Vrijdag met de trein
Op 5, het mysterie van de verdwenen krantjes. Elke dag vult een werknemer van de Metro of de Spits de palen met krantjes en elke dag haalt een deel van de reizigers een krantje eruit om die in de trein te kunnen lezen. Maar ik merk dat de krantjes wel erg snel op zijn op het toch relatief kleine station waar ik in de vroege morgen vandaan vertrek. Het lijkt wel of het plaatselijke bejaardenhuis elke morgen een stapel krantjes ontvoert, want al kom ik 's middags aan op Utrecht Centraal dan is daar nog een overvloed aan krantjes, terwijl er daar toch dagelijks behoorlijk wat reizigers langskomen. Vaak komt het dus neer op het doorzoeken van de coupé op een achtergelaten krantje, soms gevolgd door een gevecht met een medepassagier omdat ook hij/zij een krantje wil. Elke dag 30 minuten lang naar buiten staren en zien wat je allemaal al gezien hebt is ook niet alles.
Op 4, luid pratende mensen. Het mag best gezellig zijn in een coupé en vaak zijn het niet eens de mensen die met elkaar praten waar je last van hebt. Dat er 3 parttime doemoeders hun koopzondag doorspreken maakt mij niet uit. Of 2 chronisch domme gansjes die het laatste hockeyfeest bespreken, laat me koud. Maar mensen die gewoon niet doorhebben dat het principe van een mobiel is dat je niet zo hard hoeft te praten dat je belpartner het in Overijssel kan horen zijn zwaar irritant. Laatst zat ik in de trein met een man die de hele coupé van zijn sollicitatiegesprek op de hoogte bracht. Het zal me allemaal aan mijn anus oxideren, praat wat zachter...
Op 3, de NS zelf. Onmisbaar in een TreinErgernis-Top5 zijn de vertragingen, de uitvallende treinen, seinstoringen, wisselfouten en de rest van de totale chaos die je dagelijks tegenkomt. Ik zou er een top100 mee kunnen vullen, maar dat is weer zo cliché. Toch een ereplaats in de top5 voor het wekelijks verkloten van mijn treinreis. Vooral de fantastische aansluiting op Gouda wil ik even melden, waar ALLE sneltreinen aankomen, 3 minuten NADAT de stoptrein richting mijn pittoreske dorpje is verdwenen. Gelukkig gaat de stoptrein in ieder geval nog 2x per uur...
Op 2, de spanning stijgt, roken in rookvrije treinen. Dat iemand rookt, prima, moet je zelf weten. En dat er nu een nieuwe tabakswet komt waardoor er rookvrije treinen komen en er niet meer gerookt mag worden op de stations, het zal me jeuken. Maar als je nou zo’n rookvrije trein binnenstapt, ga dan niet toch roken. Het staat met een grote blauwe sticker op iedere deur en alle asbakken zijn dichtgemaakt. Boven elke deur staat een mooi pictogrammetje waar het rookverbod nogmaals bekrachtigd wordt. Ga dan niet schijnheilig de prullenbak als asbak gebruiken om toch te kunnen roken. Als je zo verslaafd bent dan moet je lekker met de taxi gaan…
En met stip op numero 1, mensen die al naar de deur gaan lopen als de trein nog niet eens in de buurt van het station is! Vaak zakenmannetjes en wat oudere moeders die voor de deur gaan lopen drammen om over 5 minuten als eerste uit te kunnen stappen. Ik blijf juist zo lang mogelijk zitten, lekker relaxt. Die trein gaat er echt niet harder door... Laatst had ik een record. Ik zat in de intercity naar Rotterdam C met tussenstop in Rotterdam Alexander. Ik stond bij de deuren en er kwam een vrouw bij de deuren staan toen ik net Nieuwerkerk passeerde! Voor de mensen die het niet snappen, dan duurt het nog zeker 7-8 minuten voor je bij Alexander bent...
Volgende week presenteer ik de TreinPrimadeluxe-Top5!