Wat wil Dasu dan kwijt?
Ik zat ook niet tussen de oranje carnavalsstoet op de dam mijn lever te trakteren op heerlijk helder vocht.
Ik zat in Utrecht die dag. Niet omdat ik er wat te zoeken had, maar juist omdat ik er niks, maar dan ook helemaal niks verloren had.
De nacht ervoor had ik op zeer prettige wijze mijn verjaardag gevierd in Utrecht, en een heel fijne nacht doorgebracht in het Park Plaza onder het genot van mijn vriendin.
Zaterdag was de wereld even van slag. Het weer dacht dat het al koninginnedag was, en dus scheen de zon vollop de oranje vlaggetjes tegemoet. Op een terrasje liet ik de warme gloed even op mijn gezicht rusten voordat ik de trein naar huis kon gaan nemen.
De NS had zowaar die dag het voor elkaar gekregen een trein op tijd te laten rijden, en dus zaten we al snel, roken, in een vierzitter door de raampjes naar het landschap te kijken. Saai. Saai? Heerlijk!
In Eindhoven zijn we even uitgestapt, want nog vroeg, en mooi weer. Daar hebben we simpelweg een kleine picknick gehouden op het station.
Terwijl er enkele kilometers van ons vandaan geschiedenis werd geschreven genoot ik van het gewone. Ik schrijf geen geschiedenis.
Ik Picknick.