Mijn politieke keuze

Daar stond ik dan op 2 oktober 2004 samen met nog 300 000 mede demonstranten op het museumplein in Amsterdam.
We voelden ons solidair, we waren tegen het kabinet Balkenende 2. Iedereen was vertegenwoordigd, oud en jong, arm en rijk. Ik voelde me gelukkig.

Nu zijn er volgende week verkiezingen en het CDA staat hoog in de peilingen, de PvdA heeft zijn uitstraling verloren en VVD mag blij zijn als het de derde partij blijft.
Nu zou je denken dat na al de ellende die het kabinet Balkende ons gebracht heeft men zou weten hoe het niet moet.

Maar nee, de mensen zijn zo angstig gemaakt, de campagne die de regeringspartijen voeren, gaan niet over hun partijprogramma’s, maar over hoe het programma van de PvdA in elkaar zit.
We worden bang gemaakt, want Wouter Bos zou alleen voor allochtoon en werkelozen zijn. Het liefst laten ze doorschemeren dat alle werkelozen van allochtonen afkomst zijn, en anders zijn de werkelozen luiaards die liever hun hand ophouden.
Volgens de regeringspartijen moet juist die WW verlaagd worden en de bijstand afgeschaft, wat er is werk voor iedereen. In de jaren dertig noemden ze dit werkverschaffing, het was ongeschoold werk, zwaar en men kreeg net genoeg geld om te overleven.
Misschien kunnen ze deze mensen ook direct een boevenpakje geven, wat Wilders graag zou zien.

En als ze dit bij de Nederlander hebben ingepeperd, komt er de klap op de vuurpijl door te verklaren dat alle uitkeringen worden opgebracht door werkenden.
Dat de gemiddelde werknemer een groot deel van de WW premie zelf ophoest is men gemakshalve vergeten. De WW is een volksverzekering en zoals het woord al zegt, je verzekert je voor het geval je dit nodig zou hebben.

Volgens CDA en VVD staat links voor potverteren, de werkende mens zou de rekening gepresenteerd krijgen. Maar ik ben een werkende persoon, mijn man en ik werken samen, omdat we niet alleen van het minimumloon kunnen rondkomen. Ik werk dus niet voor 2 of 3 vakanties, voor dure gebruiksmiddelen, maar om netjes op tijd mijn vaste lasten te kunnen betalen.
Ik heb de afgelopen jaren diep in de buidel moeten tasten, ziektekosten gingen flink omhoog, net zoals de energiekosten, de uitkeringen gingen omlaag, de huren omhoog ( en God behoede ons, misschien straks de huren geheel vrij) schoolboeken rijzen de pan uit en mijn salaris werd bevroren.

En wat krijg ik terug van deze o zo sociale en christelijk kabinet, € 52,- voor een jaar. Ja hoor, dat is toch heel zoet of moet ik zeggen wrang.

Zalm verkondigt nog vlak voor de verkiezingen dat hij nog een grote meevaller heeft en dat daarmee het betalingstekort weer kleiner wordt.

Dus wat doen de Nederlander, weer stemmen op het CDA. Het klootjesvolk laat zich meeslepen door angst en zeer kleine cadeautjes.

Ik stem SP, al hoewel ik een tijd aan de PvdA heb gedacht, tactisch stemmen, maar nu Bos heeft gezegd dat hij zelfs met de VVD wil regeren, ben ik zijn gedraai beu.
Ik ga stemmen op een partij die wel denkt aan solidariteit, realisme en krachtdadigheid.
Of ik het met alles eens ben, nee, geen een partij kan een programma maken waar je geheel achter staat.

Alleen ben ik bang dat ik volgend jaar weer op het museumplein sta te demonstreren, alleen voel ik me niet zo gelukkig meer, want van de velen die mee lopen, zullen er ook velen zijn die toch op de regeringspartijen hebben gestemd.

Zij zullen gedacht hebben dat inderdaad alleen de werkeloze allochtoon of de beroepswerkelozen aangepakt zouden worden. Tot het blijkt dat ze zelf in hun portemonnee
gepakt worden, of dat ze buiten hun schuld niet meer kunnen of mogen werken.

En ja dan willen ze wel de solidariteit hebben, die ze anderen geweigerd hebben.