Foto's van mensen

Na wat gemolpel in de klas over 'embarissing' als je mensen vroeg of je een foto mocht maken, ging ik denken. Het zou toch wel leuk zijn om mensen te fotograferen en ze kennen me hier toch niet dus wat kan me gebeuren.

En zo kwam het dat ik zaterdag na een bezoekje aan het internetcafe, Victoriastreet inliep. Beetje zenuwachtig (Je weet maar nooit wat al die mensen van me denken), ging ik op een bankje zitten om m'n filmpje in de camera te doen, niet dat ik dat thuis niet had kunnen doen, maar zo had ik de tijd om even te wennen aan de mensen en rond te kijken naar 'slachtoffers'. Toen ik de enorme menigte zag, zonk de moed me enigzins in de schoenen. Ik ga toch niet iemand die tussen de mensen zit vragen of ik een foto mag maken, wat zal de rest wel niet denken. Eerst maar wat anders doen dan, even zonder mensen.

Ik begon dus met afval fotograferen, al de rondslingerende McDonalds zakjes, de restanten van een broodje gezond en de servetjes van de donuts. Als je dan dus enigzins gehurkt op de stoep zit te kijken naar een stukje afval kijken de mensen je al raar aan. Dus ik besloot om maar met mensen te beginnen in een wat rustiger deel van de straat. Een oud vrouwtje scharrelt voorbij en nadat ik observerend in de rondte keek sprak ze me opeens aan (OWjee!). Of ik toevallig een jonge reporter was, nee dus. Na een heel verhaal aangehoord te hebben over de verloedering van de straat, dat alle winkels naar de 'malls' verhuisten en dat de jeugd zo onbeschoft was, leek het me tijd om eens subtiel te vragen of ik toevallig een foto mocht maken voor mn school opdracht.

Nee want: haar haar zat niet goed vandaag (En dan dacht ik dat Keroppi erg was ) In iedergeval was de spits eraf, de eerste afwijzing voorbij. Vervolgens de straat weer 'up' langs de drukte, richting de andere rustige kant. Misschien dat daar iemand was. Op de stoep van een hotel zat een soortement van indiaan. Niet was jullie denken dat een indiaan is (zo'n man in een Tipi met van die veren op zn kop), maar een persoon die ze hier 'native' noemen. Na wat gemompel en ge-'what-did-you-say?', bleek dattie yes zei en kon m'n eerste foto beginnen. Enigzins zenuwachtig stelde in scherp en koos de juiste belichting. En 'klik' daar was de eerste opname. Na een 'thank you' liep ik verder. Op de weg terug, richting de drukte, zag ik dat de man voor het Casino zat. Ik kon mezelf wel schieten, want dat was nou juist een van de plaatsen waarvan m'n lerares had gezegd dat je geen foto's moest nemen, omdat het verboden was. Gelukkig had ik zijn toestemming en staat er verder niemand op, dus ik neem aan dat het wel goed gaat komen.

Na dit geval was de meeste spanning weg en durfde ik wat meer mensen te vragen. Het viel allemaal best mee, je ontmoet nog eens iemand, maakt gezellig een praatje. Verteld zo ongeveer elke keer dat Nederland niet alleen uit polders bestaat en dat je hier naar de UCC gaat, maar dat moet je er dan maar voor over hebben denk ik. Uiteindelijk heb ik zeven opnames, waarbij ik bij alle zeven zo gespannen was dat ik niet op de portreteer'regeltjes' had gelet, dus ik hoop maar dat het goed komt. Anders kan ik altijd nog terugvallen op m'n onderwerp Afval.