Lief dagboek: Diablo III (dag 2)

"Mijnheer Pheno, stay a while and listen. U heeft verslavingsverschijnselen en ik raad u aan met Diablo II te stoppen, anders zie ik het somber in." De dokter was er vrij duidelijk in, maar toch bleef ik doorspelen. Maar na wat Diablo III-previewbuilds te hebben gespeeld en zo goed als alle bizarre builds in Diablo II te hebben uitgeprobeerd was ik er na tien jaar wel klaar mee. Het werd wachten op het vervolg, dat steeds weer naar voren werd geschoven. En dat is knap, zonder officiële releasedatum. Uiteindelijk noemde Blizzard 15 mei als de dag dat Diablo III uit zou komen. De fans markeren deze dag als 'D-Day'. Pheno gaat voor ons het spel verkennen. Zijn eerste dag is hier te lezen.

Dinsdag 19:00

Thuis! Laptop aanzwengelen en weer terug naar Diablo III, in de wereld van Sanctuary. Oh, loginservers plat. Bummer. Straks maar weer proberen.

Dinsdag 19:30

Poging twee levert een error 37 op. Zucht. Nog een keertje proberen. Nu heb ik meer geluk, ik mag spelen van Blizzard. En als ik het zo hoor en lees op het internet is dit nog een klein wonder, mensen wachten soms tijden om weer te kunnen spelen. Een friendrequest wacht op me, mijn broer heeft de server blijkbaar in de ochtend gevonden. Ik ga alvast verder met de demon hunter, ik zie vanzelf wel een berichtje of wat verschijnen dat hij online is. Geen idee hoe het werkt, handleidingen zijn pas nodig als een ontwikkelaar iets te lastig heeft gemaakt, die lees ik dus niet.

De demon hunter voelt in het begin nog niet awesome aan. De skills zijn wel handig, vooral entangle om de vijanden te vertragen, maar ik heb nog niet het 'did I just do that'-gevoel. Mijn broer komt opeens binnen en door het handige bannersysteem staat hij supersnel bij me. In het dorp is er, naast het oude vertrouwde waypoint-systeem, een extra punt waardoor je direct bij de andere speler bent. Dat schiet tenminste op. Townportals zijn er ook, maar anders. Dit keer geen scroll die je moet gebruiken zoals in Diablo II, maar je kunt meteen naar het dorp gaan door een aantal seconden zo'n portaal op te roepen. Het kost je geen scroll, alleen tijd. Door die tijdsduur is het niet meer mogelijk een town portal te gebruiken als vluchtweg, een risico die hardcore spelers in de oren moeten knopen.

Mijn broer speelt monk en ik krijg zo'n gevoel van onbehagen. Die klasse ziet er veel cooler qua skills. Ik zou toch niet met een support character opgescheept zitten? Zo'n 'leuk om erbij te hebben in een groep, maar schopt geen kont in zijn eentje'-klasse? Maar die gedachte verdwijnt snel als ik wat hoger in level ben. Zo is er de skill Bolero, daarmee werp je een explosieve bolero naar de nek van je vijand die zich om de nek van de tegenstander wikkelt en dan ontploft. Maar ook Rapid Fire, uzi-like pijlen afschieten is erg tof, en geven dat gevoel dat ik eerst miste. Langzamerhand komen er ook runes vrij. Runes zijn een soort upgrade die je kunt kiezen bij een skill. Zo ontploft de Bolero over een groter gebied als je deze skill upgradet met de desbetreffende vrijgekomen rune. Weer een andere rune geeft een elektrische lading met de bolero mee. Er zijn een paar runes per skill, die je kosteloos kunt wisselen, maar je kunt geen meerdere runes op een skill plaatsen.

Dit geeft me als diehard Diablo-speler het idee dat ik niet zo kan spelen met verschillende builds zoals het eerdere deel. De makers hebben hiervoor gekozen om te zorgen dat je geen skillpunten 'verspilt', maar eigenlijk was dat de charme van Diablo II. Je personage helemaal uitdenken, rekenen op papier of je genoeg skillpunten had om je skills te maxxen, heb je genoeg attribuutpunten om de uitrusting te kunnen dragen zonder de bonussen op je equipment, dat zit er niet meer in. Hierdoor wordt het spel toegankelijker voor de 'casual'-speler, maar de mensen die dieper willen gaan, staan nu met lege handen. Nu is dit nog op moeilijkheidsgraad 'normal', ik ga pas later merken of de diepere laag in de lastigere moeilijksgraden te vinden is.

