Soms wil het niet

Jaap (portier)
Het gebeurt me wel eens. Ik open een tekstbestandje, sla de eerste toetsen aan, twijfel een moment en verwijder alles weer van mijn scherm. Een leeg tekstdocument voor je neus, de wil om te schrijven, maar geen onderwerp. Het gebeurt me wel eens.

Ik zou kunnen schrijven over Jos Verstappen, die deze week definitief niet bij Jordan tekende. Jos die bij Jordan kon rijden maar het niet deed. Jos die daarmee misschien zijn carrière om zeep heeft geholpen, omdat hij nu volgend seizoen ook geen kans heeft op een nog groter team. Jos die zich dus weer niet kan profileren en zich weer niet kan opwerken. Jos die misschien beter kan gaan karten tegen kleine jongetjes, waar hij wel van kan winnen, vaak dan.

Ik zou kunnen schrijven over Fiep Westendorp, die deze week overleed. Fiep die iedereen in zijn of haar macht had met de tekeningen van onder andere Pluk, Jip en Janneke. Fiep die met haar humor heel kinderend Nederland de boekhandel in hielp. Fiep die zich bewust of onbewust in elk kinderhartje nestelde, heel klein, in een hoekje. Fiep die in die hartjes deze week opeens tot leven kwam, toen een deel van Nederland erachter kwam dat Fiep degene was die de tekeningen had gemaakt en toen pas voelde dat Fiep eigenlijk al tien jaar in zijn of haar hart zat. Fiep die zichzelf nu pas echt onsterfelijk maakte.

Ik zou kunnen schrijven over Janet Jackson, Justin Timberlake en heel hypocriet Amerika, die deze week de Superbowl nog groter wereldnieuws maakten. Janet die haar carrière een kleine boost wou geven door zich tentoon te stellen aan de hele wereld. Justin die zich van geen schuld bewust was, de andere kant van haar pak bleef immers zitten, terwijl in de repetitie beide stukken er nog mooi vanaf vlogen. Die verdomde kleermaker ook... Of heel hypocriet Amerika dat schande sprak van deze voorstelling en Janet en Justin aan de schandpaal nagelde. Ook al heeft Amerika de grootste softporno industrie van de wereld en was na dit voorval Janet Jackson en haar borst de meest gebruikte zoekterm. Toch was het een schande, want dat kon niet in Amerika. Dat iedereen een kwartier later het plaatje uitvergroot op zijn of haar internet browser had staan dat was niet relevant.

Ik zou kunnen schrijven over de typetjes die ik deze week tegenkwam. Een hokje 'wannabe-ik-ben-een-geslaagde-zakenvrouw' figuur dat de hele coupé uitkamde om zowel een Spits als een Metro te bemachtigen, want 1 krantje is natuurlijk te min. Eigenlijk zou ze liever thuis De Telegraaf lezen en daarna met haar Audi TT of VW New Beetle naar haar kantoor crossen, maar vandaag moest het even met de trein. Een krant staat toch wel intellectueel natuurlijk.
Of een hokje 'Balkenende-vader' die het gejengel van zijn kinderen aan zijn vrouw overliet terwijl hij zelf een uiltje knapte. Toen hij zijn vrouw de trendy 3-wiels buggy zag wiebelen greep hij subbiet in en pakte de buggy om die door de halve coupé te rijden. Wat dus niet werkte en eigenlijk alleen maar meer irritatie opriep.

Nee, ik schrijf vandaag over niets. Eigenlijk is er niets gebeurd. Ik laat mijn column verder leeg en pak een biertje. Het is weekend.