De gevallen olympiërs van Londen 2012

Met de dood van de Britse oud-tennisster Elena Baltacha, eerder deze week, is er in de sportwereld een tragisch punt bereikt. Baltacha was voor zover bekend namelijk al de tiende sporter die meedeed aan de Olympische Spelen van Londen en nu, nog geen 21 maanden na de sluitingsceremonie, niet meer onder ons is. Wij vonden het moment daar om even stil te staan bij deze lang niet altijd bekende sporters.

Update 11 augustus 2015
Hoewel zijn dood niet 100% zeker is lijkt de kans dat Trevor Moore nog leeft helaas dusdanig klein dat ook hij aan deze lijst toegevoegd wordt.

Keitani Graham
Keitani Graham werd in 1980 geboren op Hawaii en genoot daar ook zijn opleiding. In zijn schoolperiode deed hij veel aan sport en met name atletiek. De tienkamp, het koningsnummer van de atletiek, was zijn favoriete wedstrijd. Graham vergat nooit waar zijn roots lagen, het eiland Chuuk. Deze staat - met een kleine 55.000 inwoners - is onderdeel van de 'Gefedereerde Staten van Micronesië'. In 2002 won hij twee keer goud op de Micronesische Spelen: Hij was de beste op de tienkamp en zat in de gouden 4 x 400 meterploeg.

Graham ging zich later toeleggen op het Grieks-Romeins worstelen en deed ook dat niet onverdienstelijk. In 2012 was hij een van de zes sporters die namens Micronesië naar de Olympische Spelen afreisden. Dat liep helaas niet goed af, want al in de eerste ronde ging hij kansloos onderuit. Toch werd Graham een nationale held in Chuuk, een positie waar hij goed gebruik van maakte. Hij richtte Ship/Hoops op, een stichting om arme kinderen, door middel van sport en educatie, kansen op een mooi leven te geven. Op vrijdag 7 december 2012 sloeg het noodlot echter toe voor de 32-jarige Graham. Op zijn eiland Chuuk kreeg de geliefde worstelaar een fatale hartaanval.

Het gevecht van Graham op de Spelen in Londen, waardoor hij ondanks zijn verlies een nationale held werd (Bron: YouTube)

Burry Stander
De Zuid-Afrikaan Burry Stander werd gezien als een talentvolle mountainbiker. In 2008 haalde hij op twintigjarige leeftijd al een tweede en derde plek tijdens World Cup-wedstrijden. Het jaar daarop deed hij het nog beter, met zelfs een overwinning en de derde plek in de eindstand. In 2011 leek hij dan definitief door te breken. Hij won nog een World Cup, werd een keer tweede en een keer derde en sloot het seizoen af als tweede van de wereld.

Het hoogtepunt van Stander zou in 2012 moeten komen tijdens de Olympische Spelen in Londen. Tijdens de wedstrijd zat hij mee in de kopgroep van vijf rijders, maar het duurde niet lang voor hij moest lossen. Door wat geluk mocht hij wel gaan sprinten voor olympisch brons, maar Stander was niet snel genoeg en werd vijfde. Op 3 januari 2013 was hij na een trainingsrit onderweg naar huis toen hij geschept werd door een minibus. De 25-jarige Stander was op slag dood, nog geen jaar nadat hij getrouwd was.

Stander pakt de wereldtitel voor rijders tot 23 jaar (Foto: Getty)

Andrew Simpson
De Brit Andrew 'Bart' Simpson werd jarenlang gezien als een van de beste zeilers ter wereld. In 2008 won hij op de Olympische Spelen van 2008 goud in de Star-klasse, samen met een goede vriend van hem, Iain Percy. Twee jaar later pakten ze ook nog de wereldtitel. In Londen waren de twee in 2012 opnieuw favoriet voor olympisch goud, maar door een dramatische slotrace moesten ze genoegen nemen met zilver. 

In 2013 was Simpson een van de bemanningsleden van de boot van Artemis Racing. Het Zweedse team wilde een plek in de America's Cup verwerven om daar Oracle Team USA, de regerend kampioenen, uit te kunnen dagen. Op 9 mei 2013 was het team op de boot aan het trainen in de baai van San Francisco, toen de catamaran kapseisde. De 36-jarige Simpson overleefde het ongeluk niet. Artemis Racing slaagde er na het drama niet in zich te plaatsen voor de America's Cup.

