Keroppi verft een jurkje.
Ik weet niet of het door mijn veranderde financiële situatie (van rijke scholier naar arme student) ligt of dat de creatieveling in mij is ontwaakt. In ieder geval ben ik de laatste tijd helemaal 'into' het modificeren van kledingsstukken.
Klinkt moeilijker dan het is, want eigenlijk neem je gewoon een cheapo shirtje en door er wat op te naaien of wat weg te knippen heb je opeens een heel ander shirt. Met een beetje geluk ook nog eens hipper/gaver dan het voor de metamorfose was.
Zo heb ik dus al een zwarte polo omgetoverd in een sterrenhemel door er allemaal zilveren sterretjes op te naaien. Officieel waren het opstrijkplaatjes maar aangezien het er niet naar uit zag dat ze ook maar 1 wasbeurt zouden overleven ben ik maar op de ouderwetse manier aan de slag gegaan.
Jawel, met naald en draad. En ik kan je vertellen, het was echt een pokkewerk, al die sterretjes vastzetten, maar ik ben dan ook wel in en in tevreden met het resultaat.
Toen ik weer op en top de vrouw uithing door mijn hele kast overhoop te gooien onder het mom 'ik heb niks om aan te trekken', kwam ik opeens iets paars tegen...
Ik rukte het stukje textiel uit de kledingberg voor nadere inspectie.
Toen herkende ik het weer: een paars zomerjurkje van een goedkope stof in een sletterige kleur paars.
Waarom had ik dit ooit uit de rekken gepakt om er vervolgens mee naar de kassa te stappen? Twee keer heb ik het aangehad, en dan alleen als ik zeker wist dat ik niet het huis uithoefde. Met het jurkje voelde ik me alsof er een groot neonbord met de tekst 'goedkoop' boven mijn hoofd hing.
Maar opzich... het model was best leuk, het was alleen die verschrikkelijke kleur paars!
Op dat moment verscheen er, zoals in strips, een gloeilampje boven mijn hoofd. Idee!
Elke drogist verkoopt zwarte textielverf en in een middagje zou ik mijn jurkje compleet op-hippen.
Bij de drogist liep ik de toeristische route (via de parfum, make-up en shampooafdeling) naar de textiel verf. Daar pak ik 1 van de instructiefoldertjes en blader er wat doorheen. Na 10 bladzijden 'verf-ideeën' komt er eindelijk de praktische informatie. Ah, een lijstje met welke verf voor welke stof.
Toen ik zag dat bij de rij polyester enkel maar 'kan niet' kruisjes stonden, had ik me om moeten draaien en weg moeten lopen. Had me een hoop ellende bespaart.
Maar nee, ik was vastbesloten om mijn jurkje zwart te verven, negeerde de kruisjes en kocht 2 tinnetjes verf.
Thuisgekomen bleek dat de fabrikant geen held was wat betreft het geven van duidelijke informatie. Want wanneer er bij benodigdheden alleen staat: 1 tinnetje verf per x gram stof, dan denk ik dat ik daarmee klaar ben.
Bij stap 1 bleek allen al dat ik naast een grote ketel (een grote ketel? Ik ben toch zeker monsier cannibale niet!) rubberen handschoenen nodig had. Die laatste heb ik an sich wel (voor mijn studie) waar het niet dat ze op mijn kamer in Utrecht lagen...
Dan maar boterhamzakjes als surogaathandschoenen, werkt ook redelijk. Alleen bleek de doos met boterhamzakjes alleen maar pedaalemmerzakken te bevatte. Tsja, dan moest dat maar dienstdoen als 1 grote handschoen.
Water werd gekookt en ondertussen moest ik "met een scherp mes het tinnetje openen".
Hallo! Wij zijn een doorsnee huis en daarin zijn scherpe messen net zo schaars als pennen (die verdwijnen bij ons stelselmatig in de pennen-bermuda-driehoek) en scharen.
Uiteindelijk krijg ik ook met een bot mes en veel gewrik de verpakking open. Leuke bijkomstigheid was dat het verfpoeder door de halve keuken stoof. En het werd alleen maar erger vanaf dat punt.
Toen de verf aangemaakt was en in mijn 'ketel' was gegooid bleek dat de ketel toch wat aan de kleine kant was. De zwarte drab stroomde erover heen en liet een zwart slagveld achter.
Over het hele aanrecht lagen al zwarte spetters en stroompjes die ik allen met grof schuurmiddel/geweld weg kreeg.
Toen stond er: 20 minuten laten sudderen. Sudderen? Het is een jurkje, geen succade-lapje! Nee kleding op het vuur gaat tegen mijn principes in. Dus liet ik het maar gewoon staan.
Uiteindelijk was het tijd om het uit te spoelen en het resultaat te bewonderen. Er was alleen geen resultaat...
Het water spoelde de zwarte verf weg zodat het paars me tegemoet lachte.
Stampvoetend zwoer ik mijzelf dat ik voortaan altijd de aanwijzingen op de verpakking zou volgen en begon verwoed de sporen van mijn ramp uit te wissen.