Vakantiepret

Zo, ik heb weer Nederlandse bodem onder m'n voetjes. Zo'n weekje vakantie doet een mens goed. Ik kom net terug uit Finland, waar ik vakantie heb gevierd met mijn -in Finland wonende- vriend. Maar wat gaat zo'n week snel voorbij, hè? 't Had nog wel veel langer mogen duren. De tijd lijkt altijd een stuk sneller te gaan als je het naar je zin hebt. Terwijl diezelfde tijd juist niet vooruit te branden is als je je verveelt. Van dat laatste was overigens geen sprake. Profiteren van de tijd die we hebben, was ons motto. En als je maar een weekje hebt, dan geldt dat natuurlijk dubbel.
In de weken voorafgaand aan de vakantie, hebben we dan ook een lijstje samengesteld met daarop alle bezienswaardigheden die we wilden bezoeken, samen met de openingstijden en de prijzen en dergelijke. Het enige waar we geen rekening mee gehouden hadden was het weer. En laat het nu slechts 10 graden zijn geweest toen ik aankwam in Helsinki...
Als je uit Nederland vertrekt met zomerse temperaturen, dan hoop je toch zo'n beetje hetzelfde plaatje aan te treffen bij aankomst. Maar goed, er was geen man overboord, we hebben ons alsnog zoveel mogelijk aan het schemaatje gehouden. Het valt me nog mee dat ik het volhield. Ik sta nu niet echt bekend om mijn geweldige conditie...

Op eerste Pinksterdag stond de dierentuin in Helsinki op het programma, alwaar we van alles konden verwachten. En oh, dat hebben we gemerkt. Het begon in ieder geval goed. De Helsinki Zoo ligt namelijk op een eiland voor de Finse kust. Dus naast een middagje tussen de dieren hebben we ook nog even van wat waterspektakel mogen genieten. Het tochtje van de wal naar het eiland duurde al met al een minuut of vijftien, dus nog voor de skyline van Helsinki uit 't zicht was, stonden wij alweer op het droge. De dierentuin was trouwens prachtig, zelfs de regen die ons overviel tussen de tijgers en de bruine beren kon daar niets aan veranderen. Uiteindelijk zijn we trouwens toch maar naar het dichtstbijzijnde theehuisje gehold. Regen is niet leuk, zelfs niet in Finland. En dat we niet de enige waren die er zo over dachten, spreekt voor zich. 't Zat bomvol in het theehuisje. Gelukkig wisten we nog twee stoelen te bemachtigen, maar een tafel zat er voor ons niet in. Na een poosje werd het gelukkig weer zonnig buiten en konden we onze toer langs de diertjes hervatten. Maar iemand had me wel mogen waarschuwen voor die kamelen. Ik heb nooit geweten dat ze zó stonken. Tientallen meters stonden we er vanaf en serieus.... argh!

De dag erna wilden we naar Suomenlinna. Dit 250 jaar oude fort is één van de populairste Finse trekpleisters en ligt (wel ja, waarom ook niet) óók op een eiland. Het weer zat helaas wederom niet erg mee, waardoor we een dagje later naar het fort gingen dan de planning was. 't Zou één van de meest culturele uitjes worden van ons vierdaagse verblijf in de Finse hoofdstad, maar ik vond het vooral één van de mooiste. De lucht was blauw en zelfs de zeewind was aangenaam warm. Het is niet moeilijk voor te stellen dat dit, samen met het fort, het natuurschoon en de rust een erg romantisch plaatje vormde. Daar kon geen kerk tegenop met zijn serene schoonheid.

Al met al heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad in Finland. Maar zoals gezegd: voor je 't weet is het voorbij. Inmiddels ben ik alweer een week thuis en heb ik alleen de foto's nog om naar te kijken. En binnenkort kan ik dat samen doen met mijn vriend, die volgende week definitief terugkeert naar Nederland! 't Is een goeie maand tot nu toe: juni.