Woensdag 4:00

Na een aantal uur met mijn broer gespeeld te hebben wordt het al duidelijk: multiplayer is tof. Met teamplay is er in ieder geval een hoop lol te beleven. Maximaal vier man mogen in een spel zitten. De vijanden worden sterker naarmate er meer spelers in het spel zijn, maar door skills van de verschillende klassen te combineren is het juist de truuk om slimme strategieen te gebruiken. Mijn demon hunter vertraagt de vijanden en de monk slaat ze in puin terwijl ik ze op een afstand bestook met pijlen en granaten. Komen ze te dichtbij dan is de smokescreen een uitkomst om weer op een afstand verder te gaan. Ik wil maar al te graag naar de lastigere moeilijkheidsgraden, die pas vrij komen als je de vorige moeilijkheidsgraad hebt uitgespeeld. Want dan wordt teamplay en slim spelen nog belangrijker. Het enige minpunt dat ik in multiplayer kan vinden is dat er geen voice chat is. Natuurlijk zijn er third party-oplossingen als TeamSpeak en Ventrilo, maar ik had wel een ingebouwde optie verwacht.

Ik moet maar even powernappen, ik moet over een paar uur naar het werk. Gelukkig heb ik hierna een heel lang weekend.

Woensdag 17:00

Even in een zogenaamde pubby, een public multiplayergame. Normaal speel je alleen zichtbaar voor mensen in je friend list, maar in een public game is jouw specifieke game voor iedereen te zien. Nog een friend request van een collega binnen, dus ik neem mijn werk mee naar huis schijnbaar. Straks maar even inviten, als hij online is. Public games zijn niet mijn ding, dat merk ik al vrij snel. Waarom rent iemand als een kip zonder kop een groep champions en een unique monster met zijn minions in? Dit zijn sterkere uitvoeringen die je vaak kunnen vastzetten, muren kunnen opwerpen of zich kunnen teleporteren naar je. Niet fijn dus. Double facepalm voor die gast, want doodgaan op normal is echt volledig je eigen schuld, het spel is tot nu toe niet echt moeilijk te noemen. Daar zal als reden, net als met de verminderde customization, de toegankelijkheid voor het grote publiek wel achter zitten.

Ik heb nu eindelijk alle skillsloten bezet en ben blij met mijn keuze voor demon hunter. Twee chakrams, ja, die wapens uit Xena: Warrior Princess, maken indruk op de vijanden en snijden door een groep als een mes door boter. Mijn immobilize-val is een redding voor die mensen die met me meelopen, of is het rennen? Ik doe maar zoals in Diablo II, van de nood een deugd maken. Zij lokken als een malloot alle vijanden naar zich toe, ik zorg dat de vallen klaarstaan en maak ze af. Het is teamwork zonder dat ze weten dat ze meehelpen, eigenlijk. Opeens schittert daar een apart drankje, liquid rainbow. Tof, bound by account, wat moet ik ermee? Even googelen maakt al duidelijk dat Blizzard een geheim level heeft gemaakt. Paarse eenhoornen in plaats van het niet bestaande geheime cowlevel uit het eerste deel, die later als grap in het tweede deel wel aanwezig was. Grappig is dat je weer een onderdeel van Wirt nodig hebt, het jongetje dat de running gag is in de Diablo-reeks. De verwijzingen naar eerdere delen blijven hier niet bij, want bijvoorbeeld Rakanishu passeert even de revue. Zo zit het boordevol verwijzingen voor de kenners.

Na die pubbies ga ik weer even alleen verder, want de rest stopt er mee. Gelukkig komt mijn broer online, die verstandiger is en om tien uur weer stopt. Mijn collega komt later online en ik gok dat ik maandag wel wat te horen krijg. "Kon je niet waarschuwen dat je net bezig was met een sterk monster", iets in die strekking.

Donderdag 01:00

Het is toch handig dat er een klokje boven de minimap aanwezig is. Ik ga maar eens slapen, anders ben ik morgen een wrak en ik wil fris verder spelen. Als de servers zo aardig zijn als de eerste twee dagen dan gaan het weer lange dagen en nachten online worden. Vanavond wil ik in ieder geval ook eens kijken bij de items die te koop staan, want de items die ik vind zijn tot nu toe matig. Het is net de staatsloterij, die werkt ook nooit mee. Morgenvroeg weer een dag!