Wespen

Daar zat ik dan, lekker in de tuin te genieten van 't zonnetje: ijsthee op tafel, de Flair bij me. 't Klinkt goed, hè? Ja, als het eenmaal mooi weer is, dan moet je ervan genieten, da's mijn motto. En dat geldt natuurlijk dubbel als je in Nederland woont alwaar de regenwolken altijd op de loer liggen. Vorige maand hadden we zelfs nog hagel, en dat is toch wel schandalig voor begin juli. Deze keer waren er echter geen wolken te zien, dus ik hobbelde vol goede moed de tuin in. 't Werd hoog tijd om me eens te ontdoen van die melkflessen die zich benen noemen. Mijn Indische familie is na een half uur zonnen al zo bruin als 't maar kan, maar kennelijk heb ik het pigment niet meegekregen. Dus daar moest eens wat aan gebeuren! Geen halve maatregelen, gewoon -heel slecht- gaan bakken op het heetst van de dag.

Helaas heeft Moeder Natuur zo haar eigen manier van afstraffen als 't gaat om eigenwijze typetjes zoals ik. Ze zal wel gedacht hebben... als ik geen bui regen kan sturen, dan maar een stel wespen.
En ja hoor, ik zat nog geen tien minuten buiten of daar kwam het eerste gevleugelde gespuis al op me af. Bang uitgevallen ben ik niet, maar ik heb ze toch liever ver bij me uit de buurt. Ik vraag me überhaupt af wat ze bij me te zoeken hadden. M'n (zoete) parfum had ik expres niet opgedaan om dit soort dingen te voorkomen.
Enfin, over het algemeen geldt natuurlijk: zolang wij niets doen, dan doen zij ook niets. Verwoed met de krant (of de Flair) om je heen slaan of als een boeman door de tuin hollen, heeft eerder het tegenovergestelde effect. Dus heb ik me aan geen van de twee schuldig gemaakt, want geloof me... van agressieve wespen word je niet blij.

Helaas voor mij werd wesp nummer één werd snel opgevolgd door zijn broertje (of zusje) en nog een stel familieleden die je niet in je tuin wilt zien. Ik begon me toch een beetje zorgen te maken. Weer een nest? Net als vorig jaar? Ik hield ze goed in de smiezen, turend boven mijn Flair uit, maar ze leken niet echt een bepaalde voorkeur te hebben voor de buitenmuur van de schuur en ook de heg leek veilig.
Vorig jaar was dat wel even anders. Toen vlogen er niet een paar wespen aan me voorbij, maar tientallen... Noem het maar een soort van familiebijeenkomst in de spouwmuur van onze schuur. Want daar bleek het zootje zich achteraf schuil te houden. Na een korte inspectie bleek dat ze zich via de ventilatiegaten in de buitenmuur een weg naar binnen hadden gewerkt. Even was ik bang dat ze ook daadwerkelijk ín de schuur zouden zitten, maar dat was gelukkig niet het geval.
Mijn vader en ik beraamden een plan van aanval. Er moest iets gedaan worden, want 't is niet alleen ellendig om zo'n zwerm in je tuin te hebben, maar ook nog eens gevaarlijk.
We maakten de grote fout om de bewuste ventilatiegaten dicht te maken, wat tot gevolg had dat er niet lang daarna een stuk of dertig driftige wespen voor het natte cement-achtige goedje heen en weer zoemden. Beetje stom, inderdaad, maar we hoopten destijds dat de wespen die erin zaten wel dood zouden gaan, en dat de overige zoemers een ander plekje zouden zoeken... But that didn't happen.
Tijd om een verdelger te bellen, vonden we. Nu doe ik dat altijd met gemengde gevoelens. Ja, zeg, ik ben toch een dierenvriend? Wilde ik die beestjes dan wel om zeep helpen met 't nodige gif? Als ze gewoon ergens anders hun nest hadden gemaakt, dan zou het niet in me zijn opgekomen om ze te laten verwijderen. Aan de andere kant... we hadden die gaten ook al dichtgemaakt, was dat niet even dier-onvriendelijk van me?
Een uur later stond de beste man -met gif en al- op de stoep. Hij kwam, zag en overwon onze wespenplaag en was evenzosnel weer verdwenen...

Overigens was dit niet de eerste keer dat wespen m'n plezier danig verstoorden. Een jaartje of tien geleden kwamen ze via het ventilatierooster de badkamer binnen. Ze hebben kennelijk een voorkeur voor alles wat met ventilatie te maken heeft, of zo. Ik stond net lekker te douchen toen ik ze door dat rooster naar binnen zag komen. 't Enige wat ik op dat moment dacht was: wegwezen!
En ik maar denken dat ventilatiegaten alleen voor ventilatie bedoeld waren.

Overigens is het Moeder Natuur wel gelukt om mij de tuin uit werken. En er was geen regen of wespenfamilie voor nodig om dat voor elkaar te krijgen. Nee, er is iets dat zwaarder weegt dan het krijgen van dat o-zo gewenste bruine tintje. Ik had alleen geen idee dat ze zo gewiekst kon zijn, die Moeder Natuur, maar ja, ik ben dan ook zo'n onschuldig wicht... met slechte herinneringen aan wespen... Ze wíst 't!