In Memoriam: Lemmy Kilmister (1945 - 2015)

Slechts 4 dagen na zijn zeventigste verjaardag is de Britse heavy metalbaas Lemmy Kilmister in zijn huis in Los Angeles overleden. De muzikant, die bij de meesten vooral bekend was als de charismatische voorman van de band Motörhead, kreeg op Tweede Kerstdag te horen dat hij aan een zeer zeldzame en uiterst agressieve vorm van kanker leed. In deze In Memoriam-special blikt dekatophetspek terug op het leven van de legendarische muzikant.

De vroege jaren
Ian Fraser Kilmister, zoals Lemmy in het dagelijkse leven eigenlijk heette, wordt op kerstavond 1945 geboren in Stoke-on-Trent in Staffordshire. Al op jonge leeftijd raakt Lemmy verslingerd aan gokkasten en krijgen zijn schoolvrienden vaak de vraag "Lemmy a quid 'til Friday" te horen. Kilmister zou zo al snel de bijnaam Lemmy krijgen. Als Lemmy 16 jaar oud is ziet hij The Beatles optreden in de Cavern Club in Liverpool. Met behulp van de elpee Please Please Me leert de jonge muzikant gitaarspelen en ook de sarcastische humor van John Lennon spreekt Lemmy wel aan.

The Rockin Vickers (2e van links is Lemmy)

Nadat Lemmy in 1962 is verkast naar Stockport (vlakbij Manchester) rolt hij het muzikale vak in via bands als The Rainmakers en The Motown Sect. Met deze bands worden veel podia in het noorden van Engeland bespeeld. Vanaf 1965 speelt gitarist Lemmy in de band The Rockin' Vickers, die een platencontract hebben getekend bij de platenmaatschappij CBS. Met Lemmy in haar gelederen zou de band een drietal singles uitbrengen voordat de groep in 1967 zou ophouden te bestaan.

Sam Gopal

Nadat Lemmy in 1967 The Rockin' Vickers heeft verlaten verhuist de jonge muzikant naar Londen, waar hij een apartement deelt met Noel Redding, bassist van the Jimi Hendrix Experience en hun manager Neville Chesters. Het duurt dan ook niet lang voordat hij een baantje aangeboden krijgt als roadie voor de band. Vanaf 1968 speelt Lemmy in de psychedelische rock band Sam Gopal, met wie hij het album Escalator opneemt.

De Hawkwindjaren
Na nog een blauwe maandag in de band Opal Butterfly te hebben gezeten gaat Lemmy vanaf 1972 als zanger en bassist in de spacerock band Hawkwind spelen. De jonge muzikant had tot op dat moment nog nooit op een basgitaar gespeeld maar leerde zichzelf, mede door zijn achtergrond als ritme-gitarist, al snel een geheel eigen stijl aan die behoorlijk afweek van het standaard baswerk in die tijd. Het indringende baswerk van Kilmister was van grote invloed op de muziek van Hawkwind, wat vooral goed te horen is op het live-album Space Ritual. Ook is het Lemmy die de zang verzorgt op de single 'Silver Machine', de grootste hit in de geschiedenis van de band Hawkwind.

Begin 1975 wordt Lemmy uit de band gegooid nadat hij aan de Canadese grens wordt aangehouden wegens drugsbezit. De politie denkt hem te hebben gepakt met cocaïne maar het blijkt om amfetamine te gaan en zo ontsnapt de Brit aan zijn straf. Samen met gitarist Larry Wallis (ex-the Pink Fairies, Steve Took's Shagrat en UFO) en drummer Lucas Fox richt Lemmy de band Bastard op. Als Lemmy te horen krijgt dat een band met de naam Bastard nooit zal worden gevraagd voor een optreden in Top Of The Pops verandert hij de naam in Motörhead, de titel van het laatste liedje dat hij destijds voor Hawkwind had geschreven.

Motörhead
Niet lang nadat de bandnaam was veranderd verdwenen Wallis en Fox uit beeld en werden vervangen door gitarist "Fast" Eddie Clarke en drummer Phil "Philthy Animal" Taylor. Met deze topbezetting liet Motörhead een uniek geluid horen dat zowel metalfans als punks aansprak. Vanaf 1980 was Motörhead regelmatig in de Britse hitlijsten te vinden met klassiekers zoals 'Ace Of Spades', 'Iron Fist' en niet te vergeten het verpletterende live-album No Sleep 'til Hammersmith.

