Over Skeeleren...
Maar goed daar gingen we.. Door het park.Over een bruggetje!! (Ook het meest makkelijke op skeelers) langs een terrasje. Stoppen deden we niet want drinken kon later wel. Ondertussen begonnen mijn voeten al een beetje op te zwellen en die krengen gingen steeds meer zeer doen.
Uiteindelijk gingen we naar een terrasje. Ze was ook wel moe geworden van het skeeleren over een ZANDWEG. Daar hadden we nog een klein beetje moeite met het bestellen van de drank aangezien je een trapje af moest om bij de bar te komen. Maar goed we zijn er gekomen.
Zelfs weer terug bij de verhuurplek, dit wel nadat we nog een rondje Park hadden gedaan. Ik heb de skeelers uitgedaan met een enorme zucht van verlichting. Het leek wel of ik een jaar lang op te krappe schoenen had gelopen.
En weet je nou wat het ergste is van het geheel ?
Nee Karel dat weten we niet. Dan zal ik het zeggen.
Ik heb verdomme spierpijn van dat hele gedoe.
En ik moet nog steeds mijn band plakken vanavond...
Ik hoop dat ik morgen weer een lift kan krijgen naar mijn werk want ik zie het niet gebeuren...
Was dit nou de moeite om te lezen? Weet ik niet. Ik vond het wel de moeite om het in te tikken...