Requiem voor vermoorde student Serge Heederik
Op 25 mei 1996 werd de student Serge Heederik, die in Amsterdam filosofie studeerde, na een avondje stappen te Heerlen doodgestoken. Een groepje jongens was in de stationstunnel tegen hem aangelopen om herrie uit te lokken. Hij stierf in de armen van zijn broer Willem.
Toen drie maanden later een andere student, Joes Kloppenburg, in Amsterdam werd doodgeschopt, leidde dat landelijk tot grote verontwaardiging. De moord op Serge (voor zover je het juridisch zo kunt noemen) ging echter praktisch onopgemerkt voorbij.
In 1999 verscheen een bundel met zijn filosofische overpeinzingen: De Zon is het Oog van God, samengesteld door professor Antoon Van den Braembussche. Hij sprak van "een uitzonderlijke rijkdom en veelzijdigheid van Serges nog jonge filosofisch gedachtengoed". Enkele citaten:
De verlichte of begeestigde mens ziet het gevaar wel, maar het deert hem niet. Hij weet of voelt heel duidelijk dat zijn relatieve existentie is te vernietigen. Maar zeker niet het absoluut-zijnde waar hij deel van uitmaakt. Het staat hem ook duidelijk voor ogen, dat die als onderdeel van al het bestaande onaantastbaar is. Daarom wordt hij in het dagelijkse leven ook onaantastbaar.
De doodstraf is wel de meest afschuwelijke vorm van moord met voorbedachte rade. Een persoon kan in de grond eigenlijk nooit verantwoordelijk voor zijn daden worden gesteld, omdat hij altijd het product is van zijn eigen karakter, de omgeving en het gehele systeem. Voor het geven van de doodstraf wordt de verantwoordelijkheid heel geraffineerd verdeeld over verschillende personen en instanties vanaf de politieagent die arresteert, tot aanklager, rechter, het gehele rechtssysteem en uiteindelijk de beul. Niemand is in zo'n geval verantwoordelijk en aan de gevangene wordt niets gevraagd, omdat hij in strijd met de wet heeft gehandeld. Er wordt een overeenkomst gesloten over datum en tijdstip en de moord wordt in koelen bloede voltrokken.
Ik zal altijd trachten in mijn leven zo weinig mogelijk te schrijven, omdat ik er dan zeker van ben dat wat ik schrijf volgt uit mijn liefde en intuïtie voor de waarheid, en niet uit datgene waar ik volgens anderen over zou moeten schrijven. Dit is een fundamentele behoefte.
Er is nog een tijdlang de zogeheten Serge Heederik Prijs uitgereikt voor het beste filosofische essay, maar deze lijkt net als de herinnering aan Serge jammer genoeg een stille dood te zijn gestorven.
Serge was tevens kunstenaar, en maakte zo'n 1200 schilderijen. Hij speelde ook gitaar en hield erg van jazz. Hieronder bij wijze van eerbetoon aan dit jong en zinloos gestorven mooie mens, een subliem nummer met een (helaas) toepasselijke titel: 'Leaving' van Chet Baker, met Philip Catherine op gitaar. En daaronder een item van omroep L1 over een tentoonstelling van Serges kunst.
