Frequency: rommelen met de tijdlijn met behulp van een oude radio

In de film Frequency uit 2000 hebben een vader en zoon contact met elkaar via een eenvoudige 'ham radio', een amateurradio waarmee over lange afstand gecommuniceerd kan worden. Het klinkt wat ouderwets voor in 2000, maar de twee bevonden zich dan ook helemaal niet in hetzelfde moment: de radio overbrugde ruim dertig jaar. In het tijdreisavontuur losten de twee het mysterie van een seriemoordenaar op, veranderden ze hun eigen geschiedenis en daarmee uiteindelijk elkaars toekomst.

De film werd prima ontvangen en bracht ook voldoende in het laatje, maar het was niet echt een kandidaat voor een vervolg of remake. Tot nu; filmstudio Warner Bros., wiens zusterstudio New Line in 2000 de film uitbracht, plaatste de titel op het lijstje van films die in aanmerking kwamen om te hermaken in televisievorm, en schoof het lijstje naar Supernatural-schrijver Jeremy Carver, die er wel wat in zag. Zijn Frequency ging uiteindelijk eerder deze maand van start op het Amerikaanse The CW en is in Nederland te zien bij Netflix. Voorafgaand aan de première verzamelden Carver en collega-producer Jennifer Gwartz zich met castleden Peyton List, Riley Smith en Mekhi Phifer tijdens Comic-Con International om even om de tafel te zitten met FOK! en andere internationale pers.

Mekhi Phifer, Peyton List en Riley Smith

"Ik herinnerde me dat ik de film in 2000 had gezien, en dat die centrale relatie, tussen vader en zoon, mij erg raakte," vertelt Jeremy Carver hoe hij erop kwam om Frequency om te zetten naar een tv-serie. "De emotionele lading raakte me erg en ik vond het genre-element erg interessant. Het leek me lastig om hier een serie van te maken, maar ik had wel het idee dat het een interessante, dynamische show zou kunnen worden." Hij veranderde Jim Caviezels personage uit de film, de zoon, in een dochter, maar dat was geen bewuste poging het anders te doen dan de film, of met een gender-swap trend mee te gaan. "We hebben het eerst ontwikkeld met een vader en een zoon in het verhaal," legt Carver uit. "Toen we ermee naar The CW gingen vroegen ze 'is er iets dat je nog anders zou willen doen?' waarop ik aangaf dat ik, nu ik er een versie van had geschreven, ik de relatie zou willen veranderen in een vader-dochter verhouding. Want voor mij is dat de grotere uitdaging, als een schrijver, en ik vond dat daarmee een meer dynamische relatie mogelijk was. En iedereen kent een beetje dat 'papa's kleine meisje'-idee, wat bij onze show helemaal niet zo is. Als je de pilot hebt gezien is ze allesbehalve dat. En het feit dat ze dezelfde leeftijd heeft als haar vader voegt een mooie dynamiek toe. Dat vond ik heel interessant om te doen."

"Meestal, als het 'pilotseizoen' gaande is, heb je van die terugkerende thema's. Veel pilots zijn een medisch drama, want die zijn heel hot op dit moment, of een politiedrama. Ze zijn vaak goed te definiëren als passend in een bepaald hokje," legt Peyton List uit hoe ze geïnteresseerd raakte in het project van Carver. "Deze was echter heel lastig vast te pinnen. Aan de ene kant leek het een beetje een persoonsgedreven drama, want je ziet een hele intieme relatie met personages in een hele kwetsbare positie, maar aan de andere kant is er een mysterie, wat er ook in de film al was, maar wat nu in serievorm wat langer uitgerekt kan worden. En we kunnen dat verder compliceren. Dat vind ik zelf ook heel leuk; ik heb geen idee waar het naartoe gaat, wat betekent dat ik een beetje net als de kijker probeer te ontdekken hoe het zal gaan." List had de film eigenlijk helemaal niet eens gezien voordat goede vriend en medespeler Riley Smith haar het script voor de pilot gaf. "Ik heb geen idee hoe het kan dat ik de film gemist hebt, want toen ik vrienden ernaar vroeg was iedereen van 'Ja, eh, iedereen heeft Frequency gezien, waar heb jij gezeten?'. Maar toen ik het script las was ik erg benieuwd naar hoe ze het in de film hadden gedaan, dus ik heb 'm meteen gehuurd op iTunes of iets dergelijks. En de film is geweldig. Er staat veel op het spel, je raakt snel betrokken bij die relatie tussen vader en zoon - dus ik hoop heel erg dat mensen ook erg geïnteresseerd zullen zijn in een vader-dochter-relatie - en het heeft zo veel mooie, droevige en vreugdevolle momenten. Ik hoop dat kijkers dat ook bij onze versie kunnen beleven."

