Naakte Zweedse vrouwen
Naakte Zweedse meisjes. Hoogblond, felblauwe ogen, een glimlach die je granieten Hollands hart doet smelten, prachtig slank met borstjes die net in je hand passen. Lekker hoor. Zie je jezelf al in die boot zitten? Warm zomerzonnetje erbij, glaasje champagne of desnoods een ijskoud biertje. Ja? Zie je het voor je? Nou vergeet het maar!
Jaren geleden werkte ik in een tropisch zwembad in het pretpark met de kikker. Gedurende de zomer was daar met 4000 bezoekers per dag altijd wel wat te beleven. Het was in de winter dat je jezelf gapend langs de kant van het opvangbad voor de glijbanen vond, terwijl je die ene dikke bejaarde, die de ijzige regen had getrotseerd en die nu met lichte kreetjes van plezier door de plastic buis gleed, in de gaten hield op de monitoren, waarbij je altijd maar hoopte dat ze niet vast kwam te zitten. Hoewel de gedachte dat het water achter haar zou ophopen tot ze als een kanonskogel afgevuurd zou worden, altijd wel weer een paar seconden binnenpret opleverden.
In de personeelskamer werd in de pauzes dan ook mijmerend teruggeblikt op de prachtige zomervakantie. Het was in één van die pauzes dat een collega de woorden uitte: 'ik wou dat er eens een bus met Zweedse vrouwen langskwam.' Het werd dé zin voor saaie momenten en iedereen had er hetzelfde Zweedse bikiniteam-beeld bij. Zweedse vrouwen werden het ideaal, het summum van al wat vrouwelijk en laten we wel wezen, gewillig was. Een jaar ging voorbij en hoewel niemand geloofde dat het ooit echt zou gebeuren kwam via het BDS (het boodschap-doorgeef-systeem, wat inhield dat de persoon die bij de ingang stond naar binnen kwam rennen en de boodschap aan de eerste de beste schoonmaker gaf, die het op zijn beurt naar alle andere communiceerde) het bericht dat er een bus Zweedse vrouwen voor de ingang stond.
Overal ontstonden opgewonden gesprekken tussen de collega's. Niemand had meer oog voor het bad en hield nauwlettend de uitgang van de douches in de gaten. Al was er een hele buslading kinderen verzopen op dat moment, we zouden het niet hebben gemerkt. De spanning was te snijden en toen kwamen ze binnen.
Ik moet toegeven dat ik enigszins teleurgesteld was. Niks hoogblonde, blauwogige, slanke, gewillige meisjes. Niets van dat alles. Fletse kleurloze seksloze types. Als je er één gezien had, had je ze allemaal gezien. Allemaal in een badpak dat de hoogste verkoopcijfers in Nederland had behaald in 1921. En dat was nog niet het ergste: ze hadden er allemaal een short overheen aangetrokken. Een short! Wie denkt er nou bij lekkere Zweedse vrouwen aan een short? Een doorschijnende bikini die nauwelijks past: ja natuurlijk! Maar een short? Dit was nog erger dan die Poolse die nog nooit van een bikiniwax had gehoord zodat de krullende zwarte haren, geaccentueerd door het water, tot ver buiten haar slipje te zien waren, en nog veel erger dan de oma wier oude badpak de wrijvingskrachten van de glijbaan niet aankon, zodat ze, eenmaal beneden aangekomen, geheel ontbloot uit het bad stapte. Weg illusie, weg dromen, weg plezier in het werk op saaie momenten.
Dus sinds die tijd als iemand begint over Zweedse vrouwen, denk ik altijd: m'n hoela. Volgens mij zijn ze allemaal net zo frigide als dat ijzige klimaat daar. Het is niet voor niets dat Ikea in Zweden haar oorsprong vindt, want waarschijnlijk wordt er bij gebrek aan beter onder de mannelijke bevolking flink gedoehetzelfd. Nee, gewoon opzouten, wegwezen en niet meer over praten. Alhoewel…
Mijn neefje is vorig jaar in Zweden op stage geweest en die heeft er één aan de haak geslagen waar hij heel gelukkig mee is, en raad eens? Inderdaad: hoogblond, slank, blauwe ogen en een glimlach om bij weg te dromen. Ze bestaan dus toch. Of zou hij de enige gevonden hebben?