Motörhead ‎– No Sleep 'til Hammersmith

In 1982 verliet Clarke de band na een muzikaal meningsverschil met Lemmy. Zijn plaats werd overgenomen door Brian Robertson, voormalig gitarist van Thin Lizzy. Na het verschijnen van de plaat Another Perfect Day zou Robertson de band alweer verlaten. Vanaf 1984 had Motörhead met Würzel (Michael Burston) en Phil Campbell (ex-Persian Risk) twee gitaristen in haar bezetting. Ook Taylor verliet de band en werd vervangen door Pete Gill.

Motörhead ‎– Ace Of Spades

In 1987 keerde 'Animal' nog even terug naar het oude nest om vervolgens te worden vervangen door Mikkey Dee. Nadat Wurzel in 1996 de band had verlaten was Motörhead weer een drieeenheid geworden die tot 2015 zou blijven bestaan en waarvan elke twee jaar een nieuw album zou verschijnen. Met de dood van Lemmy Kilmister is er een einde gekomen aan het tijdperk van Motörhead, een band die van grote invloed was voor vele bands binnen de hardere sector van de moderne popmuziek.

Lemmy de filmster
Naast muzikant was Lemmy ook een graag geziene gast in diverse films en tv-series. Zo is de band Motörhead ‎te zien in een aflevering van de succesvolle komische serie The Young Ones en is de muzikant met zijn kenmerkende wrat ook te zien en te horen in een aantal producties van filmmaatschappij Troma, zoals Tromeo and Juliet, Terror Firmer en Citizen Toxie: The Toxic Avenger IV. In de eveneens zeer populaire cartoonreeks Beavis and Butt-head was Lemmy een van de weinige artiesten waarover geen grappen werden gemaakt. Als de muzikant te zien is in het programma in een videoclip van het Who-nummer 'Substitute', in een uitvoering van de band Ramones, zegt Butt-head: "He's Lemmy. He can walk into any damn video he wants!" waarop ook Beavis toegeeft dat Lemmy een baas is. Ook was de muzikant te zien in videoclips van 'I Wanna Be A Cowboy' van Boys Don't Cry en in de rapsong 'Freak of the Week' van pornokoning Ron Jeremy.

In de documentaire Motörhead: Live Fast, Die Old uit 2005 claimen de makers dat Lemmy het bed met meer dan 2000 vrouwen deelde. Volgens de muzikant lag het net iets genuanceerder: "Ik zei dat het er meer dan 1000 waren geweest en het blad maakte er toen maar meteen 2000 van". In de Top 10 van 'Living Sex Legends' van het toonaangevende magazine Maxim stond de frontman van Motörhead op de 8e plaats met een score van meer dan 1200 dames. In de hierboven al genoemde documentaire herinnerde Lemmy hoe een jongen op zijn school op zekere dag een gitaar meenam om zo indruk te maken bij de meisjes. Toen Lemmy de gitaar van zijn moeder mee naar school nam had hij, zonder ook maar ooit een accoord te hebben aangeslagen op het instrument, meteen succes bij de vrouwen. "Je hoefde in die tijd alleen maar een gitaar bij je te hebben. Dat was voldoende", aldus Lemmy.

Naast vrouwen was Lemmy ook een groot innemer van sterke drank. Zo dronk de muzikant vanaf zijn 30e levensjaar elke dag een fles Jack Daniels. Vanaf 2013 moest Lemmy vanwege gezondheidsredenen wat rustiger aan doen en stopte resoluut met zuipen en roken. Lemmy kreeg vaak van andere mensen te horen dat hij beter rustig aan kon doen maar daar had de muzikant een pesthekel aan. "Het was hetzelfde als toen mensen zeiden dat ik moest stoppen met roken. 'Je moet stoppen met roken Lem, zeiden ze'. Flikker toch een eind op. Ik hou er niet van als mensen zeggen wat ik moet doen, zelfs niet als ze gelijk hebben." Naast hartklachten leed Lemmy ook aan diabetes. Dat was voor hem een belangrijke reden om te stoppen met Jack Daniels en coke.

In een interview uit 2013 liet de muzikant weten dat hij nergens spijt van had. "Er is niets in mijn leven wat ik achteraf betreur. Spijt hebben is enorm nutteloos. Het is te laat voor spijt. Je hebt het al gedaan. Je hebt geleefd. Het heeft geen nut om te wensen dat je het zou kunnen veranderen. De dood is iets waar geen enkel mens aan ontkomt. Dat wordt alleen maar duidelijker naar mate je ouder wordt. Ik maak me er niet druk over. Ik ben er klaar voor. Als ik dan toch moet gaan, dan ga ik het liefst zoals ik ook heb geleefd. Als ik morgen dood zou gaan, zul je mij niet horen klagen. Het leven is goed geweest voor mij."