Concert + interview: My Dying Bride, Leeuwarden, Neushoorn

Vrijdagavond stond de Friese hoofdstad in het teken van de betere doom en death metal. Niemand minder dan de legendarische Britse band My Dying Bride stond in het Leeuwarder Poppodium de Neushoorn voor een spetterend optreden. Een avond waar al maanden reikhalzend naar uit werd gekeken omdat we naast het concert ook nog eens mochten spreken met mede-bandoprichter en gitarist Calvin Robertshaw.

De afgelopen week begon een korte tournee voor de mannen van My Dying Bride. Zo stonden de pioniers van de doom metal op 27 maart in het kader van de Feel The Misery-tour in Munchen en was de groep op 31 maart nog in Londen te zien. Nu is het van Londen naar Leeuwarden best wel een enorm stuk rijden met de tourbus en zo kon het dat de mannen door alle verkeersdrukte een paar uur te laat in de Neushoorn aankwamen. Het was dan ook even afwachten of er nog wel tijd zou zijn om het interview te kunnen doen, omdat er nog moest worden opgebouwd en gesoundcheckt, maar dankzij kordaat optreden van een oogstrelende medewerkster van De Neushoorn werd afgesproken dat het interview om 20.30 uur zou plaatsvinden in de luxe tourbus van My Dying Bride. Na eerst nog wat zenuwen te hebben weggewerkt met geestverruimende middelen in Utoop, de oudste nog bestaande koffieshop van Nederland, was het dan zover. Uw recenscent zag een langgekoesterde wens in vervulling gaan en had een exclusief gesprek met Calvin Robertshaw, een muzikant die aan het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw met zijn band My Dying Bride al een grote inspiratiebron was voor velen. Het resultaat van dat gesprek kun je hieronder zien.

Terwijl wij nog spraken met My Dying Bride was het concert in De Neushoorn al begonnen met de avant-garde death metal van de Kamper band The Monolith Deathcult. Voor het optreden in Leeuwarden had de groep een speciale set samengesteld waarbij de nadruk lag op de lompere doom composities van de band. Zo opende de band met het bombastische 'Den Ensomme Nordens Dronning', gevolgd door klassiekers als 'Todesnacht Von Stammheim', 'I Spew Thee Out Of My Mouth', 'Qasr Al-Nihaya' en 'Human Wave Attack', maar ook was er ruimte voor het gloednieuwe 'Die Glocke'. Een goed begin voor een avond vol duistere doom en death metal in een inmiddels al aardig volgelopen concertzaal.

Oceans Of Slumber

Na The Monolith Deathcult was het tijd voor de uit Texas afkomstige band Oceans Of Slumber. Onlangs besprak uw recenscent nog het eerste album van dit fijne gezelschap op FOK! en was dan ook aangenaam verrast toen in de comments door FOK!ker Evil Jane werd gezegd dat deze band in het voorprogramma zou staan van My Dying Bride in De Neushoorn. Nu waren we bij FOK! sowieso al onder de indruk van wat dit vijfkoppige gezelschap op hun album Winter presteert, maar live was het zo mogelijk nog beter dan op de plaat. Oceans Of Slumber speelt zware progressieve death metal, waarbij vooral de afwisselende zang van maar liefst vier van de vijf bandleden voor een zeer eigenzinnig geluid zorgt. In dik veertig minuten werd er door de band dan ook een stevige set neergezet, waarbij ook al flink kon worden geheadbangd, die een knallende finale kende met een explosieve cover van 'Nights In White Satin' van The Moody Blues.

My Dying Bride

Toen was het tijd voor de band waarvoor velen naar de Friese hoofdstad waren gekomen. My Dying Bride is een band die gedurende de afgelopen 26 jaar altijd trouw is gebleven aan hun genre; loodzware en oertrage gothic doom en death metal met het voor hun zeer kenmerkende vioolgeluid, dat vooral live nog steeds een uitermate bijzondere ervaring is. Mensen die de band in het verleden al eens zagen optreden op onder meer Wâldrock en Dokk'em Open Air kunnen dat alleen maar beamen. Het optreden in De Neushoorn bestond uit twee sets. Zo begon de bands met de wat meer ingetogen tracks waarbij we de meer cleane stem van zanger Aaron Stainthorpe wat meer te horen kregen, met oudjes zoals 'Your River', 'From Darkest Skies' en 'My Body, a Funeral', maar ook recenter werk zoals 'And My Father Left Forever'.

Aaron Stainthorpe (My Dying Bride)

Na een dik half uur was het tijd voor de direct daarop aansluitende tweede set waarin het wat zwaardere werk van My Dying Bride vol overgave werd gebracht. Zo kon er op intense wijze worden genoten van klassiekers zoals onder meer 'Thy Raven Wings', 'The Cry Of Mankind' en 'To Shiver in Empty Halls'. Als My Dying Bride na een dik uur spelen nog een toegift doet met het melancholische 'Symphonaire Infernus Et Spera Empyrium' als afsluiter heeft de vijfkoppige Britse band wederom laten blijken waarom ze nog steeds op eenzame hoogte staan op de evolutionaire doomladder. Mocht je zelf deze fijne bands nog eens willen ervaren dan kan dat. My Dying Bride en Oceans Of Slumber spelen op 7 april in 013 in Tilburg en beide bands zijn op 10 april te aanschouwen in Tivoli Pandora in Utrecht.