Skinkie heeft vleugels gekregen
Vanmiddag werd er gebeld of ik zin had te gaan vliegen. Deze vraag zou ooit komen wist ik, zou ik het geluk willen tarten dat ik deze twee weken heb ervaren? Het geluk dat me het meisje bracht waar ik zolang op had gehoopt. "Natuurlijk", antwoordde ik aan de telefoon. "Ok, dan zie ik je om half twee, tot dan." Op zo'n moment gaan allerlei vreemde dingen door je hoofd, de geruststellende gedachte van 'vliegen is minder risicovol dan autorijden' en de nog optimistischere 'kleine vliegtuigen crashen vaker'.
Ik sprong door het huis... en belde m'n lieve moeder even op haar werk met de mededeling: "Ik ga vanmiddag vliegen", of ik niet te laat thuis kwam en "Veel plezier vanmiddag". Ik kon toch geen rust vinden... de afgelopen nacht had ik liggen piekeren over de toekomst en in elk rust moment kon ik het lieve meisje terug zien, ze was bij me en haar uit m'n hoofd zetten leek even moeilijk als Osama Bin Laden eerlijk te berechten. Dus belde ik haar even na twaalven op, eigenlijk om misschien wel voor de laatste keer haar stem te horen, gelukkig nuanceerde ze de boel een beetje.
In afwachting van half twee wisselde ik van joystick om met een Chesna vanaf een vliegveld in Amerika op te stijgen, een kleine touch-and-go en een mooie landing deed de tijd versnellen en ik rende richting de piloot die opperhoofd is van ons plaatselijke WiFi initiatief, en was weer eens bijna te laat.
Zo reden we richting Rotterdam Airport, alias Zestienhoven, om plannen te maken het luchtruim boven ons geliefde dorp te verkennen op uitstekende gebouwen hoge bomen en een mooi uitzicht. Na twee rondjes herrie schoppen zijn we richting de kust gevlogen langs Valkenburg. En toen mocht ik zo waar even vliegen 
Tijdens het taxiën mocht ik de voet pedalen al bedienen, omdat ik zei dat de piloot niet echt recht over de taxi baan ging, na wat proberen lukte het mij overigens ook niet kaarsrecht te gaan, maarja ik heb natuurlijk geen brevet en het is natuurlijk ook heel anders dan steeds Insert en Enter aan te slaan op je keyboard. Zo vlogen we boven de Noordzee, langs Scheveningen en ik mocht met m'n duimen en vier vingers aan 'het roer' een rondje vliegen. Mijn ervaring in Flightgear bracht me al zo ver dat ik de voetpedalen op de juiste manier toepaste nu alleen nog dezelfde hoogte zien te houden. Na wat piloot-correcties wat ons drieen met een geweldig achtbaan gevoel achterliet 'viel de motor uit'. Natuurlijk niet echt, dat zag ik ook wel. De bedoeling was dan ook boven het strand te vliegen... en de motor weer aan de praat zien te krijgen. De man achterin, VUT'er 50+, had het helemaal niet meer... en ik had de tijd van m'n leven 
