Ex-amen

In de submit vonden wij de volgende (anonieme) bjdrage;

Zes jaar lang woordjes leren, rijtjes stampen en eindeloze lessen volgen. Om maar zo goed mogelijke puntjes te halen. De d-toetsen in de bovenbouw zijn leuk, maar worden lachertjes vergeleken bij de laatste en tevens belangrijkste vuurproef: les examens.

Drie jaar hard werken kan teniet gedaan worden door een keer antwoord B in te vullen in plaats van antwoord C, waardoor je toch net een 5,49 komt te staan en dus onverbiddelijk een 5 op je eindlijst. Gelukkig valt dit in mijn geval wel mee allemaal, maar toch. Het blijft lullig; zeker voor mensen die een lotingsstudie willen gaan doen.

Maar ja, dat is nu eenmaal het systeem en aangezien wij onderdeel zijn van het systeem valt er weinig aan te doen. Zaterdag en zondag zag ik nog allemaal gestresste jaarlaaggenoten achter de computer zitten. Ik vroeg me af wat ik fout deed. Geen greintje nervositeit maakte mij zenuwachtig. Was ik nonchalant? Onderschatte ik de examens of overschatte ik mezelf? Ik werd toch wel een beetje nerveus nu.

Tot ik een lotgenoot vond (Thomas geloof ik) die mij geruststelde en mij terecht vertelde dat je het beste je examens stressloos kan maken. Dus: geen Nederlands of natuurkunde, maar Love Actually (sorry maar dat vind ik een goede film) om me voor te bereiden. Maandag 19 mei 2008. Mijn wekker wees vijf uur toen ik na een bizarre droom (over een dik bebrild jongetje dat constant van een balkon sprong - geen idee wat Freud hiervan had gevonden) al klaarwakker was; geheel tegen het systeem in. Enfin, ik had toch al weinig op met het systeem. Om half zeven ging Do you want to even aan en ik was er klaar voor.

In de bus was het lachen met Stijn en Walter, want de verhalen over het afgelopen weekend waren niet bepaald alledaags. Het liep uiteen van filmmarathons tot aan metalcore en kromgebogen bumperijzers. Op school was het gewoon ontspannen en gezellig. Die mensen met "stresss" in hun msn-naam hadden zichzelf - en anderen - moedwillig gek zitten maken. Toen was het plots kwart voor negen en kon het eerste examen van start gaan. Gedwee en mak als een kudde schapen worden we door de herder-surveillant de gymzaal in gedreven.

Pak je spullen, zit, zwijg en ploeg je door je eerste examen heen: Nederlands. De enveloppen mogen pas open als iedereen er een heeft, maar een handige Harry probeert alvast de doorschijnende pagina's te ontcijferen. Dan begint het. Zes jaar onderwijs samengebald in drie uur schrijf- en leeswerk. Wat globalisation is voor Engelse en tous les pays francophones voor Franse luistertoetsen is saai politiek gezeur voor eindexamens Nederlands.

Ook dit jaar is de meest slaapverwekkende tekst verkozen tot geschreven gesel van de zesdeklas. Politiek en "het wezen van de kunst". Ja natuurlijk. Dat zijn teksten die ik normaal gesproken lees en dan spontaan ga bedenken waar welk deel van de tekst begint of wat de hoofdgedachte van dit betoog is. En al zou dat echt het geval zijn, dan denk ik dat ik toch wel tot een goed antwoord zou komen. We zijn echter overgeleverd aan genadeloze multiple choice vragen, waarbij het beste antwoord het goede antwoord is.

Dus als de werkelijk goede hoofdgedachte (die niet zo moeilijk te verzinnen is) er niet bij staat wordt het meer een stukje kansberekening dan een toets van je kennis van het Nederlands. Ik verdenk ze ervan dat ze het erom doen, opdat niemand een 10 haalt en opdat een instantie als het LAKS ook nog wat te doen heeft in die twee weken van het jaar dat ze wél gebeld worden. Niet om lullig te doen tegenover de organisatie die voor ons scholieren opkomt, maar om even aan te geven dat eindexamenkandidaten de rest van het jaar gewoon eeeh... te laks zijn om de telefoon te pakken.

Dan rest nog het extra toefje slagroom op de overdadige dame blanche, het overbodige bubbelbad in het vijfsterrenhotel, de toegift op de toegift na een toch al propvol popconcert: de samenvatting. Vanwaar die vergelijkingen? Nou, met alle respect, maar samenvattingen maken van een doorsnee krantenartikel is niet bepaald één van de meest nuttige bezigheden en zeker niet één van de meest ge- en beoefende. Nooit hebben we het onder de knie te kunnen krijgen, maar voor je examen is het plots ongeveer 40% van je eindcijfer. Het systeem, het systeem.

Welnu, een goede samenvatting behoort als een Franse keizer te zijn: kort, maar krachtig. Over de lengte valt niet te twisten (size does matter in dit geval), over wat je zoal hebt opgenomen in je samenvatting wel. Ik houd mijn mond er verder maar over. Wie het tot dit punt heeft volgehouden om mijn zogenaamde frustratiegolf te lezen weet wel waar het naartoe gaat. Dan nu de volta, chute, wending of val. Nederlands is relaxt.

Lekker chill je krentenbolletje eten (waarvoor je uiteindelijk toch net iets langer dan gebruikelijk de vragen beantwoordt om het gelukzalige rozijnenbroodje niet te hoeven missen), je sinaasappelsapje drinken alsof je al op het strand van Chersonissos lag te bakken en je misschien nogmaals bescheuren om woorden als "geborneerd". Of om te gniffelen als dat stomme zonnescherm het niet kan laten je te treiteren. Eindexamens zijn (tot nu toe) lachertjes. Morgen natuurkunde.

Ben benieuwd. Ik wens wie dit leest het beste. Ik zal voor jullie bidden (want dat helpt volgens een man in de stad). Geef ons heden ons dagelijk krentenbrood. En vergeef ons onze fouten, zoals de tweede corrector ons onze fouten niet vergeeft. En leid ons niet in bekoring, maar verlos ons van de stress. Wat van U is het LAKS en de acht en de heerlijkhelderheid tot in de eeuwigheid. Ex-amen.