List speelt de rol van Raimy Sullivan, de dochter die in 2016 een amateurradio ontdekt en ermee contact legt met haar overleden vader, Frank, in 1996. Met informatie uit haar heden weet ze Frank, in het verleden, om enkele gevaren heen te sturen, maar al snel blijkt dit gevolgen te hebben voor haar wereld. Daarnaast is er een connectie tussen een aantal moorden in de jaren 90 en in het heden, wat voor Frank en Raimy, beiden werkzaam als rechercheur bij de politie, een mogelijkheid is om samen te werken en elkaar alsnog te leren kennen.

Frank, de rol die in 2000 nog werd gespeeld door Dennis Quaid, wordt in de serie gespeeld door Riley Smith, die al bevriend was met List voordat het scenario onder zijn ogen kwam. Op zijn suggestie deed List auditie voor Raimy terwijl Smith probeerde de rol van Frank te krijgen, en het toeval wilde dat ze beiden gecast werden. Of was het geen toeval, maar een voorbestemming? "In de serie leer je veel over het Butterfly Effect, waarin een bepaalde handeling enorme gevolgen kan hebben voor de toekomst," begint Smith. "Wat ik me later realiseerde is dat alles wat in het verleden is gebeurd met rollen die ik wel of niet kreeg, me hier naartoe heeft geleid. Ik heb een pilot gedaan voor FOX, zes maanden voor dit project, en dat werd niet opgepikt. Als een acteur denk je in zulke gevallen wel eens 'waarom nou niet?', maar dan krijg je een project zoals dit en dan weet je het: ik moest dit doen." Volgens Smith is het voor hem vaak lastig om een rol te vinden die interessant is; een personage met gebreken. "Het is lastig om een hoofdrol te vinden met gebreken, en toen ik dit las, dacht ik 'dit ben ik'. Hij is een imperfecte held, met gebreken, waar je je wel in kunt verplaatsen. Hij is een onbegrepen figuur, altijd in het nadeel, maar als een acteur is het een leuke uitdaging om iemands vertrouwen en steun te verdienen als de serie voortduurt. En Jeremy heeft dit goed geschreven. Soms, als je een script leest, vraag je je wel eens af hoe je het moet vormgeven, hoe je het personage moet laten klinken, maar de woorden van Jeremy, zodra je ze leest, rollen uit je mond. Het is zo logisch opgezet, je hoeft er niet over na te denken wat de bedoeling is."

Het feit dat Smith en List al vrienden waren hielp volgens hem ook wel met de beginstappen voor de pilot. Samen deden ze al jaren samen voorbereidingen voor elkaars screentests, terwijl ze nooit echt aan hetzelfde project hebben gewerkt. Die professionele ervaring die ze samen hebben opgebouwd, droeg direct bij aan de chemie die ze als Frank en Raimy hebben, vindt Smith. "Soms als je een pilot doet moet je met je tegenspeler een band opbouwen, in een hele korte tijd, en daar je werk op baseren. Wij hadden die band al en konden dat al gebruiken in de onderlinge relatie voor de personages, en dat heeft de show wel geholpen. Bij ons zat de chemie, en die band, al ingebouwd."