Elena Ivashchenko
De Siberische Elena Ivashchenko, geboren in Omsk, was jarenlang een van de beste Europese judoka's, zo niet de beste. In 2006 pakte ze op het Europees kampioenschap brons in de open klasse, die ze een jaar later won. In 2009, 2011 en 2012 werd ze Europees kampioene in de zwaarste categorie. In diezelfde klasse pakte ze op wereldkampioenschappen naast twee keer brons ook een zilveren medaille.

Op de Olympische Spelen van Londen was Ivashchenko een van de favorieten, maar in de kwartfinales verloor ze van de latere kampioene Idalys Ortiz uit Cuba. Ook in de herkansingen haalde ze het niet, waardoor ze met lege handen terug naar Rusland moest. Op 15 juni 2013 werd de judowereld opgeschrikt door het bericht dat het lichaam van Ivashchenko levenloos was gevonden in de stad Tyumen. Ze heeft waarschijnlijk zelf een einde aan haar leven gemaakt. Ivashchenko werd 28 jaar.

De finale van het EK in 2012, waar Ivashchenko haar vierde en uiteindelijk laatste Europese titel pakt (Bron: YouTube)

William 'Billy' Ward
De Australiër Billy Ward begon zijn sportloopbaan als turner, maar besloot op dertienjarige leeftijd te gaan boksen. Twee jaar later werd hij besmet met het Ross-river-virus, met als gevolg dat hij veel pijn had in gewrichten door zijn hele lichaam. Hij kwam er echter weer bovenop en in 2012 wist hij zich voor de Olympische Spelen te kwalificeren.

Vooral zijn rode krullen waren een succesnummer. Zo werd hij bij thuiskomst van het kwalificatietoernooi voor de Spelen opgewacht door een groep enthousiaste meiden met met rode pruiken. Op de Spelen boekte hij geen succes, want al in de eerste ronde moest hij het onderspit delven tegen de Cubaan Yosbany Veitia. Op 4 augustus 2013, nog geen maand na zijn twintigste verjaardag, bracht Luke Jackson, aanvoerder van het boksteam, het bericht naar buiten dat Billy zichzelf van het leven beroofd had.

Abdelrahman El-Trabily
Abdelrahman El-Trabily uit Egypte was een sporter die uitkwam in het Grieks-Romeins worstelen en wel in de klasse tot 120 kilogram, de superzwaargewichten. Hij was afgestudeerd aan de zeer prestigieuze universiteit Al-Azhar in Cairo, waar men al voor het jaar 1000 studeerde. Hij had zijn beroep gemaakt van het lesgeven uit de Koran, wat hij naast zijn activiteiten als worstelaar deed.

In 2011 werd El-Trabily tweede op het Afrikaans kampioenschap in de zwaarste klasse, waarna hij een jaar later een plek veroverde op de Olympische Spelen. Daar had hij de pech om in de achtste finales, zijn eerste wedstrijd, gelijk tegenover Mijaín López te staan, de absolute topfavoriet. Hij verloor van de Cubaan en ging ook in de herkansingen onderuit, waarna hij actief werd in de beweging rondom de Egyptische protesten. De 23-jarige El-Trabily werd daarbij op 16 augustus in het hoofd geschoten tijdens gevechten tussen de Moslimbroeders en Egyptische veiligheidsdiensten.

Jakkrit Panichpatikum
De Thaise schutter Jakkrit Panichpatikum deed mee aan vier Olympische Spelen. In 1996 was hij er in Atlanta al bij, maar zijn beste resultaat haalde hij in 2008. In Peking werd hij knap zevende op het onderdeel 10 meter luchtpistool. In Londen deed hij in 2012 mee aan drie onderdelen, met een veertiende en vijftiende plek als beste resultaten. Na Londen ging het echter helemaal fout. Panichpatikum raakte zwaar aan de drugs en begon agressief te worden.

