Keroppi naar het cabaret

Een half jaar geleden viel de programmering van de plaatselijke schouwburg bij ons op de mat. Met een pen, en de boodschap: 'streep maar aan wat je wilt zien' schoof mijn moeder het overzicht onder mijn neus. Aangezien ik al had begrepen dat vooral bij populaire voorstellingen het altijd maar een gok is of je kaartjes kunt bemachtigen, begon ik geestdriftig dingen aan te kruisen. Hoe meer opties, hoe meer kans.

Tot onze grote verbazing bleek echter later dat wel veel van de dingen die we aangekruist hadden ook daadwerkelijk gekregen hadden. Van toneel tot cabaret, het zag er bijhoorlijk cultureel verantwoord uit.
Het meest in mijn nopjes was ik toch nog wel met de plaatsen voor Jan-jaap van der Wal en Dolf Jansen. Niet dat ik geen toneel kan waarderen, maar na een zeer desilusionerende klucht, was ik toch wel wat sceptisch geworden. En een avond lachen vind ik daarnaast ook een zeer goede vorm van ontspanning.

Maar ja, niet alles loopt zoals je het graag had gewild. Op de avond van de voorstelling van Dolf Jansen had mijn faculteit een avondcollege voor het vak "Schapen verlossen" (officieel "pre- en postnatale verzorging van schaap en lam") ingeroosterd. En dat was verplicht...
Nou werd het leed een beetje verzacht door het feit dat de docent een cabaretier an sich was. Met zijn prachtige imitaties van stervende ooien, in het bekken beknelde lammeren en live demonstraties met het publiek op de eerste rang, maakte hij dat het zo 11 uur was.

Maar gelukkig, twee weken later had ik een herkansing. De voorstelling van Jan-Jaap van der Wal. Omdat door omstandigheden we een kaartje over hadden, mocht ik iemand meenemen. Geen moeilijke taak, iedereen wilde wel en met veel moeite werd een vechtpartij voorkomen

Op de dag zelf vertrokken de uitverkorenen (een vriendin) en ik, na een heerlijke zelfgeknutselde maaltijd richting Schiedam. Om het traject Utrecht - Schiedam nog enigszins nuttig te besteden, trokken we de Farmacologie map uit de tas en besloten om voor de verandering eens een werkcollege voor te bereiden.
Mochten toevallig lezers bij ons in de coupe hebben gezeten en zich dood geërgerd hebben aan onze discussies over therapeutische breedte, verdelingsvolume en andere farmaco-kinetische termen... onze excuses!

Aangekomen op het station van bestemming was het slechts 5 minuten lopen naar de schouwburg. In de tijd dat we stonden te wachten op mijn moeder en broertje (met de kaartjes) konden we heerlijk mensjes kijken. En zoals verwacht kwam ik ook nog een hoop bekenden tegen, hoewel ik sommige liever 'per ongeluk' over het hoofd had willen zien. Maargoed, ook socializen met mensen die je wat minder aardig vindt hoort bij je algemene vaardigheden, dus vooruit.

Nadat we in de rij hadden gestaan voor de garderobe gingen we richting de bar om ons gratis drankje te incasseren. Want ben je nou Nederlander of niet? Helaas werkten de dames van de bar op een dusdanig tempo dat op het moment dat ik mijn cassis had gekregen, de gong klonk. Ofwel: hup, naar de zaal jullie.
Snel dronk ik mijn 0,25 l cassis op (niet ideaal hoor, zo'n plons cassis in je maag) en vertrok met mijn 3 metgezellen richting de zaal.

Toen we onze plaatsen zagen, waren we toch een beetje huiverig. Op de 2e rij... bij een cabaretier. Je zou er toch maar eens uitgepikt worden door zo’n man op het podium. Help! Maar die angst werd verdreven door de blijdschap om onze enorme beenruimte. Toch wel verfrissend, om eens een keertje niet 2 uur lang met je knieën in je nek te zitten.

Om de voorstelling te gaan beschrijven lijkt me geen goed plan, in eerste instantie omdat ik toch niet zo grappig ben als hem, ten tweede zou het wel een heel lang verhaaltje worden. En gelukkig werden wij er niet uitgepikt als publiek zijnde, maar ene Hans op de eerste rij.

Na afloop dronken we nog een drankje, maar toen moesten we toch echt gaan, vooral omdat ik nog helemaal terug moest naar Utrecht. En 's avonds zijn de aansluitingen vaak het verre van ideaal. Behalve deze avond! Alles zat mee, inclusief de buschauffeur die nog extra wachtte toen ik halsoverkop kwam aanrennen.

Kortom, NS en Jan-Jaap: bedankt voor een geslaagde avond!