Keroppi en make-up

Als je op straat gaat staan en aan 10 willekeurig voorbij lopende jongens/mannen vraagt wat ze liever zien; een naturel meisje of een meisje met wat make-up, dan durf ik er vergif op in te nemen dat ze bijna allemaal zullen antwoorden: "naturel!".

Maar vraag je vervolgens aan 10 willekeurig voorbij lopende meisjes/vrouwen of ze make-up gebruiken, dan zullen de meesten deze vraag toch met "ja" beantwoorden.

Iets wat ik zelf nogal apart vind. Geven die mannen nou gewoon een politiek correct antwoord of vinden ze het gezicht waar je 's ochtends mee uit je bed springt echt zoveel aantrekkelijker?
Of komt het gewoon door het feit dat mannen nauwelijks zien dat je make-up draagt en denken dat je van nature zulke lange zwarte wimpers hebt?

Persoonlijk denk ik het laatste, maar die mannen weten niet dat voordat je in staat bent een subtiele (dus geen oranje achtige plamuur) make-up op te brengen daar jaren aan leerproces aan vooruit gaan.

Het begint bij de meeste meisjes zo rond een jaar of 5. Voor je verjaardag of omdat je er zolang om gejengeld hebt krijg je zo'n "my first make-updoos". Over het algemeen zien die dingen er altijd ongeveer hetzelfde uit.
Een roze doos (meisjes van die leeftijd hebben een zwak voor roze) met daarin een aantal felgekleurde oogschaduw kleurtjes (denk aan paars, blauw en roze) en een soort van wasco stiftjes (eveneens in felle kleuren) die voor lippenstift moeten doorgaan. Dit alles is natuurlijk non-toxisch voor het geval je broertje het naar binnen werkt.
Staand op een krukje voor de badkamerspiegel begin je vol enthousiasme jezelf op te maken. Ach, het is niet allemaal binnen de lijntjes, maar dat kan je op die leeftijd niet schelen. Als het maar fel en opvallend is!

Elke keer als ik zo'n make-updoos in een speelgoedwinkels zie staan moet ik terug denken aan het volgende voorval:

Ik was 6 en had me naar mijn idee prachtig opgemaakt met oogschaduw in de kleuren paars en blauw (tot aan m'n wenkbrauwen) en felroze lippen. Er van overtuigd dat ik er prachtig uitzag wilde ik naar de tennisbanen gaan om even naar mijn moeder daar te gaan zwaaien. Nog voordat ik 1 stap over de drempel naar buiten kon zetten werd ik onderschept door mijn vader die mij gebood om die troep van m'n gezicht af te halen voordat ik het huis zou verlaten.
Teleurgesteld door zoveel onrecht stampte ik de trap op om in de badkamer mijn gezicht van alle kleurtjes te ontdoen.

Maar je wordt ouder en tussen de 10 en de 12 jaar beginnen de experimenten met 'echte' make-up. Weliswaar van 'crappy' merken zoals Miss Sporty en Spectacular, maar die zijn nou eenmaal lekker goed koop en verkopen voor jonge meisjes aantrekkelijke kleurtjes.
Nog steeds gaat het erom dat je make-up zichtbaar is voor de mensen in je omgeving. Wat over het algemeen resulteert in blauwe of groene oogschaduw en roze of rode lippenstift. Eventuele experimentjes met mascara toveren je wimpers om tot iets wat het meeste wegheeft van enge spinnenpoten.
Helaas kom ik op straat vrouwen tegen die in dit stadium schijnen te zijn blijven hangen... (ook over het algemeen in het bezit van geblondeerd haar en een costa-bruin tintje)

Maar gelukkig gaan de meeste meisjes vanaf dit moment weer naar een subtielere make-up. De mascara wordt opgebracht zonder dat alles aan elkaar klontert, de blauwe oogschaduw maakt plaats voor wat minder opvallende kleurtjes en de lippenstift wordt vervangen door lipglos.
Je verslindt als meisje stapels Fancy's en Yessen met nuttige tips over accentueren, camoufleren, kleurtypes en trends.

Volgens mij zit ik nu in de laatste fase van het proces (natuurlijk zal met het ouder worden blijken dat van mijn veronderstelling niks klopt ). De goedkope en middenklasse merken maken plaats voor de duurdere merken. Knipperde ik eerst al met mijn ogen bij het zien van oogschaduw van 19 gulden (sorry, ben nog niet euro-proof ) , nu zweer ik bij mijn geweldige mascara van 50 gulden.
Dit niet om ermee te kunnen patsten, nee het is meer een wijze les van mijn vader:

The quality remains after the price is forgotten

_{En voor de zeurkousen hier, ja er zit wederom geen clou of moraal in dit verhaal}