Keroppi keurt bijna diertjes

Toen een vriendin van mij vroeg of ik zin had om mee te doen met een huisdieren keuring op de kleindierenexpo was ik gelijk enthousiast. Zij zit namelijk in 1 van de vele verenigingen van Diergeneeskunde en ze zouden op deze beurs naast het verkopen van referaten ook nog eens de cavia's en konijnen die mensen van huis hadden meegesleept keuren.

Ik zag het al helemaal voor me, een beetje in een witte jas dierenartsje spelen. Maarja, eerlijk is eerlijk, we zijn pas 2e jaars, wat inhoudt dat we tot nu toe vooral theoretisch zijn bezig geweest. Maar ook dat was geen probleem, er ging namelijk nog een 4e jaars mee, en die had toch wel al de nodige klinische expertise.

Voor de gelegenheid moest ik natuurlijk wel een fonendoscoop hebben. Fonendoscoop? Ja ik heb ook jarenlang gedacht dat die dingen stethoscopen genoemd worden. Of er behalve de naam verder nog een verschil is tussen die 2 weet ik niet, wie het wel weet mag het zeggen!

De grote dag brak aan en na een stevig ontbijt pakte ik me in tegen de kou en de regen en stapte monter op mijn fiets. Sneller dan ik had verwacht verschenen de Utrechtse Veemarkt hallen (hoe toepasselijk) in mijn gezichtsveld. Maar iets zien betekent niet dat je er ook kunt komen. Dit soort hallen worden gebouwd op vrachtwagens en auto's, maar niet op fietsers.
Ik circelde wat rond, maar nergens de gelegenheid om over te steken. Het leek wel een Fata Morgana, je kunt het zien, maar je zult het nooit bereiken.

Onder het mom: "Nood breekt wetten" besloot ik toch maar wat lichtelijk illegale acties uit te voeren om alsnog (ongeschonden) de overkant te bereiken. Daar aangekomen was het zelfs nog een enorme klus om de ingang te vinden. Na een tijdje arriveerde het andere meisje, eveneens luid mopperend over de belabberde bereikbaarheid voor fietsers. Nu het secretariaat zien te vinden zoadat we ons naar binnen konden kletsen.
Het verhaal over de vereniging waar we namens kwamen maakte weinig indruk, tot dat we het toverwoord "diergeneeskunde" lieten vallen. Het hek ging onmiddellijk open en we werden doorverwezen naar de catering voor gratis thee.

Toen de jongen arriveerde kregen we het slechte nieuws te horen. De keuring was afgelast aangezien niemand z'n konijn/cavia had meegesleept. GROM

Dan maar rondkijken, voor het beeld van de kijkers thuis: Daar stonden we dan in een enorme hal met konijnen, cavia's siervogels en kippen tot zover het oog reikte. Maar vooral konijnen, gesorteerd op ras.
Omdat konijnen fokken nou eenmaal geen hippe hobby is, bestond het publiek vooral uit oude mannetjes. Inclusief geruite pet.

We begonnen wat langs de hokken te dwalen om te kijken wat dat nou inhoudt, zo'n "miss konijn verkiezing". Van de door de keurmeesters opgeschreven dingen op de kaartjes staken we al een hoop op, en wat we niet begrepen dat was zo gevraagd.
Want, zoals eerder vermeld, was het merendeel van de mensen een exact negatief van ons.

zij: man, oud
wij: vrouw, jong

Dus als wij met onze nieuwsgierige neusjes weer eens vroegen wat nou werd bedoeld met "heeft wam" kregen we een alleraardigste uitleg met daarnaast nog een hoop extra info.
Wat een beetje charme al niet kan doen!

Dat bleek ook toen we later weer even op de stand moesten passen. We raakten in gesprek met een Groninger die ons nog even wist te melden dat "als jullie 2 muisjes op zolder waren, dan sloeg ik de kat dood"
Kijk! die kenden we nog niet.
Veel sneller dan verwacht was de dag al weer om.

Geen dieren gekeurd, maar wel een hoop geleerd!