Weekend!

De bus stopt precies voor mijn neus en tot mijn verbazing zie ik dat er een jongeman van ongeveer mijn leeftijd achter het stuur zit. En ik ben pas 22. De jongste chauffeur die ik volgens mij in mijn hele levenscarriere ooit heb meegemaakt. Ik vertrouw het al gelijk voor geen meter en zie beelden van ongelukken voor me, waarbij de lichaamsdelen in het rond vliegen. Maar misschien komt dat gewoon omdat ikzelf al drie keer ben gezakt voor mijn rijbewijs. En ik ben al 22.

De jongeman groet uiterst overdreven vriendelijk het voorkruipende meisje, wat voor me de bus in stapt, maar dat was blijkbaar niet persoonlijk bedoeld, want hetzelfde doet hij bij mij. Zelfs als ik alleen al maar mijn kaartje tevoorschijn tover bedankt hij me. Ik bedank hem vriendelijk terug voor het bestempelen van mijn kaartje en omdat ik een uitverkorene ben om in zijn bus mee terug naar Breda te mogen. De rit verloopt uiterst soepel. Het lijkt zijn eerste rit wel die gevolgd wordt met camera's en meetapparatuur om te controleren of hij niet te weinig afstand houdt van het overige verkeer en of hij niet te snel optrekt en te hard afremt en vooral of hij wel vriendelijk genoeg is tegen de passagiers. Ondertussen merk ik dat iedere passagier vriendelijk gedag roept tegen de jonge chauffeur wanneer men de bus verlaat. Blijkbaar heeft het toch een hele positieve invloed door als chauffeur zijnde vriendelijk te zijn tegen passagiers. In tegenstelling tot veel collega's van de jonge chauffeur die vooral veel ouder zijn. De meeste zijn chagrijnig. Wanneer ik bij zijn chagrijnige collega's in de bus zit vraag ik me altijd af wat het leven nog voor zin heeft voor zo iemand. Hij heeft het niet naar zijn zin op het werk en vervoert heel de dag mensen die met plezier naar hun werk gaan. Hoe moet je je vrouw dat thuis uitleggen als ze weer vraagt hoe het was vandaag. Ja vrouw, het was weer een ontzettend leuke en vooral leerzame dag waarna hij in janken zal uitbarsten. Zielig vind ik het eigenlijk. Ik neem mezelf voor om in mijn leven niet de verkeerde keuzes te maken en in zo'n zelfde situatie te belanden als de chagrijnige chauffeurs.

De jonge chauffeur roept uiterst overdreven vriendelijk naar een oudere dame dat hier het centrum is. Ik vraag me af hoe hij dat over een paar jaar of misschien zelfs over een paar weken zal zeggen. Maar zolang hij het naar zijn zin heeft ben ik blij voor hem. Bij het verlaten van de bus steek ik mijn hand op en roep de jonge chauffeur gedag, vriendelijker dan dat ik normaal zou doen. Hij roept hetzelfde terug. Die jeugd van tegenwoordig. En ik ben zelfs nog heel aangekomen ook, na een aangename rit. Met een goed gevoel loop ik het weekend tegemoet. Dat een positieve kijk op de wereld zo ontzettend positief kan zijn.