What the fuck...

Cochese
Drie jaar geleden heb ik een bungeejump gedaan, en ik kan het gevoel van gierende spanning nog steeds omhoogroepen als ik dat wil. Ik ben redelijk rationeel ingesteld, en ben dan ook altijd bezig met "hoe groot is de kans dat dit misgaat", in verhouding tot de kick die je er van krijgt. Ik zie het dan ook niet zo snel gebeuren dat ik ooit in een vliegtuig klim, om er vervolgens weer uit te springen met een rugzakje volgepropt met draadjes en doek.

Het idee om in een vliegtuigdeur te staan, niet in staat te praten omdat een bulderende wind alles overstemt, terwijl drie miljoen jaar evolutie in mijn hoofd schreeuwt dat ik "ongelofelijk geschift ben", lijkt me heus wel aantrekkelijk: Het levert een herinnering op die je de rest van je leven bij blijft.

Alleen het springen is iets wat ik niet tegenover mezelf kan verantwoorden. Naar mijn mening zijn er gewoon teveel factoren in het spel, en als je eenmaal begint met rationaliseren is het al snel afgelopen; het enige "pro" argument is eigenlijk dat het enorm geil is en de kick niet te vergelijken is met alles wat je tot dan eigenlijk gedaan hebt.

Dan is er natuurlijk altijd nog paragliding waarbij het allemaal iets gecontroleerder verloopt (voor zover ik weet dragen paragliders geen reservechute), maar dat je niet alles in de hand hebt bewijst dit filmpje weer eens... het piepgeluidje zou mij achtervolgen tot in mijn graf denk ik.