Niet iedereen krijgt een nano van Sint
Ergens in de hoofdstad, zomaar een intocht van Sinterklaas. Er hangen wat Zwarte Pieten met touwen aan de derde verdieping van een grachtenpand te bungelen. Ze roepen naar de kinderen die beneden verbaasd en vol bewondering naar de avontuurlijke Pieten staan te kijken of ze Sinterklaas hebben gezien. De kinderen schudden met hun hoofd van niet.Een wat gezette vrouw van dik in de veertig met een fluorescerend geel hesje met de tekst 'verkeersregelaar' aan, staat automobilisten met een stopbord tegen te houden. Tegen een ieder die erlangs wil zegt ze in onvervalst Amsterdams dat Sinterklaas eraan komt en ze beter 'effies' om kunnen rijden.
De stoet wordt ingeluid door een brandweerauto met zwaaiende alarmlichten en daarachter komt de goedheilig man al aan, in zijn gevolg een flink aantal Zwarte Pieten. Ze worden achtervolgd door enthousiaste Surinaamse, Marokkaanse, Indische, Turkse en Nederlandse kinderen. Langs de kant moeders met hoofddoekjes, een aantal flinke en minder flinke Surinaamse mama's, gemengde stellen met hun even gemengde kinderen, een blonde moeder van het type die je normaal alleen bij een hockeyclub tegenkomt.
De mensen hangen uit de ramen en iedereen kijkt naar de Sint. De kinderen willen allemaal pepernoten, een stuk marsepein of even in de juten zak van Piet grabbelen voor een klein presentje - mede mogelijk gemaakt door de winkels in de buurt.
Murat, Karin, Tim, Fatima en Wesley staan allemaal in de rij en willen allemaal even bij Sinterklaas op schoot. De wensenlijstjes van de kinderen zijn, zoals ieder jaar, bescheiden: een playstation of xbox, de complete dvdset van StarWars, een mobieltje met een bundel van minimaal 100 smsjes, liefst de nieuwe Motorola. Ook de iPod is erg populair.
Zeker bij Tim en Murat. De vriendjes zouden allebei aan Sint een iPod nano vragen en vervolgens beide vaders overtuigen. Tenminste, dat was de bedoeling.
De vader van Tim spreekt zijn zoon onmiddellijk streng toe nadat hij net met een lachend gezicht van de schoot van Sinterklaas is gesprongen. 'Je zou iets kleins vragen, jongen', zegt hij. Zijn vriendje Murat is scherp en zegt dat de iPod nano heel klein en dun is, iets groter dan een bankpas, en hij geeft eerst de grootte en dan de dikte met zijn duim en wijsvinger aan.
Murat's vader vraagt om uitleg, waarop Tim's vader zegt dat het een klein muziekspelertje is, een soort walkman. 'Hoe duur', wil de vader van Murat weten.
'Je hebt er verschillende, ze beginnen vanaf een euro of 200', zegt Tim's vader.
Er volgen drie ferme Turkse vloeken en het bijdehante van zijn zoon is geheel weggeëbd. Murat steekt zijn handen in zijn broekzakken en kijkt ietwat bedremmeld naar de grond.
'Ha, ik wist het!', roept de vader van Tim uit. 'Zie je nou wel, Murat krijgt ook geen iPod van Sinterklaas!'
