[OS 2014] Cheryl Maas, spektakel in de sneeuw

Op 7 februari gaan de Olympische Spelen in Sochi van start. In aanloop naar de Winterspelen brengen wij jullie een reeks van specials over de vele facetten van dit grootse evenement. Elke vrijdag kun je een special lezen die gaat over Sochi, Nederlandse sporters, olympische historie en andere mooie verhalen rond dit grote evenement.

Op de vorige Winterspelen van Vancouver behaalde Nederland met snowboardster Nicolien Sauerbreij voor het eerst een gouden medaille in de sneeuw. De eerste maar zeker niet de laatste medaille voor Nederland buiten de ijsbanen. De laatste jaren manifesteren Nederlandse snowboarders zich internationaal steeds meer. Goed voorbeeld daarvan is Cheryl Maas.

Maas werd in 28 september 1984 geboren in het Brabantse Uden. Niet bepaald een omgeving waar je snel op een snowboard zult stappen zou je zeggen. De jonge Cheryl leerde het skiën en snowboarden op een kunstskibaan in de buurt van Uden. Vanaf haar elfde jaar was ze regelmatig met haar board op de borstelbaan te vinden. Op haar veertiende deed ze mee aan haar eerste wedstrijd en vanaf dat moment wist ze dat ze door wilde in het snowboarden.

Na het afronden van haar middelbare school vertrok ze als zeventienjarige naar Mayrhofen in Oostenrijk. Daar ging ze trainen in het befaamde Penken Park. Waar Sauerbreij zich richt op de meer traditionele onderdelen van het snowboarden richt Maas zich op de nieuwere varianten van het boarden. Op haar plank leerde Maas de meest fantastische trucs uit te voeren.

Met het maken van filmpjes van haar trucs, deals met sponsoren, het ontwerpen van snowboardbenodigdheden en inkomsten uit wedstrijden wist ze van haar talent haar beroep te maken. In eerste instantie specialiseerde Maas zich op de halfpipe. Dat bood haar de mogelijkheid om naar de Olympische Spelen van 2006 in Turijn te gaan. Op 18 november 2005 voldeed ze aan de limiet en plaatste ze zich daadwerkelijk voor haar eerste Spelen.

Cheryl Maas in actie tijdens de Olympische Spelen in Turijn in 2006 (Foto: Pro Shots)

Op de Spelen kende ze een vliegende start, ze kwalificeerde zich achter de Amerikaanse topfavorieten als vierde voor de finale. In die finale ging het echter mis, ze was haar zenuwen niet de baas. In beide runs maakte ze een fout waardoor ze uiteindelijk als elfde eindigde. Na de Spelen van Turijn liet ze de wedstrijdsport weer voor wat het was en richtte zich op haar andere onderdelen van haar carrière.

In de jaren daarna werd de zogenoemde slopestyle een steeds belangrijker onderdeel voor Cheryl Maas. Bij de slopestyle gaat de snowboarder een parcours af waarop diverse hindernissen staan die gebruikt moeten worden om sprongen en trucs te doen. De essentie van dit onderdeel is om veel en diverse goede trucs en sprongen te laten zien in plaats van één grote.

Bij het wereldkampioenschap snowboarden in 2012 behaalde Maas op dit onderdeel de vierde plaats. Aangezien slopestyle in Sochi voor het eerst op het olympisch programma staat, was dit voor de Nederlandse het signaal om zich proberen te kwalificeren. Haar planning was om die kwalificatie vorig seizoen al veilig te stellen. Een zware knieblessure tijdens een training half december 2012 gooide echter roet in het eten. Na een zware operatie bedroeg de revalidatie zes tot acht maanden, wat haar nog slechts drie kwalificatiemogelijkheden gaf.

Maas gaf echter niet op en hield goede moed. En terecht zo bleek, want bij de eerste wedstrijd was het meteen raak. Bij de wereldbekerwedstrijd in het Nieuw-Zeelandse Cardrona eindigde ze als derde waardoor ze zich direct plaatste voor de Spelen in Sochi. Bij die Spelen wordt ze door de Nederlandse Ski Vereniging gezien als medaillekandidaat.

Cheryl Maas in actie tijdens de Winter X Games Europe in 2011 (Bron: YouTube)

Maas keek tegenover Omroep Brabant terug op de lastige wedstrijd in Nieuw Zeeland: "Ik had twijfels. Ik heb er ruim acht maanden revalidatie opzitten en de vraag was hoe de knie zich zou houden. Door de weersomstandigheden hebben we hier weinig kunnen trainen en dan loop je toch een risico. Toen het maandag een beetje opklaarde heb ik uiteindelijk besloten toch van start te gaan, maar ik heb het mezelf niet al te moeilijk gemaakt. De standaardtricks verleer je niet en kennelijk waren die goed genoeg om zo hoog te eindigen."

Dat de Spelen in Sochi zijn, ligt gevoelig bij de Brabantse. Ze is al jaren getrouwd met de Noorse snowboardster Stine Brun Kjeldaas en de anti-homowetgeving in Rusland is Maas een doorn in het oog. Maas is heel stellig over wat er gaande is in Rusland en de rol van het IOC in dit alles. ''Ik vind vooral dat het IOC voortaan beter moet nadenken waar het de Spelen wil organiseren. Dat moeten ze niet doen in landen waar bepaalde bevolkingsgroepen worden uitgesloten, zoals in Rusland het geval is. Met de keuze voor Rusland doet het IOC een stap terug in de tijd. Rusland leeft in het verleden terwijl naar de toekomst moet worden gekeken.''

De Udense staat negatief tegenover een eventuele boycot. "Als ik niet zou gaan, wie heb ik daarmee? Helemaal niemand. Zeker de Russen niet." En dus gaan we Maas gewoon terug zien op de komende Winterspelen in Sochi. Ze moet op dinsdag 11 februari aan de bak in het Rosa Khutor Extrem Park waar de slopestyle wedstrijd plaats zal vinden.