Keroppi heeft gala
1x Per jaar is het weer gala bij ons op school. Jongens trekken het pak van hun vader aan (eventueel aangesnoerd met een riem), meisjes wurmen hun voeten in te smalle gala schoentjes met orthopedisch zeer onverantwoorde hakken.
Als je dit zo hoort lijkt het gala van mijn middelbare school een regelrechte ramp. Maar schijn bedriegt, want het gala is een legale gelegenheid om je in een mooie jurk te hijsen, je gezicht vol make-up te kliederen en je haren in een ingewikkelde positie te wurmen onder het mom van opsteken. En die schoenen.. ach, je moet er wat voor overhebben hè 
Omdat ik bij een vriendin blijf slapen en ik me nog niet in vol ornaat (lees: met een jurk) op de fiets naar haar toe zie peddelen, hebben we besloten dat het hele optut gebeuren bij haar plaats zal vinden.
Een blik op de klok leert me dat ik 10 minuten heb om alles in te pakken voordat ik op de fiets moet springen. Als een kip zonder kop ren ik door het huis. Slaapzak! Waar is m'n slaapzak nou weer heen! Ik smijt 10 kleuren oogschaduw in mijn toilettas, wetend dat ik toch maar 1x kleur op mijn ogen zal smeren. Maarja.. je weet maar nooit hè. Ach en haarlak is nooit weg, en speldjes en glasspray ook niet, en nog meer speldjes en lippenstift (minimaal 6 tinten) en voor de zekerheid toch ook nog maar wat speldjes.
Als alles dan (inclusief jurk en 3 rokken voor mijn vriendin) eindelijk in mijn tas zit spring ik op de fiets en race ik richting de andere kant van de stad. Daar aangekomen blijkt dat het harde fietsen niet echt nodig is geweest, ik ben zelfs te vroeg.
"Zullen we dan maar alvast met je haar beginnen?" zegt mijn vriendin. Ja want ik heb het in mijn (krullen)koppie gehaald dat ik ’t voor deze avond stijl geföhnd wil hebben. Pure mishandeling van mijn haar gezien het uit redelijk hardnekkig krullen bestaat, maar je wil eens wat anders hè.
Mijn vriendin kamt mijn haar eerst door met een vochtige borstel om het vervolgens langzaam stijl te föhnen.
Ik heb het gevoel alsof ze met een verfafbrander langs mijn gezicht schroeit. Straks kun je nog mijn huid, als afgebladderde stukjes verf, eraf halen 
Mijn vriendin werkt stug door en ik heb geen idee hoe het eruit ziet. Als ze dan eindelijk 'Klaar!" roept spring ik gelijk richting spiegel. Oei! Dat is wel opeens een ander gezicht zelf, mijn haar is opslag 5 a 10 cm langer, en bijna perfect stijl. Maar wel leuk!
Om de mishandeling van mijn arme haartjes compleet te maken sprayen we er nog een chemisch goedje overheen wat voor glansspray zou moeten doorgaan. Jammer dat ik de glans niet kan zien.
Dan moet ik iets met het haar van mijn vriendin gaan doen. Maar als het om haarzaken gaat heb ik 2 linker handen. Een staart, dat lukt nog net. Toch ga ik een poging wagen. Wie weet zit er toch ergens ver weg gestopt een klein talentje?
"Mag ik het zeggen als ik het niet mooi vind?" vraagt mijn vriendin, die mij na 4 jaar toch wel aardig kent. "Tuurlijk!, liever dan dat je met iets rondloopt wat er eigenlijk niet uitziet" grinnik ik. Tijdens de 5e poging begint het dan eindelijk ergens op te lijken, en verrek! het ziet er nog leuk uit ook 
Dan zien we dat we nog maar 15 minuten hebben om ons in onze outfits te hijsen en kleur op het gezicht aan te brengen EN te eten. Paniek slaat toe! In mijn jurk gehesen kijk ik naar mijn verzameling oogschaduw. Hoe zat het nou ook al weer... een complementerende kleur laat je oogkleur feller lijken. Hoe zat die kleurencirkel van Itten nou ook al weer in elkaar? Ohja oranje zit tegenover blauw. Hmm goud lijkt toch wel op oranje? Toch?
Ondertussen past mijn vriendin alle drie de rokken en na een kort overleg kiezen we de juiste. Terwijl ik mijn lippen rood maak, kliedert ook zij haar gezicht vol.
Mooi wij zijn klaar. Nu nog in 10 minuten een avondmaal naar binnen werken. Terwijl ik de pasta slierten opslurp moet ik denken aan die lippenstift reclame waar een model hetzelfde doet en haar lippenstift WEL blijft zitten. Als ik kijk naar mijn rode lepel zie ik dat ik toch het verkeerde merk heb gekozen.
Als we net de laatste hap wegslikken staat een vriend van ons voor de deur. We moeten gaan.
En daar gaan we dan, al wankelend op enge hakken, richting het feest.