Cafe 't Dubbele Punt (deel 3)
In de vorige delen hebben we kennisgemaakt met Vette Fred en kapper Tonny Tondeuse, stamgasten van café "'t Dubbele Punt". Ze zaten allebei aan de bar, en Tonny wilde Fred een voorstel doen. Nét op dat moment kwam Tonny's moeder Conny woedend de kroeg binnenstormen, om vervolgens haar zoon naar de keel te vliegen.Terwijl Tonny gewurgd werd door zijn moeder, bestelde Vette Fred, die in zijn oranje badjas aan de bar zat, zuchtend een biertje. Hij had gehoopt dat Tonnie een middeltje had gevonden voor zijn verder vorderende kaalheid, zoals Tonny enkele maanden eerder ook al een middeltje had gehad tegen zijn perfect glanzende, lange haardos. Nu leek Freds kop meer op een plakkende strandbal die door een baal schaamhaar was gerold.
"Een ogenblikje, Fred.", zei Dirk, de barman. "Ik denk dat ik beter eerst even de politie kan bellen. Dat hoofd van Tonny begint al aardig rood te worden!"
-"Ja, en?" zei Vette Fred licht geïrriteerd, als was hij in feite zwaar geïrriteerd. "Gisteren werd de motorkap van mijn beige Mercedes plotseling ook rood. Maar toen hoefde ik de politie ook niet te bellen. Die lag al op mijn motorkap."
Dikke Dirk belde intussen met de politie, om aangifte te doen van een moord die aan het gesteun van Tonny Tondeuse te horen niet lang meer op zich liet wachten. Aan de houdgreep van zijn moeder te zien hield ze erg veel van Tonny.
Vette Fred draaide zich hoofdschuddend om naar de barman, en mompelde verder. "De politie. Die hebben wel wat beters te doen. Leegbloeden op mijn motorkap bijvoorbeeld! Kun je het geloven? Ik had mijn auto gisteren nog niet gestart of ik had al een smeris aan flarden gereden. Tja, je kunt van mijn wagen zeggen wat je wilt, maar snel optrekken, dat kan ie! Ik wil er verder eigenlijk niet over opscheppen, maar in feite trekt ie nog sneller op dan het licht!"
"Sneller dan het stoplicht zeker, jij zeikerd!", snauwde Dirk, die de verbinding met de politie intussen had verbroken.
-"Nee, nee!", antwoordde Vette Fred. "Sneller dan het licht. Vorige week vrijdag heb ik nog een tijdreis naar 1983 gemaakt. Helaas raakte ik betrokken bij een eenzijdige kettingbotsing."
"Straks een eenzijdige botsing met mijn gebalde vuist, jij ongelofelijke ouwehoer! Vertel me liever waarom Tonny hier binnenkomt met een voorstel voor jou, en voordat hij ook maar één zinnig woord heeft gezegd, wordt hij gewurgd door zijn bloedeigen moeder! Nu ben ik wellicht een betere barkeeper dan een detective, maar er is dus, om het zo eens uit te drukken, een verband tussen Tonny's voorstel aan jou, en het conflict met zijn moeder."
"-Je bent helemaal geen betere barkeeper dan een detective. Je bent een slechte barkeeper, en een nog slechtere detective!"
"Wat zeg je daar?" Dirks hoofd werd van woede nog roder dan het hoofd van Tonny, en dat was ook al zo rood! Hoewel: eerder blauw, en het werd steeds bleker, wit haast. Het rode hoofd van Dirk, het blauw-witte hoofd van Tonny, en de oranje badjas van Vette Fred maakten er hoe dan ook een koningsgezinde middag van, die druilerige zondag in café "'t Dubbele Punt".
"-Dat je een slechte detective was, en dat je ook al geen bar kan keepen! In dat opzicht heb je ook gefaald in je leven. Stel nu bijvoorbeeld dat je electricien was geweest die zich had laten omscholen tot geitenherder, wel, dan had het nog wat geworden met je leven. Maar nee, jij bent uitgerekend een ex-detective die zonodig een bar moest beginnen!"
