Stoer en op je gat

Twinky weet onze submit gelukkig nog te vinden :

Daarnet liep ik van het busstation in Utrecht naar mijn fiets toen er iets voor mijn neus gebeurde. Voordat je bij de fietsen bent moet je eerst een fietspad oversteken en precies daar speelde zich het drama af. Een stoere kerel ging op zijn scooter onderuit. Ik weet niet wat er precies gebeurde en zag alleen de daadwerkelijke valpartij, maar het zag er niet al te pijnloos uit. De scooter schoof een paar meter over de grond over het been van de kerel heen en ook zijn arm kwam in contact met de grond, evenals zijn gehelmde hoofd.

Samen met een stuk of drie jongens rende ik op de op de grond liggende man af. Hij was enigszins versuft, waarschijnlijk door de dreun op zijn harses. Al bezorgde omstander vroeg ik natuurlijk direct naar zijn welzijn, waar geen antwoord op kwam. Hij krabbelde overeind, sleurde zijn scooter omhoog en ging er zonder iets te zeggen weer opzitten. Toen hij wat rechter opzat was duidelijk waarom hij kon niet kon zeggen dat hij pijn had: Hij was stoer. En dan niet een beetje stoer maar echt Stoer.

Het verschil tussen stoer en Stoer is niet zo heel groot. Het heeft wel te maken met verschillende factoren en dan vooral die in uiterlijk en verschijning. De stoere scooterrijder had een leren motorjas aan met ijzeren stoere dingen erop. Ook zijn broek was van leer met stoere dingen. Zijn helm was zwart en stoer en er waren veel stoere kettingen aan verschillende dingen bevestigd. Door het vizier van zijn stoere helm was een ruig gezicht te zien met een baardje.

Dat vizier begon echter te beslaan, en toen hij het opklapte was duidelijk waarom: de kerel had traantjes in zijn ogen. Hij had toch een flinke smak gemaakt maar wilde het niet laten merken. Natuurlijk vroeg ik of het echt wel ging en daar kwam een voorzichtige knik op terug. Hij deed een leren handschoen uit en wreef stiekem even over zijn bovenbeen en onderarm. Toen trok hij zijn rug recht, stak zijn kin vooruit en probeerde zijn scooter weer te starten, hetgeen mislukte.

Toen bleek dat de stoere kerel toch kon praten. Sterker nog, hij kon zelfs emoties uiten, in dit geval woede. Werkelijk iedereen die binnen een straal van 200 kilometer van het fietspad waar hij was gevallen bleek meer schuldig te zijn aan wat er gebeurd was dan hijzelf. Hij ging zo op in het vervloeken en het aan proberen te krijgen van de scooter dat hij voor zeker zeven mensen de doorgang blokkeerde, hetgeen hij niet doorhad. En geen van die mensen durfde iets te zeggen aangezien de stoere kerel veranderd was in een boze kerel.

Even later koos hij er toch voor om zijn reis te vervolgen. Hij nam zijn scooter aan de hand en liep heel stoer (doch enigszins hinkend) de andere kant op dan waar hij vandaan was gekomen. De drie jongens en ik keken elkaar hoofdschuddend en schouderophalend aan en vervolgden daarna ook onze eigen weg (al had ik één van die jongens graag nog wel een keer gezien!).

De moraal van dit verhaal? Dat ligt eraan hoe je het interpreteert. Aan de ene kant kunnen ook stoere mensen vallen maar aan de andere kant kun je altijd stoer blijven, ook als je gevallen bent.