Goedemorgen!
Iedere ochtend buigt Driek Oplopers zich over het nieuws om daarna een lastige vraag te stellen. Vandaag over de dreigende staking bij het OV in de grote steden.
In de samenleving ontstaat onrust over de kabinetsplannen om de pensioengerechtigde leeftijd te verhogen. Die onrust gaat, net zoals ten tijde van bij voorbeeld de WAO-herziening, gepaard met vakbondsacties. Logisch, want het gaat om regeringsmaatregelen die verregaande gevolgen hebben voor de beroepsbevolking. Een hoop herrie over een dreigende staking:
Er zijn mensen die met droge ogen beweren dat nu staken onterecht is omdat het niet om een conflict gaat tussen werknemers en hun directe werkgevers, zoals bij stakingen over loonsverhogingen. Die mensen hanteren een makkelijke smoes. Wanneer het volk massaal in opstand wil komen tegen regeringsplannen, dan moet dat kunnen.
Vanmorgen dient een kort geding dat vervoerbedrijven in de drie grote steden hebben aangespannen tegen de vakbonden. Die bonden hebben voor woensdag in de ochtendspits een staking aangekondigd. Zo op het oog lijkt het redelijk dat die vervoerbedrijven naar de rechter stappen. Immers, de reiziger is de dupe: die kan woensdag niet met het openbaar vervoer naar zijn werk.
Maar er zit een keerzijde aan deze medaille. De FNV organiseert in het hele land werkonderbrekingen van niet meer dan 65 minuten: woensdag van 11.55 uur tot 13 uur. Een bescheiden, maar duidelijk signaal. Ook de medewerkers van het openbaar vervoer hadden slechts een korte werkonderbreking willen houden. Inderdaad: 65 minuten rond het middaguur. Weinig reizigers gedupeerd, maar wel een duidelijke boodschap aan de regering. De vervoerbedrijven, echter, wilden aan deze actie niet meewerken. Die zijn tegen een werkonderbreking midden op de dag. Dus hadden de bonden geen keus: dan maar aan het begin van de dag actievoeren.
Dus de vervoerbedrijven huilen, samen met reizigersclub ROVER, krokodillentranen. Eerst een redelijk publieksvriendelijke actie dwarsbomen, en als de bonden dan een tandje bijschakelen met een zielig gezicht naar de rechter…
Rechters beoordelen bij stakingen altijd of die in verhouding staan tot de ernst van het geschil. Een belangenafweging. Kan de rechter mij beloven dat hij in zijn besluit zal meewegen dat de eisers in het kort geding (de vervoerbedrijven dus) de bonden de mogelijkheid tot het voeren van een publieksvriendelijkere actie eerst zelf uit handen hadden geslagen? Ik hoop van harte dat de rechter daarom de stakingsactie voor woensdag zal toestaan.
