Wanneer de stront de ventilator raakt

Tijdens mijn moment van bezinning, dat ik had met onmiddelijke ingang had in laten gaan, had ik besloten terug te komen met een verhaal over Geraldus Germani. Helaas werd ik zojuist met stomheid geslagen, zo'n klap in je gezicht die je niet voelt aankomen en het ergste is dat ik klap waarop me had voorbereid zo verschrikkelijk egoïstisch was dat ik mij er nu diep voor schaam.

Zondagavond kreeg ik een e-mailtje van onze programma directeur radio. Onze lokale omroep moest wat gaan doen voor Azië en iedereen werd uitgenodigd om maandag avond langs te komen om de taken van een lokatie uitzending te verdelen. Ik e-mailde mijn mede-presentator nog even om te vragen of hij ook belangstelling had om mee te doen en zo waren wij des avonds aanwezig op een bespreking over een marathon uitzending op zaterdag in het lokale winkelcentrum. De inventarisatie ronde kwam voorbij en ik meldde ik mij aan voor beschikbaarheid tussen 7 en 7, dat betekend opbouwen, in de lucht houden en afbreken.

Niets schokkends, een beetje mensen trekken en hopen dat ze wat over hebben voor het goede doel.

Vanmorgen om een paar minuten voor twaalf belde ik het meisje op dat jullie inmiddels allemaal wel kennen, na een afgezegde date had ik haar met kerst en oud en nieuw nog een e-mailtje en smsje gestuurd, maar geen reactie op terug gehad.

Ik wilde toch weten hoe het met haar ging, het was immers vakantie ze was uitgewaaid in een of ander Friesch gehucht en mij kun je dan niet wijs maken dat je niet even de tijd kunt nemen om iemand een prettig nieuwjaar te wensen, zeker nadat je abrupt een date afzegd is het wel handig om iemand te wijzen op een bord zo groot als een schotel antenne voor zijn hoofd.

Niets was minder waar.

Voorzichtig begon ze te vertellen dat ze weer druk was met school. Ze vertelde me ook dat een pas getrouwde vriendin in Azië vermist werd, dat ze eigenlijk op huwelijksreis was en dat haar man, uh vriend, uh man zwaar gewond in Nederland terug was en dat zij nogsteeds vermist was en dat niemand er meer op rekende dat ze levend werd gevonden.

Dan ben je even stil...