COMA Deel VVVIII
Ze lopen weer weg, gelukkig niet onze richting uit. Lucas loopt naar mij toe en trekt me aan mijn schouders. Hij zegt niks en kijkt af en toe naar de bengelende lichamen van John en Maria. Lucas kijkt me boos aan, net als een ouder naar diens kind als die niet luistert. Ik volg hem, hier is niks meer te halen, een begrafenis zou niet slim zijn. Het is het beste als we niet laten weten dat we wakker zijn."Kom! We pakken de auto, toen ik weg was gegaan om info te zoeken over Maria kwam ik nog iemand tegen. Bij het politiebureau. Het is denk ik het beste als we daar nu naar toe gaan, vooral met die loslopende gekken nu. Volg me, we pakken de auto." Lucas rinkelt met John's autosleutels, maar of die ook echt van John waren? "Geloof me maar dat deze auto niet van John is, ik heb in dashboardkastje gekeken. Hij is een van de zakenmannen die Maria heeft vermoord, hier heb je zijn ID." Ik check het ID en zie de naam Chris Oristes Mattuip staan, hij oogt nogal jong, niet dat het uitmaakt als dode zijnde. Lucas is al aan het rijden, ik heb het echter niet door; ik zit weer te peinzen over alles. Waarom iedereen nu opeens aan het slapen is, waarom alleen de schizo's wakker zijn en hun denkbeeldige vriendjes tot leven zijn gekomen. Gelijk gewicht... Wat zouden ze daar toch mee bedoelen?
"Gelijk gewicht zeggen ze wanneer ze een schizofreen vinden met zijn tweede ik. John en Maria zijn niet de enigen, kijk maar." Lucas remt af en wijst naar rechts, ik vond het al zo vreemd waarom hij er opeens over begon, maar nu zie ik het. "Je hebt wel gezien hoe ze het deden, ik gelukkig nog niet en hoef het ook niet te zien. Het enige wat ik weet is dat het gewicht van de ene persoon ervoor zorgt dat de andere stikt. Een weegschaal van de dood, het past allemaal in hun straatje van religieus fanatisme. Weet je waar die sekte over gaat? Over de opname van de gemeente, ook wel de opname genoemd. Kort gezegd: God haalt alle goede mensen naar de hemel, de rest blijft achter op aarde zonder hulp van God. Ze denken dat God echter hun één kans heeft gegeven; als ze hun tot leven gekomen zonde doodmaken mogen ze ook in de hemel komen. Christen he? Heb ze altijd al geschift gevonden."
De lijken deinen zachtjes met de wind mee. Het touw klaagt onder het gewicht van de lijken. "Het rare is, de lijken rotten ook tegelijkertijd. Dat is het punt van gelijk gewicht: ze wegen allebei evenveel, omdat ze een exacte kopie zijn van elkaar, qua gewicht tenminste. Ik heb alleen nog geen dikke en dunne gezien, maar ik durf te wedden dat het dan precies hetzelfde is." Als ik Lucas vraag hoe hij dit allemaal weet kijkt hij me aan en knikt hij wat zachtjes op en neer. Zijn lichaamstaal maakt me duidelijk dat het antwoord later komt, wat je wel niet van elkaar leert in de tijd dat je met elkaar doorbrengt.
"Kom, laten we doorrijden, het wordt al laat en ik wil je aan iemand voorstellen. Je zult haar wel aardig vinden."
Haar?
