Goedemorgen!

Iedere ochtend buigt Driek Oplopers zich over het nieuws om daarna een lastige vraag te stellen. Vandaag over de op geld beluste weduwe van een dronkelap.

Een Rotterdamse meneer drinkt zich een stuk in zijn kraag en komt daarna ten val. Ziekenauto. Ziekenhuis. Waarschijnlijk een hersenschudding. Paar hechtingen in zijn beschadigde kop. Naar huis. Iedere twee uur wakker maken.

In de loop van de avond maakt zijn echtgenote zich toch wat zorgen. Ze brengt haar man niet weer naar het ziekenhuis, maar belt om een ziekenauto. Die komt. De ambulanceverpleegkundige treft een suffige meneer aan, met een stevige walm van alcohol om zich heen. De verpleegkundige hoort dat meneer door het ziekenhuis naar huis is gestuurd, schat in dat meneer niet naar het ziekenhuis terug hoeft, en adviseert de echtgenote om haar man gewoon z’n roes uit te laten slapen, maar hem natuurlijk wel in de gaten te blijven houden. Een paar uur overlijdt de man.Valt die ambulanceverpleegkundige wat te verwijten?

Ik vind van niet. Het is onmogelijk om te verlangen dat zo iemand in 100 procent van de gevallen de juiste beslissingen neemt. Nu is die meneer niet naar het ziekenhuis vervoerd (waarbij nog maar de vraag was, of ‘ie dan niet was overleden), maar wanneer iedereen naar het ziekenhuis wordt gebracht luidt de klacht dat de spoedeisende hulp daar verstopt raakt. Kortom: iedere ambulanceverpleegkuindige zal een keer in zijn carrière onterecht iemand niet naar het ziekenhuis vervoeren, net zoals huisartsen een keer in hun carrière een patiënt onterecht niet doorsturen naar de specialist.

De weduwe van de overleden man heeft een advocaat aan het werk gezet om zoveel mogelijk financieel gewin uit de trieste zaak te halen. Kunnen de rechters in Nederland mij even laten weten dat ze deze claim zullen afwijzen? Met geld krijgt die mevrouw haar man niet terug, en als meneer zich geen stuk in de kraag had gezopen was ‘ie waarschijnlijk niet gevallen. Dus wijzen naar een ander is wel erg makkelijk!