De twee acteren eigenlijk zelfs nu nog steeds niet samen; Smiths personage zit in 1996 terwijl List tegen hem praat door een radio, twintig jaar later. Maar toch zijn ze aanwezig op de set voor elkaars scenes. "We zijn er ook voor elkaar, buiten beeld. Ik ga ergens in een hoekje weggestopt zitten en lees mijn deel van het gesprek hardop, en zij doet dat bij mijn scènes", vertelt hij over de opnames voor de pilot. In de latere afleveringen heeft het productieteam gewoon een speakertje in de amateurradio ingebouwd, met een zendertje, zodat de twee daadwerkelijk hun gesprekken kunnen voeren zoals hun personages dat ook doen: via de radio.

"Het is echt een persoonsgedreven mysterie. Er is natuurlijk het tijdreis-aspect, maar dat is meer een achtergrond voor het verhaal," vindt Mekhi Phifer. Hij speelt in 1996 én in 2016 een collega van eerst Frank en daarna Raimy bij de politie. "Het gaat erom hoe zij met elkaar communiceren en proberen de negatieve effecten van het verleden te veranderen in goede dingen. Maar dan treedt het butterfly effect op, wat misschien het ene verandert, maar tegelijk ook iets anders. Je redt bijvoorbeeld misschien iemands leven, maar daardoor kan een ander juist sterven. De serie gaat heel erg over de personages en hun relaties, en de dingen waarmee ze te maken krijgen als ze rommelen met de tijdlijn." Volgens Phifer is zijn personage, Satch Rayna, de brug tussen de twee werelden. "Ik ben Franks beste vriend, en toen hij nog leefde was ik de leuke oom van Raimy. Ik ben ook bevriend met Franks vrouw, Julie, dus ik ben erg verweven met hun familie. Ik ben erg betrokken bij hen beiden, persoonlijk." Maar Satch werkt ook met Frank en Raimy samen, en zal bij beiden merken dat ze contact hebben met de ander. "Ik zal soms naar ze kijken en afvragen 'waar heb je het in Godsnaam over?' en uiteindelijk 'hoe komt het dat je altijd op de juiste plek op het juiste moment bent?'. Als een acteur kijk ik er wel naar uit om dat te verkennen, samen met de kijkers."

Phifer speelt zijn personage dus in beide tijdlijnen, en moet detective Rayna, later luitenant Rayna, op twee verschillende leeftijden spelen. Dat betekent voor hem, voor de scènes in 2016, twee uur in de make-up voordat hij aan de slag kan, zodat men hem er ouder uit kan laten zien. "Ik krijg een beetje kraaienpoten, ze maken wat haren grijs enzo." Op dit moment pakt Phifer zijn telefoon en zoekt hij een foto van zijn 'oude make-up' op, en laat de telefoon rond de tafel gaan. "Ik hoop dat ik er niet echt zo oud uitzie. Ik mag graag geloven dat ik nu nog een jeugdige uitbundigheid in me heb, en dat ik met een beetje sierlijkheid ouder word."

Nu Frequency van start is gegaan, is goed te zien hoe het lijkt op, en in hoeverre het afwijkt van, de film uit 2000. Maar een serie gaat langer door dan een film. Waar kan dit verhaal uiteindelijk naartoe gaan? "We hebben het eerste seizoen in stappen uitgeschreven," vertelt Carver, terwijl hij het antwoord op de vraag bewust vaag houdt. "Daarin zit een opening naar wat we kunnen doen in het tweede seizoen, en we hebben een basisidee van wat een derde seizoen zou kunnen zijn. Dingen kunnen altijd veranderen, maar als we het vanaf een afstandje bekijken hebben we het idee dat we nu drie seizoenen vooruit kunnen kijken. Maar het is wel lastig, een show als deze. Zeker omdat we proberen de regels buiten beeld te houden. Sommige shows raken verstrikt in hun eigen regels, maar ik wil dat de kijkers geboeid zijn door het verhaal en de personages. Vertrouw dat de regels er zijn, we hoeven je er niet mee om de oren te slaan in elke aflevering."

Frequency wordt in Nederland op wekelijkse basis aangeboden door Netflix; enkele dagen na de uitzending in de VS is een nieuwe aflevering te bekijken via de streamingdienst. Een review van de pilot verscheen eerder deze maand op FOK!.