De SmirnoffGoth
Vanwaar de kilo's aan oud ijzer om de hals? Het schijnt dat de Smirnoff-gothics in verband met hun voortdurende depressies vroeger zakken cement en een teiltje met zich mee zeulden, waarvan ze in geval van depressie een 'doe het zelfmoord' setje zouden kunnen klussen. Kilo's aan piercings, ringen en ander oud ijzer hebben hier een einde aan gemaakt. De 24 uurs economie en andere geweldige dingen die de vooruitgang in deze eeuw typeren hebben een einde gemaakt van het uitstellende zweefteef 'look at me! I'm depressed!' gedrag van de hedendaagse zelfmoordgeneratie....
Maar goed.... In haar met ruige 'People = shit' patches beplakte en half gescheurde C&A broek loopt ze verder door het gangpad van de praktisch lege bus.... Halverwege heft ze haar hoofd omhoog en werp ze een noeste blik de bus in. Plots begint haar strottehoofdje geluid voort te brengen... vreemde, onaardse stoten van banale geluiden verlaten haar met zwarte lippenstift getooide mond en vliegen de inmiddels voortrijdende bus door. Even schrik ik, en neem ik mijn cyanidepil bij de hand. De dood zal het vandaag toch niet op mij gemunt hebben? Neen. Voordat ik de dood werk uit de handen wil nemen en ik de hand aan mezelf wil slaan, word het me duidelijk dat 'Madame Manson' het tegen een soortgenoot, dat een stoel voor me zit, heeft.
Behendig wurmt het onderwerp van dit verhaaltje zich met haar ietwat gezette derrière in de krappe bus-bank. Meteen barst de discussie tussen de beide sujetten los. Over hun nieuwste lovers, de snelste scooters en natuurlijk de nieuwste editie van ons aller bekende Hitkrant. Terwijl beide 'dames' vrolijk doorkakelen over deze bijster boeiende onderwerpen, pakt een van de twee haar agenda bij de hand. Vanuit mijn ooghoeken probeer ik een blik op de geskinnede TMF agenda te werpen. Met veel stoere plaatjes van KoRn en Within temptation, die ze notabene helemaal zelf hebben down geload van het internet, en uit hebben geprint op hun eigen printer, maakt de agenda een zeer olijke indruk. De opmerking 'Dames, wat als jullie de volgende keer niet de thúmbnails uitprinten, maar er op klikken, en de vergrootte versie die dan op zeer magische wijze verschijnt uitprint, is Billy Crawford misschien iets beter te herkennen. Niet dat ik er veel op tegen heb om deze latente homo aan de 5 pixels die zijn handtasje opbouwen te moeten herkennen, maar......' slik ik nog net op tijd in. Ik kan me niet veroorloven om op dit moment ontdekt te worden. als voorzorgsmaatregel plak ik een groot stuk tape over mijn mond. Ik wil er niet aan denken wat voor verschrikkingen deze draken in petto hebben voor iemand die het lef heeft zijn tanden te laten zien. Discovery heeft me namelijk geleerd dat bepaalde primaten hier nogal agressief op kunnen reageren.
Ik negeer de plaatjes van System of a Down en Rage against the machine die gezellig naast een hakenkruis, een 'white power' 'logo' en een portret van Pim zijn opgeplakt in één grote kleurvolle collage, (Kennelijk kunnen alle verschillende politieke stromingen allemaal in vrede naast elkaar leven in de ideologische geest van onze jeugd. Dit is nou de toekomst!)
Helaas is mijn aanvaring met deze SmirnoffGoths van korte duur. Na een paar minuten ben ik helaas al bij mijn halte aangekomen. Na het op het stop knopje te hebben gedrukt maak ik me klaar voor de sprint. Tussen mij en de deur is inmiddels een behoorlijke geestelijke barrière opgesmeten door de twee meiden. Zodra ik merk dat de bus begint te remmen spring ik naar voren. Geholpen door de middelpuntvliegende kracht weet ik door de barrière heen 'te beuken.' Ik grijp me nog net op tijd vast aan een van de ijzeren staven bij de deur, en er komt een einde aan mijn nachtmerrie als ik het sissen van de opengaande deur hoor. Ik hoor het duivelse gekrijs nog achter me: 'Hoi! hoi!.' Ik verman me. Als een ware 'vent' besluit ik de vijand bij het verlaten van de bus nog een vlugge blik te gunnen. Ik draai me om. Ik kijk recht in de twee duivelse gezichten waarop satanische grijnzen af te lezen staan. Uit de keeltjes rochelt een tekst als: 'Hallo! Zeg je niets terug?' Terwijl hun rotte tanden een duivelse grijns tevoorschijn toveren, en hun handjes een zwaaibeweging maken waar onze Trix nog het een en het ander van kan leren. Ik voel een rilling door mijn ruggengraat gaan, en een gevoel van onwelheid werkt zijn weg omhoog vanuit mijn darmen. Is dit dan het einde? NEE! ik zal me niet laten grijpen! Met mijn laatste kracht spring ik de bus uit en zet ik het op een lopen. Thuisgekomen sla ik de deur achter me dicht, draai hem op slot, ren ik mijn moeder die klaar zit met het bakje thee en de meelkoekjes voorbij, en sprint ik naar boven, naar mijn kamer... Ik kruip onder de dekens en rol me op. Wanneer is deze tirannie ten einde?
Maar goed.... Deze meiskes zijn dus duidelijk aanhanger van de wegwerpcultuur.... Luisterend naar de meest hippe en strakke Cd’s van spraakmakende bands en artiesten als Direct, Krezip, Within Temptation, Brainpower, Eminem, spraakmakende acts van ene 'Nelly' en natuurlijk 'The Ketchup song', hebben ze de grootste moeite om de nieuwste trends bij te houden.... Deze meiskes hebben ongetwijfeld in hun eentje al een complete plastic-boom op.... Ik moet walgen van het idee dat ze anderhalf jaar geleden voor honderden guldens aan Britney CD's hebben uitgeschaft, die nu ergens in een hoek van hun satanisch ingerichte kamertjes in een plas geitenbloed liggen te verschimmelen.... But anyhow... Iemand die ik in ieder geval niet over hun consumptiegedrag hoor klagen is ene Heinsbroek....
Ach.... Iedereen wil alternatief en anders zijn, waarmee men het hele alternatief zijn teniet doet... Ik geloof dat ik maar hetzelfde ga doen als de rest. Da's namelijk de enige manier om nog echt alternatief te zijn. Ofwel: meelopers zijn alternatief. Of... Maar.... Hé?