Goedemorgen!
Iedere ochtend buigt Driek Oplopers zich over het nieuws om daarna een lastige vraag te stellen. Vandaag over een reclameverbod voor vet vreten:
Het valt mij op dat ik slanke, goed gebouwde mensen vooral op de fiets voorbij zie komen, terwijl ik moddervette types vooral aantref in de directe nabijheid van hamburgertenten en snackbars. Toeval? Zeker niet.
We worden met z’n allen te dik. We eten te vet en bewegen te weinig. Nou ja, “we”… In ieder geval veel mensen. De politiek wil daar wat aan doen. Een van de maatregelen die worden overwogen, is een verbod op reclame voor vette en calorierijke troep. Ik weet nog niet helemaal of ik dat te ver vind gaan. Het reclameverbod voor rookartikelen ondersteun ik van harte, want dat gerook is letterlijk dodelijk. Maar reclame voor vettigheid verbieden? Waar ligt de grens tussen verantwoord beleid en betutteling? Is de volgende stap dat we reclame voor benzine verbieden omdat auto’s onveilig en vervuilend zijn? Trouwens:
Was het betutteling, dat bij snoepreclame een tandenborsteltje in beeld moest verschijnen? En de sinds kort verplichte mededeling bij reclame voor leningen, dat lenen geld kost? Ook betutteling? En zeg nou zelf: alcoholreclame. Staat altijd iets onder over “… maar drink met mate.” Die figuren die strontlazerus de kroeg uit komen vallen hebben zeker even niet opgelet… Volgens mij zou je vooral moeten toetsen of reclames wel eerlijk de waarheid vertellen, en de consument geen onzin op de mouw spelden.
Maar de commerciële omroepen rijden een bespottelijk scheve schaats. In een poging om onder een reclameverbod voor hamburgertenten uit te komen, hebben ze het platform ‘(w)eet’ opgericht. Wat dat platform vervolgens precies gaat doen is onduidelijk. Iets met BN’ers langs scholen sturen om kindertjes op de risico’s van overgewicht te wijzen…
Nee, publieke omroepen moeten niet net doen alsof ze opeens maatschappelijk betrokken zijn. Zij hebben maar één doel: geld verdienen. Zo deinst RTL er zelfs niet voor terug om voor grof geld zendtijd te verkopen aan Harry Mens, die met zijn zondagse oplichterijshow allerlei tuig hun zogenaamd bonafide producten laat promoten. Dus de suggestie dat die commerciële omroepen ook maar iets te maken zouden hebben met maatschappelijke verantwoordelijkheid is een gotspe. Echt.
Maar ik weet het goed gemaakt. Kunnen onze ministers van Volksgezondheid en van Media mij even laten weten, per wanneer zij omroepen opleggen, dat de hoeveelheid zendtijd die wordt besteed aan leveranciers van potentieel ongezonde voeding gepaard moet gaan met een zelfde aantal minuten gratis zendtijd voor instellingen die voorlichting geven over gezonde voeding?
