RJ gaat carnavallen
Op dat moment flitste er weer leuke herinneringen door mijn kop, mijn evolutie als carnavaller. De evolutieleer van RJ. De eerste jaren op de armen van papa de kroeg door en via de kinderoptochten naar de stofjassen op de basisschool. Met zijn allen de kusjeskring doen en proberen zo veel mogelijk cola in anderhalf uur weg te tikken waren toch de hoogtepunten van het carnaval. Op naar de IJshockeyshirts op de middelbare school, veelal onder de voet gelopen door ouderejaars probeerde wij ons als brugwuppers een plaats te veroveren in de wereld die polonaise heet. Dat wij misschien ooit als kopploeg de richting van de, in onze ogen kilometers lange, polonaise zouden sturen was een natte droom. Toen schoot ik weer uit mijn roes en stond te staren in de diepblauwe ogen van de barmeid. Ik vroeg een passe partout, toen ik de kroeg uit stapte wist ik het zeker: ik was weer verliefd. Verliefd op carnaval.
Nog geen 4 dagen later zat ik al weer op de terugweg van de carnvalswinkel waar ik mijn goldfinger-pak heb aangeschaft. Een gouden colbert, gouden broek, fout wit-blonde pruik en gouden ringen/kettingen zijn de basis voor een geslaagde carnaval. De andere ingredienten zijn leuke muziek, leuk verklede mensen en wat goud-gele units. Behalve bier vloeit Schrobbelèr ook rijkelijk want dat is een natuurlijk middel tegen de kou en lange wachttijden bij een optocht. Om het gevoel wat een echte carnavaller ervaart te illustreren zal ik mijn agenda met jullie delen:
- Vrijdagavond 20:00. Iedereen verzamelt in kostuum bij rotonde om al lachend en grappend over wie de meeste cleopatra’s gaat scoren dit jaar naar de stad toe te fietsen. Daar aangekomen: Kroegentocht! De bedoeling: op je stropdas zoveel mogelijk stempels zie te krijgen van verschillende kroegen die je dan in kunt leveren bij de kroeg die het Vaticaan word genoemd. Hilarische beelden alom. Bandjes op straat, bandjes die van kroeg naar kroeg lopen, mensen die uitdelen, mensen die lol hebben, mensen die vallen. 
- Zaterdag tot en met dinsdag volgt onze groep hetzelfde ritueel. Om 5 uur spreken we af in de lokale dansschool die voor de gelegenheid is omgebouwd tot een carnavalszaal om daar lekker wat na te genieten van de kroegentocht en de blauwe plekken te tellen van het vallen met fietsen of te heftig hossen onder het genot van een biertje. Zo rond 7 uur weer vrolijk naar huis (of de dichstbijzijnde frietboer) om daar een bodem te leggen voor de stad. In de stad aangekomen lekker drinken en feesten.
- Zondag is een moeilijke dag aangezien carnaval een katholiek feest is. Zondag is voor katholieken een rustdag, maar voor carnavallers niet. Dus los, echt los. Koukleumen bij een optocht met een glaasje schrobbelèr. Heerlijk. Vanuit de kou naar de stad om daar lekker op te warmen en een uitreiking me te pikken. Wie heeft het meeste gedronken, wie heeft het meeste stoeprandjes gepakt met zijn wagen, alles komt aan bod. Daarna: het bruisende stadsleven!
- Woensdag: carnaval zit erop. Maar toch niet helemaal want op de fiets naar de dichtstbijzijnde kroeg of gelegenheid want het is haringhappen geblazen. Lekker vette bek na al het kantelen van de afgelopen dagen, wat een heerlijk gevoel. Alles doet pijn, je hoofd weegt een ton, je keel voelt als een 4e hands schuurpapier en op dat moment denk je:
Ik weet het nu zeker, Carnaval is vakantie. Carnaval is leuk. Speciaal voor al die carnavalhaters en pessimisten: kom een jaar meedoen, neem wat vrienden mee, kleed je leuk aan, maar er een feest van. Je zult zien: het is net zo leuk als het klinkt. Leuk genoeg om verslaafd aan te raken… 