor van de koningin dat het beter was zo. De hele dag bleef ze bij haar schoonmoeder in de buurt en de daaropvolgende dag was ze dan ook helemaal niet verrast toen ze te horen kreeg dat ze mee mocht de graftombe in.

Langzaam liep ze de tombe in, aan de arm van haar vriend. Eenmaal in de tombe aangekomen, omarmde ze de koningin en kalmeerde haar. Ze liep terug naar haar vriend en fluisterde hem toe dat helemaal niks hen nog in de weg kon staan. Ze zou alvast beginnen hun huwelijk te plannen. Met betraande ogen en een versufte blik van de kalmeringsmiddelen knikte hij en mompelde dat het goed was.

Nu had ze alles wat haar hartje begeerde. Ze zou trouwen en prinses worden. Op een dag ging de telefoon. Nietsvermoedend nam het aanstaande
prinsesje op. Het was de koningin en ze was woedend. Snel ging ze naar het paleis, alwaar de koningin al ijsberend op haar komst wachtte. Het meisje kreeg een hele tirade over zich heen gestort. Over een dikke Chileen, een of andere R. de Vries, leugens en Klaas. Met heel veel gekonkel lukte het het meisje om de koningin te kalmeren. Woest belde
ze haar verloofde op. Ze zei tegen hem dat hij er maar beter voor kon zorgen dat ze een prinsesje werd en dat ze anders wel even uit de school zou klappen over zijn eigenaardige hobby...

Na vele gesprekken met de minister-president zat het meisje huilend in de paleistuin. Opeens voelde ze een hand op haar schouder. Het was de opa van haar verloofde. De oude Duitser lispelde van alles in haar oor en het meisje begon te stralen.

Een paar maanden later straalde ze ook. Alle strikken op haar jurk zaten recht en haar verloofde keek haar zenuwachtig aan. Na maanden lobbyen was het ze gelukt. Ze konden probleemloos trouwen. Midden in de nacht schrok ze wakker. Haar man was zijn bruiloft aan het vieren in de Reguliersdwarsstraat en zij had een film gekeken op TV. Ze merkte dat er iemand in de kamer stond. "Belofte maakt schuld meisje". Ze keek kwaad en wist wat haar te doen stond. Een paar minuten later waste ze het zaad van de minister president van haar gezicht af.

En het prinsesje leefde nog lang en gelukkig.