Och deejaylief, toe drink niet meer
De collectieve dronkenschap, beter bekend als carnaval, dient eigenlijk op Aswoensdag afgelopen te zijn, maar dat gebod overtrad IK in ieder geval met beide voeten. Dat werd wel bewezen met de hoogst merkwaardige radio-uitzending die ik donderdags na carnaval om 19.02 uur bij de lokale omroep van mijn woonplaats zou gaan verzorgen.Ik was –om de playlist een carnavalesk doch verantwoord tintje te geven- met platen van de Pogues, Mano Negra en Madness naar de studio getogen. Net toen ik plichtsgetrouw n van mijn platen op de draaitafel had gelegd, viel mijn oog op een stapel Nederlandstalige platen, die daar zomaar lagen…
In de hoek van de studio…
Enigszins afgeleid wilde ik net de plaat afkondigen, toen ‘Hij’ me riep.
Satan dus…
Hij citeerde letterlijk uit het Heilige Geschrift van de Beastie Boys. Uit het intro van de elfde track van ‘Ill Communication’ om precies te zijn, zo strontbezopen was ik ook weer niet:
“Alright, you scratch ‘em right now, cut the record back and for against the needle,... makin’it scratch,
but let me tell you somethin’: don’t try this at home with ya stereo, only at the Hiphop Supervision, allright?”
Yeah!! ‘Allright Hear This!!!’
Niet veel later schalde “Neem nooit je hondje mee naar de Chinees” uit de speakers. Leuk nummer, en een goede tip (“want voor je het weet zit dat beest in de sats!”) Een rasechte carnavalskraker van niemand meer dan De 2 Pinten! Dat ik er zelf heel wat meer op had werd de luisteraar snel duidelijk: ik had besloten de plaat zodanig te scratchen dat de polonaise lopende dorpelingen op abrupte wijze kennis maakten met een heel wat minder jolige zijde van het carnavalsduo: “seenihC ed raan eem ejdnoh ej tioon meeN”. Als dat geen duivelse boodschap is…?!
Het satanische gebral van De 2 Pinten werd door mij nog eens extra versterkt toen ik een single van Bassie & Adriaan op 33 toeren door de achteruitlopende plaat van “netniP 2 eD” heen draaide. Van dit alles ging een dusdanig hallucinerende werking uit, dat ik –om overkill te voorkomen- er maar van af zag om ‘Lucy in the Sky with Diamonds’ in te starten…De goden waren immers al genoeg verzocht…
Nee, het heeft uiteindelijk Mary Servaes zaliger moeten zijn die mij uit deze kwalijk roes moest doen ontwaken: “Och deejay-lief, toe drink niet meer”.
Inderdaad, behalve het feit dat je nooit je hondje mee naar de Chinees moet nemen, zal ik nooit meer in beschonken toestand een radio-programma presenteren.
Omdat ik gestopt ben...
Met het radio-programma.