Dirk schuimbekte van woede. "Dat ik dit jaar verminderd kans zal maken op de titel 'barkeeper van het jaar' omdat ik zo direct één van mijn stamgasten af ga knallen is tot daar aan toe, maar ga mij geen slechte detective noemen!" De getergde barkeeper haalde driftig een geweer uit de lade, dit tot vreugde van Vette Fred, die bijzonder geïnteresseerd was in wapens. Freds interesse daalde echter zienderogen toen Dirk een waarschuwingschot afvuurde. "Pang!" klonk het. Het was een érg goede waarschuwing geweest, want Fred lag voorover op de bar. Het bloed gutste uit de wond op zijn voorhoofd. Vermoedelijk ging hij dood ofzo.
"Wat een cliffhanger.." mompelde Dirk zachtjes.
"Een ..anti-climax.. eerder" rochelde Vette Fred zachtjes, meer dood dan levend.
"Ja, jij bekijkt het natuurlijk weer zuiver subjectief!"
Maar Vette Fred antwoordde niet meer.
"Fred?", ging Dirk verder, "Ja sorry hoor, dat ik je doodgeschoten heb, maar noem me geen slcehte detective. Je komt er nu af met een waarschuwing, maar de volgende keer is het 25 Euro lappen in de pot. Wat zullen we nou krijgen!".
Dirk stak zenuwachtig een sigaret op. Hij keek naar Fred.
"Kut. Hij is echt dood!" dacht Dirk. "Vermoedelijk moord. Motief van de dader: tot op het bot gekrenkt door Vette F. Moordwapen: een jachtgweer met mijn vingerdrukken all over the place. Hmmm. "Geen lijk, geen zaak!" luidt een West-Indische wijsheid. Ik echter zit helaas wél opgescheept met een lijk én die heeft nog een zaak ook. Een zaak in stoffen badjassen weliswaar, maar toch! Oei oei oei, hoe ga ik me hier uitredden?!" 
Dirk werd steeds nerveuzer. Er waren nu zo'n twintig secondes verstreken, al leken het wel 22 secondes te zijn voordat Tonny's moeder haar zoon losliet. Ze liep naar Dirk.
"Goh, jongen, wat is dat voor een prachtgeweer?" Ze pakte het moordwapen op, en richtte deze op haar zoon. Die had zich intussen huilend gestort op het lijk van Vette Fred.
"Oh boehoe! Wat is je nu weer overkomen!' snikte Tonny. "Ik heb het gevoel dat ik alles fout doe!"
"Gewoon op je gevoel blijven afgaan, jongen", mompelde zijn moeder. Ze bekeek het geweer intussen vol bewondering.
Dirk had intussen een tweede sigaret opgestoken. Dat deed hij altijd als hij iemand neer had geschoten. Een slechte gewoonte, maar hij kon het niet nalaten. "Even rustig nadenken. Ik heb zojuist Vette Fred omgebracht, doch er zijn slechts twee getuiges: Tonny en diens moeder Conny. Tonny heeft het er zichtbaar moeilijk mee, doch Tonny's moeder kan het weinig schelen."
Dirk keek Tonny's moeder aan. Die zat nog vol bewondering met het geweer te spelen. "Vette Fred is niet voor niks gestorven", mompelde Dirk, "Tonny en zijn moeder hebben hun ruzie bijgelegd. Ik kan de politie.."
Van schrik liet Dirk de sigaret uit zijn mond glippen. Hij vloog naar de telefoon. "De politie godverdomme! Die zijn onderweg hier naartoe! Ik moet ze snel bellen! Afbellen!"
Dirk drukte de redial-toets van de telefoon in. Een ogenblik later riep hij door de telefoon: "Ja met Dirk hier, van café "'t Dubbele Punt", ik had zojuist gebeld voor versterking omdat een vrouw haar zoon wilde wurgen in mijn café. De ruzie is inmiddels bijgelegd, dus ik wil jullie graag afbestellen. Er is hier niks aan de hand! Doei!" Nog voordat hij de verbinding had verbroken klonk er een tweede geweerschot door de kroeg. Het was Tonny's moeder, die het geweer af had laten gaan. Er was niemand geraakt, maar Conny Tondeuse had behoorlijk de schijn tegen toen precies op dat moment twee agenten de kroeg binnen kwamen wandelen.
(wordt vervolgd)
