[Oscarspecial] De Vier... films die eigenlijk genomineerd hadden moeten worden

In de serie De Vier... kiezen vier FOK!film-redacteuren de film die volgens hen het best bij het onderwerp van deze week past. In de Oscars-themaweek kan dat natuurlijk maar één onderwerp zijn, en dat is de Oscars. Welke film had volgens hen genomineerd moeten worden? Lonewolf2003, CoJackso, dekatophetspek en Beaudelaire maakten hun keuze en lichten deze hieronder toe.

Tinker Taylor Soldier Spy

Redacteur: Lonewolf2003

Tinker Tailor Soldier Spy is een uiterst sfeervolle en intelligente thriller, die jammer genoeg over het hoofd is gezien dit jaar bij de Oscar voor beste film. De film gebaseerd op het boek van John le Carré gaat in het kort over het onderzoek van voormalig topman van de Britse inlichtingendienst George Smiley naar een mol in de top van die organisatie. Mensen die op basis van dit plot veel actie verwachten, zullen bedrogen uitkomen. Smiley schiet zich namelijk niet een weg door het verhaal heen. Maar luistert, overlegt en denkt na tot langzaam voor hem en de kijker de puzzelstukjes in elkaar vallen.

De film is geregisseerd door de Zweed Tomas Alfredson, die met Tinker Tailor Soldier Spy z'n eerste Amerikaanse film maakte na de Zweedse culthit Låt den rätte komma in (Let The Right One In). Met die film deed hij voor vampierenfilms wat hij met Tinker Tailor Soldier Spy voor spionagethrillers heeft gedaan. Een uitgerangeerd genre nieuw leven inblazen door te breken met conventies van het genre en het daardoor juist veel meer in de realiteit te gronden. Beide films hebben een grote mate van realisme.

Le Carré schreef zijn boeken dan ook om te laten zien hoe spionagewerk er in het echt aan toe ging in tegenstelling tot in de meeste andere boeken en films. 
Daarnaast weet regisseur Alfredson dat het creëren van een sfeer minstens even belangrijk is in films als een plot. Dat Tinker Tailor Soldier Spy slaagt als thriller is dan ook voor een groot deel te danken aan de constante onderhuidse spanning die Alfredson weet te scheppen. 

Een kleine troost is dat Gary Oldman, die één van de beste prestaties van zijn carrière geeft als Smiley wel genomineerd is voor een Oscar. Al maakt hij weinig kans op de overwinning tegen lievelingen Jean Dujardin en George Clooney.

Shame

Redacteur: CoJackso

Hoogstens eens in de paar jaar komt er een film langs die de perfectie benaderd. Na There Will Be Blood uit 2007, waarin Daniel Day-Lewis een onvergetelijke rol als Daniel Plainview neerzet , is er nu Shame waarbij Michael Fassbender als seksverslaafde in Manhattan zijn naam heeft gevestigd in de filmhistorie. Net als in There Will Be Blood wordt in Shame weinig aandacht besteed aan het verleden van het hoofdkarakter. Hierdoor wordt de kijker de kans geboden om het achtergrondverhaal op een eigen wijze te interpreteren. Regisseur Steve McQueen heeft dit bewust gedaan, aangezien hij ervan uitgaat dat de kijker slim genoeg is en het dus niet nodig is om alles voor te kauwen. 

Niet alleen verhaaltechnisch onderscheidt Shame zich van de andere genomineerde films voor de Beste Film. Ook cinematografisch is de film heel bijzonder en kan alleen The Tree of Life dit vakmanschap benaderen. Mede door het lage tempo en een aantal niets verhullende seksscènes, heeft de Academy deze film volledig genegeerd qua Oscarnominaties. Zelfs Fassbender is niet genomineerd voor zijn gewaagde en gedenkwaardige rol. Met het negeren van Shame, en ook Drive, bewijzen de stemmers van de Academy dat zij niet om kunnen gaan met moderne en gewaagde films. Gezien de gemiddelde leeftijd van 57, is dat niet geheel opvallend. Helaas zal een mogelijke verjonging niet binnen afzienbare tijd doorgevoerd worden, wat ervoor zal zorgen dat dit soort films ook in de komende jaren niet beloond zullen worden.

Drive

Redacteur: dekatophetspek

Als er één film is die naar mijn mening zwaar ondergewaardeerd wordt dan is het wel Nicolas Winding Refn's Drive. In de film, gebaseerd op het gelijknamige boek van Hossein Amini uit 2005, draait het om een stuntman genaamd Driver (Ryan Gosling) die bijverdiend door als chauffeur bij bankovervallen te fungeren. Als een klus voor de gangster Bernie Rose (Albert Brooks) en zijn Joodse gangstervriend Nino (Ron Perlman) in de mist loopt heeft The Driver een groot probleem.

Wat de film zo fijn maakt om te zien zijn de referenties naar allerlei cultfilms uit de jaren zestig en zeventig. Zo zien we knipogen naar films zoals Point Blank (1967), Two-Lane Blacktop (1971) en To Live and Die in L.A. (1985). Daarbij staat de film ook bol van harde gewelddadige actie, wat echter ook geen barriere zou mogen vormen bij een Oscar nominatie. 

Dat de Canadese acteur Ryan Gosling bij zowel Drive als The Ides Of March niet is genomineerd voor op zijn minst Beste Mannelijke Bijrol is ook een raadsel. Dat de acteur populair is blijkt wel uit het feit dat we hem in de nabije toekomst op het witte doek kunnen aanschouwen in Gangster Squad, The Place Beyond the Pines, Only God Forgives, Terrence Malick's Lawless, en een remake van de sci-fi film Logan's Run. Een absoluut gemiste kans voor een acteur die beter verdiend.

Rise of the Planet of the Apes

Redacteur: Beaudelaire

Persoonlijk was ik nauwelijks bekend met de Planet of the Apes-serie en kende ik alleen de gehate versie van Tim Burton met Mark Wahlberg. Ik ging dus ook met lage verwachtingen kijken naar de reboot Rise of the Planet of the Apes. Het verhaal speelt zich af in het huidige San Fransisco, waar de wetenschapper Will Rodman zich bezighoudt met genetische manipulatie van apen in de strijd tegen Alzheimer. Wanneer één van de proefdieren, Caesar, zich intellectueel snel begint te ontwikkelen begint de kloof tussen mens en aap steeds groter te worden.

De film had een enorm goede opbouw met een interessant verhaal. Het begon als een boeiend levensverhaal over een aap als huisdier, maar tegen het laatste half uur begint het echt spannend te worden. Het beste was nog wel dat de apen er echt uitzagen als apen en niet als mensen met apenpakken. De visuele effecten waren geweldig en je kon eigenlijk het nauwelijks onderscheiden van de werkelijkheid. Terecht ook dat de film genomineerd is in de categorie Beste visuele effecten, maar hij ontbreekt in de longlist voor Beste film. Voor mij was dit één van de beste films van 2011.