Keroppi en het galgenmaal

Bij ons op school is het de traditie dat alle 6e klassers op de laatste officiële lesdag 's avonds naar school gaan en daar een maaltijd (het galgenmaal) geserveerd krijgen. Deze maaltijd wordt door de docenten persoonlijk gekookt.

Alleen deze keer was er paniek. Want op de avond waarop het galgenmaal al maanden was ingepland was een voetbalwedstrijd. En ik heb me laten vertellen dat het een best belangrijke voetbalwedstrijd was.
Dus gelijk werden er noodmaatregels getroffen, het werd een uur naar voren gezet en via de beamer zouden we na afloop op een groot scherm de wedstrijd kunnen volgen.

Net toen ik had besloten om niet in mijn oude spijkerbroek per rolschaats naar school te gaan (we hebben voor het schoolplein echt een heel eng steil opritje, daar wil ik niet graag een tand door m'n lip vallen) belde een vriendin op. "Hee doe jij nog wat speciaals aan?"
"Speciaals? Moet dat dan?" was mijn verbaasde antwoord. We hadden het gala toch al achter de rug?
"Ja ik vroeg aan een lerares of het de bedoeling was dat je heel netjes zou moeten komen en ze zei dat je wel iets specialers dan normaal aan moet eigenlijk".

In mijn kamer keerde ik mijn kast ondersteboven en na veel gezoek vond ik dan iets wat ietsje netter was dan normaal. Je wilt toch niet "underdressed" zijn he .
Snel besloot ik toch om de rode lippenstift eraf te halen. Het ziet er namelijk zo ranzig uit wanneer dat door het eten half weggesleten is.

Op het schoolplein bleek algauw dat ik niet "underdressed" maar "overdressed" was. Niemand had wat speciaals aan (behalve mijn vriendin en ik ) sommige hadden nog al hun sportkleding aan omdat ze nog moesten trainen. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk.
Toen gingen de deuren eindelijk open en de rectrix ontving ons met een glaasje champagne. Wat? Gratis drank van school? Dat ik dat nog mag meemaken zeg!

Een blik op het buffet doet me ook watertanden. Allemaal Italiaans eten, laat dat nou net mijn favoriete eten zijn. Na een korte speech van onze rectrix (blabla jullie gaan 't allemaal wel halen blabla) mogen we dan eindelijk aanvallen.
Verlekkerd kijk ik naar de salades met mozerella, de pizza's, de pasta's en de hartige taarten. Dit is toch wel wat beter dan een of ander cateringbedrijf met eten in van die zilveren bakken waardoor je eetlust gelijk tot niveau nul daalt.

Tijdens 't toetje zie ik de jongen met 't meest technische verstand richting de beamer gaan. Huh? Wat is dit, het voetbal begint toch hopelijk nog niet? Nee, de gymleraar heeft een verrassing...
De oplettende lezertjes weten dat ik een tijdje terug bij gym aan "muurspringen" heb gedaan en dat daar ook bij gefilmd werd. En ja, dat werd nu op een scherm van 3 bij 4 getoond… hoi...

Achteraf is het toch niet zo erg, als je maar op tijd onder de tafel duikt wanneer jij op 't scherm verschijnt. Dan is na 2 uur smullen, lachen en herinneringen ophalen het eten dan toch echt afgelopen. En dan moet ook ik eraan geloven: het voetbal begint.
Banken uit de ontspanningsruimte worden voor het scherm gesleurd, veldslagen vinden plaats om de kussentjes en de 'mannen' gaan nog even een flesje bier halen.

Ik heb mijn ingenesteld tussen een voetbal lievende vriendin en een vriendin die net als ik geen moer om dat balspelletje geeft. Aan de ene kant wordt ik dus bijgepraat over welke voetballer dat is en bij welke clubs hij allemaal heeft gespeeld. Met de andere vriendin bekritiseer ik de outfits en andere non-voetbal dingen.

Om toch de indruk te wekken dat we er een beetje verstand van hebben roepen we af en toe iets 'slims'. Hee, hee die ken ik dat is Bert van mar... ehm jee ehm Marwijk!" Toch? Helaas ga ik na deze in mijn ogen zeer intelligente opmerking finaal de mist in wanneer ik luidkeels verkondig dat ze na een eventuele verlenging altijd van die suffe vrije trappen moeten maken.
Zelfs mijn non-voetbal vriendin merkt mijn fout op en kan het niet laten mij hartgrondig uit te lachen (oh wees gerust, ik lach zelf nog harder mee ).

Na de eerste helft heb ik het wel gezien. En samen met een groepje dat ook besloten heeft om eens richting huis te gaan, maken we eerst een rondje langs de leraren om dan door de kou naar huis te peddelen.

Terwijl ik mezelf vervloek om het feit dat ik open schoentjes aanheb, denk ik: "dit was leuker dan het gala!".