Keroppi en de propedeuse uitreiking

Keroppi
Keroppi en de propedeuse uitreiking

Het is al weer een maandje terug maar toen was toch eindelijk de propedeuse uitreiking. Propedeuse uitreiking? Tegenwoordig is het toch allemaal Bachelor/Master wat de klok slaat en zijn begrippen als propedeuse en doctoraal iets uit een stoffig verleden?
Ja, behalve bij een paar studies die lekker eigenwijs zijn (eigenlijk leent de studie zich gewoon niet voor de BaMa structuur). En mijn eigen opleiding, (diergeneeskunde voor de mensen die dat nog niet hadden begrepen ) is zo een opleiding.

Het eerste jaar is geen gemakkelijk jaar geweest, in tegendeel. Ik ben tussen al die mensen die een andere studie deden weinig tot geen tegengekomen die zoveel contact-uren en lesstof hebben. Wat uiteindelijk niet zoveel uitmaakt want wat moet je nou met 3 dagen in de week vrij, als je ook op een gezellige faculteit kan zitten waar je een leuke studie doet. Want op de middelbare school ging ik al nooit met bijzonder veel tegenzin naar school, op deze studie is het eigenlijk altijd wel leuk.
Tuurlijk er zijn van die werkcolleges, waar je allerlei drukken en weerstanden moet berekenen, die je liever overslaat, en 's ochtends om half negen boven de dode dieren hangen is ook niet alles. Maar toch, ik zou nooit willen ruilen.

Wat ook al anders dan anders is dat we niet zoals de meeste studies met "blokken" werken van een maand of anderhalve maand, maar nog met echte ouderwetse trimesters. 3 Maanden lang ben je met 3 tot 5 vakken bezig om vervolgens in een week alle tentamens ervan te maken. En dat is best pittig.
Ik durf niet te bedenken hoe vaak ik tegen vrienden/klasgenoten/ouders heb gewanhoopt dat ik het "nooit zou halen". Vaak in ieder geval wel...
En dan haal je het gewoon in 1x, zonder herkansingen. En van onze calvinistische cultuur mag het vast niet maar ik ben verdomd trots op mezelf! Vooral als ik me ook nog eens bedenk dat ik allerlei dingen daarnaast organiseer, sport, op kamers woon (dus zelf koken enzo) en ook nog een redelijk sociaal leven weet te onderhouden.

Maargoed, terug naar de dag van de propedeuse uitreiking. Het was een zonnige herfstdag toen ik met de bus naar Utrecht Centraal vertrok. Daar zou ik mijn weekendtas in een bagagekluisje stallen om vervolgens mijn ouders van de trein op te pikken en richting de plaats van uitreiking te gaan. Maar in de bus rook ik al onraad... in het gebied rond het Jaarbeursplein was het letterlijk vergeven van middelbare scholieren die zich allemaal hip hadden opgetuigd om even over de studiebeurs te dwalen en vervolgens de stad in te trekken. En omdat shoppen met al die toegestopte informatieboekjes reuze onhandig is hadden ze maar even alle bagagekluisjes volgepropt.
Daar stond ik dan, netjes opgetut, wiebelend op mijn hakken in een rokje een beetje met mijn tas te wachten. De enige optie was om, strategisch opgesteld, bij de bagagekluisjes rond te blijven hangen met de hoop dat iemand zijn kluisje kwam legen.
En dat gebeurde, bijna intens gelukkig vloog ik de 2 jongens om hun hals, "mijn redders" roepend. Nee, dat deed ik niet, maar ik was wel erg blij.

Na bij de V&D op kosten van mijn ouders even iets gegeten en gedronken te hebben vertrokken we met een vaag plattegrondje naar de Geertekerk. Een kerk die niemand kende, en dus hadden al 2 klasgenoten mij in paniek opgebeld waar dat ding toch lag.

Daar aangekomen was het eigenlijk allemaal snel gedaan, een kort praatje over de kerk (die we trouwens in 1 poging hadden gevonden) werden de papiertjes uitgereikt. Ik voelde me wel een beetje overdressed. De meeste mensen hadden niks speciaals aangetrokken, sta je daar dan in een rokje + bloesje. Weten we dat voor de volgende keer...

Na de uitreiking was het tijd voor een drankje met z’n allen ergens verderop in de stad, en na wat nageklets te hebben vertrok iedereen een beetje richting de stad of huis. Naast de chocolade rozijntjes die ik van mijn broertje had gekregen mocht ik van mijn ouders een ring uitzoeken. Mooi symbolisch aangezien ik voor mijn eindexamen ook een ring heb gekregen. En ik heb nog zat lege vingers,

dus op naar het doctoraal!