's ochtends vroeg

Redactie FOK!frontpage
M'n eerste post op weblog, ik hoop dat het een beetje bevalt, en dat ik een blijvertje mag zijn
Alle commentaar is welkom, alhoewel ik natuurlijk liever alleen positieve dingen hoor


Wat een ellende! Elke ochtend weer hetzelfde...
10 voor 7... mn radio gaat aan, en jawel ik moet er weer uit
Ik neem me voor om naar beneden te lopen de radio aan te zetten, wat te eten te pakken, de krant erbij, en wakker worden maar!
Maar helaas, elke ochtend loopt het weer anders.
Ik loop de trap af, en zie m al staan, op een of andere manier trekt hij me aan, hij dwingt me om naar hem toe te lopen en m aan te zetten! Maar nee, ik negeer hem en loop door naar de radio. Ik zet de radio aan, en voel een dwang om die twee stappen naar links te doen... maar NEE ik doe het niet, en loop door naar de keuken. Ik maak een lekker boterhammetje klaar, en loop naar de kast om vlokken te pakken, want die zijn ooh zo lekker! maar daar gaat het nu niet om. Terwijl ik naar de kast loop kijk ik vanuit mijn ooghoek naar hem... Hij lijkt me te wenken, zo van 'kom ik heb je nodig!' Met moeite negeer ik hem en maak in mn boterhammetje klaar. Ik loop naar de tafel, pak de krant en eet al lezend mn boterhammetje op, samen met een lekker kopje thee.
De klok slaat 7 keer, 7 uur nog maar, nog 3 kwartier te gaan, en de krant heb ik al bijna uit!
Langzaam sla ik mn ogen naar hem op, en ik kijk hem aan... 'Jaaaa goedzo, kom maar' lijkt hij te zeggen. Snel kijk ik de andere kant op.
Ik moet en zal hem deze ochtend nergeren, ik doe het niet! Ik kan best een ochtend zonder hem!
Weer kijk ik zijn kant op, hij ziet er, zoals altijd, aantrekkelijk uit, en er gaat een apart gevoel door me heen. Ik weet dat hij me veel te bieden heeft, maar ik moet en zal hem negeren.
Ik sla de laatste bladzijde van de krant om, zo die heb ik ook weer uit. Op de radio weerklinken de klanken van de stendersvroeg-jingle, zachtjes zing ik mee. Ik werp nog 1 blik op hem en dan....
Dan sta ik uiteindelijk toch maar op, ik loop naar hem toe, druk de 2 knopjes in, en al snel zie ik het vertrouwde Compaq scherm verschijnen. Met een zucht van verlichting plof ik neer in de bureaustoel...