Video Games Live
Gisteravond was het dan zo ver: Video Games Live was in Nederland in een niet zo overvol Heineken Music Hall. Jammer voor de mensen die er niet waren, want ze hebben een prima gamemuziekavond gemist. De sfeer zat er sowieso al in, want zoals iedereen weet, is de Arena pal naast de deur en daar speelden Nederland tegen Mexico. Dus rondom de arena was het overvol met leeuwen en andere in oranje uitgedoste supporters. En een blik met Mexicanen, inclusief sombrero. Een gezellige boel dus, terwijl we moesten wachten tot we de Heineken Music Hall binnen mochten wandelen.
Video Games Live is een concert waarin een klassiek orkest bekende nummers speelt uit allerlei games. Af en toe komt daar dan nog een elektrische gitaar bij bespeeld door de bedenker, Tommy Tallarico. Hij heeft aan meer dan 300 games gewerkt als componist en/of muzikant. Daarmee heeft hij ook meteen drie Guinness World Records als, onder andere, persoon die aan de meeste games gewerkt heeft. Wat veel mensen niet weten is dat hij de neef van Steven Tyler is, de leadzanger van Aerosmith. Met dit concert wil hij de jongere van geest onder ons kennis laten maken met symfonieorkesten en ondertussen laten zien dat videogames meer dan ‘bliep, bliep’ als muziek voorstelt. Tijdens de stukken worden er, op een groot scherm, beelden van de gespeelde gamemuziek of de cultuur van videogames getoond.
Aan het begin van de show wordt gezegd dat als je iets hoort of jezelf helemaal wil laten gaan dat dat mag, dus het ging er iets anders aan toe dan in andere klassieke voordrachten. De show wordt afgetrapt door de muziek van de klassieker Castlevania. Oude NES-beelden tot de nieuwste Lord of Shadows-games vliegen over het scherm. De toon is gezet. Daarna spreekt Tommy ons toe dat hij het allemaal geweldig vindt in Amsterdam en waarom Video Games Live eigenlijk bestaat. Prima en door graag, we komen voor de muziek. Gelukkig hoeven we niet al te lang te wachten voordat er een videoboodschap verschijnt waarin Hideo Kojima de muziek uit Metal Gear Solid aankondigt. De ‘hell yeah’s vliegen door de lucht en dan gaat het orkest van start. Wederom zien we beelden uit de games, dus nostalgie ten top.
Na wat ge-Sonic op het scherm, komt door de speakers een persoonlijke favoriet: Monkey Island, inclusief beelden uit de klassieke point & click adventure, om daarna over te gaan in een van de bekendste melodieën in de gameswereld. Dit keer geen gameplaybeelden maar een ode aan al die mensen die op DeviantArt allerlei tekeningen en schetsen maken geïnspireerd door desbetreffende game. Het spel in kwestie is The Legend of Zelda. Het publiek geniet met volle teugen, want dit is zelfs voor de oudere mensen die aanwezig zijn hartstikke bekend. In plaats van ingame muziek staat er nu een volledig concert voor je neus die het live ten gehore brengt, wat natuurlijk vrij uniek te noemen is.
De muziekstukken werden soms onderbroken door grappige filmpjes. De meeste lezers zullen deze filmpjes wel kennen, waarin games worden gemixed. Denk aan Scorpion in Donkey Kong of Contra vs Duck Hunt. En natuurlijk wint Chuck Norris van de Angry Birds-varkentjes. Het zorgde voor vrolijkheid onder het publiek, uiteraard door de hoge herkenbaarheid. Deze filmpjes duurden ook niet zo heel lang, dus we konden vervolgens weer lekker snel naar de muziek terug! De performance van het orkest was namelijk van een hoog niveau, dus meer is altijd beter.
De één na de andere bekende game komt langs zoals Uncharted, Shadow of the Colossus, Earthworm Jim, Warcraft, Mega Man, Skyrim en Mass Effect. Niet lang daarna komt een ander bijzonder stuk van een bijzondere game: Journey. Het orkest ondersteunt Riva Taylor, een mooie vrouw die nog kan zingen ook, terwijl we de nog steeds sfeervolle beelden uit de game op het scherm zien. Tenminste, als je niet keek naar Riva. Een van de hoogtepunten was ook Liberi Fatali, de opening van Final Fantasy VIII. Het orkest en het koor brachten een sublieme performance die nog lang zal blijven hangen.
Om haar nieuwe single 'The Creed' te promoten, is Riva Taylor nog eens te zien in een Assassin-outfit. We kregen een live versie te horen van dit nummer, wat uiteraard de titelsong is van Assassin's Creed Unity. Op de achtergrond was haar clip te zien terwijl het orkest bezig was haar te ondersteunen met de melodie. Nadat Taylor het podium weer verliet, was het tijd om een aantal klassiekers op te zoeken: Silent Hill 2, Halo en Street Fighter II. Het 'laatste' nummer kwam was het voor vele definiërende muziekstuk uit Final Fantasy VII: One Winged Angel, wederom onder begeleiding van het koor en Tallarico. Een sterke line-up met een aantal aangename verrassingen, maar ook opmerkelijke afwezigen. Geen Super Mario in een Video Games Live concert?
Tuurlijk wel! Na de achievement 'Encore' te hebben vrijgespeeld op het grote scherm (ja ja, ze spitsen echt alles toe op videogames), was het eerste nummer van het encore de Super Mario Bros. Theme. Maar, niet zomaar: Tallarico zorgde ervoor dat alle mensen mee zongen met de bekende deuntjes. Weer een puntje dat van mijn bucket-list kan worden weggestreept. Hierna volgde de bekendmaking van een nieuwe cd waar Video Games Live mee bezig is, welke volledig in het teken zal staan van Chrono Trigger en Chrono Cross. Het kon dus niet uitblijven en wat volgde was de perfecte uitvoering van muziek uit deze twee games. Heerlijk, anders kan het niet worden beschreven.
Toen was het helaas alweer tijd voor het einde van het concert, maar niet voordat we met zijn allen Still Alive uit Portal uit volle borst meezongen, wederom onder begeleiding van de plezierige klanken en lekkere latex pakje van Riva Taylor. Al met al is het een geslaagde avond geweest, vol humor en nostalgie. Voor de gamer een ware aanrader en met nog positief nieuws ook: Video Games Live is van plan om volgend jaar terug te keren naar Nederland voor een tweede editie.