Een paar maanden na de Spelen werd de Thai opgepakt vanwege het mishandelen en bedreigen van zijn vrouw en haar moeder. Hij werd aangeklaagd voor poging tot doodslag, mishandeling, illegaal wapenbezit, het weigeren van een drugstest en verzet bij zijn arrestatie. Enkele maanden later op 19 oktober 2013, hij was inmiddels op borgtocht vrij, werd Panichpatikum door een motorrijder in Bangkok in zijn auto doodgeschoten terwijl hij op weg was naar zijn aanstaande ex-vrouw. Een maand later gaf zijn schoonmoeder op tv toe dat zij de opdracht had gegeven voor de moord, om haar dochter te bevrijden van de mishandelingen van haar veertigjarige man.

De finale van het onderdeel 10 meter luchtpistool in Peking. Panichpatikum, te zien naast de Fransman, wordt zevende (Bron: YouTube)

Christian López
Christian López uit Guatemala was als jongen al zeer sportief. Zo deed hij aan karate, voetbal en boksen, maar uiteindelijk koos hij toch voor gewichtheffen. In 2001 werd hij Pan-Amerikaans jeugdkampioen, maar een zware polsblessure dreigde zijn carrière te beëindigen. Via de Pan-Amerikaanse Spelen van 2007 wist López zich te plaatsen voor de Olympische Spelen in Peking 2008. Daar werd hij in de klasse tot 105 kilogram, na diskwalificatie van een dopeur, zestiende van de negentien deelnemers.

In 2010 pakte López brons op de Centraal-Amerikaanse en Caribische Spelen, nu als superzwaargewicht, de klasse boven 105 kilogram. Twee jaar later, tijdens de Spelen in Londen, deed hij ook mee in de zwaarste klasse. Van de negentien deelnemers werd hij dit keer vijftiende. Christian López deed ruim een jaar later nog mee aan wedstrijden, maar was vooral bezig met een studie om accountant te worden, toen hij door een zware longontsteking werd getroffen. Op 6 november 2013 overleed hij, slechts 29 jaar oud.

López in actie tijdens de Olympische Spelen in Londen, waar hij vijftiende werd.

Besik Kudukhov
Worstelaar Besik Kudukhov werd geboren in wat nu Georgië is, maar kwam altijd uit voor Rusland. In 2005 werd hij bij het nationale worstelteam gehaald en niet veel later kwamen de enorme successen. Al een jaar later werd hij tweede op het wereldkampioenschap. Een WK-finale zou hij nooit meer verliezen, want in 2007, 2009, 2010 en 2011 was hij niet te stoppen en won hij goud. Tot 2009 kwam hij uit in de klasse tot 55 kilogram, vanaf het WK van dat jaar zat hij in de vijf kilo zwaardere categorie.

Tijdens de Olympische Spelen van Peking in 2008 ging wereldkampioen Kudukhov onderuit in de halve finales, waardoor hij genoegen moest nemen met het brons. In 2012 was hij met vier wereldtitels op zak de absolute topfavoriet voor olympisch goud, maar hij dolf in de finale het onderspit tegen de Azeri Toghrul Asgarov. Op de vroege ochtend van 29 december 2013 verloor de 27-jarige worstelheld de macht over het stuur op de snelweg tussen Krasnodar en Vladikavkaz. Hij kwam in botsing met een vrachtwagen en overleed ter plekke.

Elena Baltacha
Tennisster Elena Baltacha werd in Kiev geboren als dochter van voetballer Sergei Baltacha. In 1988 speelde Sergei op het EK tegen Nederland, waarna hij als eerste Soviet een transfer maakte naar Engeland. Zo verhuisde de familie naar Ipswich, waar Elena begon met tennissen. Ze zou jarenlang de beste Britse tennisster worden en drie jaar lang in de top-100 van de wereld staan. In september 2010 bereikte ze haar hoogste klassering op de wereldranglijst, 49e.

In 2012 deed Baltacha in Londen mee aan de Olympische Spelen. In het enkelspel werd ze in de tweede ronde uitgeschakeld door Ana Ivanovic. Het ging niet beter in het dubbelspel, want samen met Anne Keothavong werd ze uitgeschakeld in de eerste ronde. Eind 2013 stopte ze vanwege een slepende knieblessure met tennis. Twee maanden later kreeg Baltacha te horen dat ze leverkanker had, kort nadat ze getrouwd was. Op 4 mei 2014 bezweek ze in haar huis in Ipswich aan de ziekte. Ze werd maar 30 jaar oud.

