Interview: Genndy Tartakovsky

Vanaf vandaag draait de film Hotel Transylvania in de bioscopen. Tussen alle drukte door wist regisseur Genndy Tartakovsky tijd vrij te maken om ons te woord te staan. We hebben Tartakovsky gevraagd naar zijn animatieverleden, Dexter's Laboratory, zijn kinderen en natuurlijk ook naar alles over en rondom de film Hotel Transylvania.

Allereerst, bedankt dat je de tijd hebt gevonden om ons te spreken. Hoe gaat het?

Het gaat geweldig! De afgelopen tijd is goed geweest en ik kan zeggen dat ik blij ben.

Klinkt logisch, zeker na zo'n spectaculair openingsweekend.

Dat zag ik totaal niet aankomen. De eerste drie weken van september was het in de bioscopen erg lastig, de box office-cijfers lagen op een record brekend dieptepunt. Maar wij waren niet alleen bang, ook de studios knepen 'm.

De film Hotel Transylvania is jouw directionele debuut. Hoe ervoer je het maken en regisseren van een volledige bioscoopfilm?

Erg goed! Het was op meerdere vlakken een uitdaging. Achteraf gezien is het maken van een televisieprogramma en een animatiefilm nagenoeg hetzelfde, wat natuurlijk erg interessant is. Het grote verschil tussen de projecten is toch echt de druk. Voor televisie maken we iedere twee weken een aflevering. Voor een film hebben we maar één kans. Als het tijdens het openingsweekend goed doet, dan hebben we dus gefaald.

Heb je naast de verhoogde druk ook andere belangrijke verschillen op het gebied van productie ervaren?

Het verhaal was een flink werk. De film blijft een tijd lang draaien, het moet echt ergens op slaan. Daarom is het verhaal in de afgelopen anderhalf jaar ook een paar keer omgegooid, je kan niet met zomaar iets komen.

Hoe ben je op het idee van Hotel Transylvania gekomen?

Toen ik aan boord kwam was de basis voor de film al gelegd. Het verhaal van Dracula bestond, mijn invloed had voornamelijk te maken om van de film een komedie te maken met emotie en een hart op de juiste plaats. Natuurlijk blijf ik trouw aan wat er al is gemaakt, maar ik geef er wel mijn eigen draai aan.

Op welke manier heb je dat gedaan?

Ik heb bijvoorbeeld personages kunnen toevoegen. Zo heb ik Johnny gemaakt, een hele rits aan hulpjes van Mr. Hydenberg en personages die de lobby druk maken. Gewoon opvulling, om het maar zo te noemen.

Heb je nog een bepaalde band met een van jouw personages gekregen?

Ik kon mij zeer goed identificeren aan Dracula. Ik heb zelf drie kinderen en ben net zoals hem erg beschermend. Mijn zoontje begint net het fietsen te leren, daar wil ik gewoon bij zijn omdat ik niet wil dat hem iets overkomt. Die ouderlijke zorg die ik heb heeft Dracula ook, daarom kan ik me goed spiegelen aan hem. Maar goed, uiteindelijk is het de bedoeling dat de kijkers dit gevoel ook meekrijgen.

Heb je jouw kinderen al meegenomen naar de film?

In een vroege versie van de film heb ik ze er naar laten kijken, we kwamen zelf qua verhaal nog niet helemaal uit. Mijn dochter van 7 zag dit ook en zei zonder schaamte "Ja, het heeft nog veel werk nodig". Ze had ook helemaal gelijk.

De cast van Hotel Transylvania heeft veel grote namen zoals Adam Sandler, Steve Buscemi, Adam Samberg en Jon Lovitz. Hoe heb je de goede stemmen bij jouw personages kunnen vinden?

Adam heeft al eerder voor ons stemmen ingesproken. Hij kon ons door zijn SNL-achtergrond en vele vrienden snel koppelen aan andere mensen zoals Kevin James. Dat maakte de casting erg makkelijk voor ons.

Hotel Transylvania heeft enkele momenten waar kinderen zich helemaal wild kunnen schrikken, zoals bij de willekeurige schreeuwen van Dracula. Vind je niet dat dit iets te eng is voor de jongere bezoekers?

Toen we dit in de film deden dachten we allemaal dat dit leuk zou zijn. Maar bij de eerste screening voor publiek  dacht ik weet dat het te veel zou worden. Dat er mensen huilend uit de bioscoopzaal zouden rennen. Gelukkig verliep alles voorspoedig, de kinderen konden veel hebben. Ze blijken zelfs banger gemaakt te kunnen worden dan anderen, dus met zowel schrik- als lachmomenten hebben we een goede keuze gemaakt.

Bedoel je met 'anderen' de ouders? Hoe is de film voor hen?

Ja! Zij kunnen in sommige gevallen moeilijker tegen die schrikmomenten, terwijl de kinderen het weglachen. We hebben met het maken van Hotel Transylvania rekening gehouden met zowel de jonge als oude kijker, er zijn meerdere lagen te vinden. Speciaal voor de ouders zijn er veel referenties naar oude iconen en films die de kinderen niet snappen. Zo is het ook voor de volwassenen die met de kids gaan kijken een leuke ervaring.

Voor Hotel Transylvania ben je bekend geworden met series zoals Dexter's Laboratory. Gaan we die kleine laborant en zijn zus Didi ooit nog eens terugzien?

Misschien. Het is een van die dingen die ik niet meer wil doen vanwege de zeer sterke stemmen. De cast van toen met Christine Cavanaugh (Dexter) en Allison Moore (Didi) moeten we dan ook aan boord krijgen, want als een personage anders wordt dan hoe het was gaat het gegarandeerd mis. Maar moet je eens nagaan, de serie stamt uit 1996 en er wordt nog steeds over gepraat. Dat is toch iets waar ik trots op ben.

Net zoals op de series Popeye, 2 Stupid Dogs, Samurai Jack en The Powerpuff Girls. Heb je ooit met het idee gespeeld om alle personages in een ultieme cross-over te laten spelen?

Nee, nooit. Ik wil iedereen in zijn of haar eigen wereld houden. Natuurlijk hebben we af en toe een cameo van bijvoorbeeld Dexter bij de PPG gehad, maar ik wil echt de werelden zo ver mogelijk uit elkaar houden.

Over Popeye, in 2014 verschijnt er een film over hem. Hoe voelt het om na al die jaren weer bij de spinazie-etende schipper terug te keren?

Geweldig. Ik hou van Popeye, hij is een van mijn grote voorbeelden waarom ik ook van animatie hou. De reden waarom ik aan de Popeye-film wil meewerken is omdat het een grote kans is om met zo'n fysiek opgezet personage te werken. Het is geen film die is gebaseerd om die fysieke dingen, maar Popeye juist weer wel. We zijn pas net begonnen, de CG-animaties worden nu pas een beetje ontdekt. Het is dus nog vroeg in het project maar het is veelbelovend. Iedere dag word ik toch weer een beetje blijer.