De lente is in zicht

Benjamin (Dagobert)
De lente komt eraan, de eerste crocussen zijn in volle bloei, de sneeuwklokjes zijn al bijna weer uitgebloeid en echt koude dagen hebben we niet meer. De sjaal gaat van de nek, de handschoenen verdwijnen in de kast en overal op straat worden stoepen geveegd en auto's gewassen. De schaatsen kunnen het vet weer in en de sneeuwschep kan weer op zolder. En als je er dan toch bent, kan je de tuinstoelen en de parasol meteen wel mee naar beneden nemen, want de zomer duurt ook niet lang meer.

Wat is het warme weer toch fijn, lekker buiten zijn, genieten van het mooie weer en geen koude handen als je thuis komt. Dit jaar heb ik er echt zin in, ik ben de winter wel weer beu. Zeker als het weer eens drie keer niks was. Ik heb een half uurtje op het ijs gestaan en toen begon het al zodanig te kraken dat het risico me ietsjes te groot werd. Een fatsoenlijk sneeuwballengevecht is er tegenwoordig ook niet meer bij. Geen politie op het schoolplein omdat er teveel ruiten worden in gegooid, geen brugklassers die de volle laag krijgen. Op die manier is de winter maar een saai jaargetijde met als groot nadeel dat het ook nog zo verrekte koud is. Gelukkig is het al weer bijna lente.

Maar ook dan is de pret snel weer voorbij, in de lente kan je gewoon dingen doen en lekker leven. Maar na een paar weken is het vaak al weer zo heet dat er niets rest dan op het strand liggen en van het 'uitzicht' genieten. Op zich is het best vermakelijk, maar ik heb dan niet het gevoel zoals in de lente. Je zit de hele dag in het zand, je zwemt een beetje en zodra je je inspant stroomt het zweet van je voorhoofd. 's Avonds kan je van de hitte niet slapen en de muggen maken het rustig in de tuin zitten onmogelijk. En nooit heb je meer dat je aan het eind va nde dag denkt: 'Dit was nou eens een nuttige dag'.

En is dan de extreme hitte weer voorbij, dan komt de herfst de pret weer bederven met zn regen. De tuinstoelen verdwijnen op zolder, de dikke sokken komen terug. Er wordt hout gehakt voor in de kachel en alles raakt in mineur. De regenjassen komen weer tevoorschijn, de bomen laten hun bladeren uiteindelijk ook maar vallen en iedereen bereidt zich voor op de barre kou van de winter.

Nee, doe mij maar lente