Baltacha, jarenlang de vaandeldraagster van het Britse tennis (PRO SHOTS/Action Images)

Alexis Vastine
De in 1986 geboren bokser Alexis Vastine bleek al vroeg een groot talent te zijn. Tijdens het WK voor junioren in 2004 werd hij uitgeschakeld door de huidige wereldtopper Amir Khan, maar won hij wel brons. Op de Spelen van 2008, op nog maar 21-jarige leeftijd, haalde hij de halve finales in het lichtweltergewicht. Tegen Manuel Félix Díaz uit de Dominicaanse Republiek leek Vastine hard op weg naar de finale, maar een aantal in Frankrijk fel bekritiseerde beslissingen - plus een goede comeback van Díaz - zorgden ervoor dat Vastine genoegen moest nemen met brons. Op de Spelen van 2012 haalde hij de kwartfinales, maar dolf hij - volgens velen weer onterecht - het onderspit tegen de Oekraïener Talas Shelestyuk.

Op 9 maart 2015 kwam Vastine op 28-jarige leeftijd om het leven bij een helikopterongeluk in Argentinië. Samen met tal van andere (ex)-topsporters deed de bokser mee aan een survivalprogramma, waarbij deelnemers in afgelegen gebieden gedropt worden en zonder hulp de weg terug moeten vinden naar de beschaving. Drie deelnemers, vijf productiemedewerkers en de beide piloten van de in botsing gekomen helikopters overleefden het ongeluk niet. De familie Vastine bleef weinig bespaard, want nog geen twee maanden eerder overleed Alexis' 21-jarige zus Céline, eveneens bokster, bij een auto-ongeluk.

Camille Muffat
In 1989 werd Camille Muffat geboren, een Française die uit zou groeien tot een zeer begenadigd en succesvol zwemster. Tijdens het EK kortebaan in 2006 vierde ze op de 200 meter wisselslag met zilver haar eerste van vele successen. Een jaar later volgde op dezelfde afstand de Europese titel kortebaan, waarna ze in 2010 haar eerste echt grote prijs pakte: In Dubai werd Muffat wereldkampioene kortebaan op de 200 meter vrije slag. Op het WK langebaan van 2011 pakte ze op de 200 en 400 meter vrij het brons, waarna in 2012 het grootste succes uit haar loopbaan gevierd mocht worden. Tijdens de Spelen van Londen won Muffat nipt het goud op de 400 meter vrije slag, terwijl ze op diezelfde Spelen ook nog zilver (200 meter vrij) en brons (4x200 meter vrij) veroverde. Op de 200 en 4x200 meter vrije slag won de Française op het WK van 2013 nog de bronzen medaille.

In de zomer van 2014 kondigde de pas 24-jarige Muffat aan te stoppen met zwemmen, ze gaf privéredenen op en kon het leven van een topsporter niet meer opbrengen. Net als Vastine deed Muffat mee aan het programma Dropped, toen het noodlot op gruwelijke wijze toesloeg. Ook Muffat zat in een van de twee verongelukte helikopters en overleefde de crash niet. Ze werd niet ouder dan 25 jaar. 

Muffat met haar in 2012 gewonnen olympische gouden medaille (Foto: Getty)

Trevor Moore
De Amerikaanse zeiler Trevor Moore werd geboren in 1985 en deed mee aan één olympisch toernooi. In Londen in 2012 was hij samen met Erik Storck van de partij op het zeilwater van Weymouth in de 49er. In vijftien races wist het duo er één te winnen en nog een keer tweede te worden, maar ze plaatsten zich niet voor de zogenaamde medal race en werden vijftiende.

Op 25 juni van dit jaar nam Moore een boot mee vanuit Miami om een stuk te gaan varen. Later op de dag werd de boot gevonden bij Dinner Key, zonder Moore, maar met al zijn bezittingen. Er werd dagen gezocht naar enig teken van leven van de Amerikaanse olympiër, maar er werd nooit meer iets van hem vernomen. Enige tijd later werd de zoektoch afgeblazen en werd ook door zijn familie en verloofde openlijk de hoop opgegeven ooit nog iets terug te vinden van hun geliefde.